Της Χριστίνας Πάντζου

^[1]

Ο Αλμπέρτο Ρουίθ Γκαγιαρντόν ανακοίνωσε την παραίτησή του από τη θέση του υπουργού Δικαιοσύνης
REUTERS/Susana Vera

Το αμφιλεγόμενο νομοσχέδιο-άμβλωμα για τις αμβλώσεις κατέληξε να γίνει το μεγαλύτερο φιάσκο της συντηρητικής κυβέρνησης της Ισπανίας. Επικαλούμενος την έλλειψη «απαραίτητης συναίνεσης» ως πρόφαση για την απόσυρσή του, ο Ισπανός πρωθυπουργός έκανε μια χειρονομία καλής θέλησης προς τους κεντρώους ψηφοφόρους εκμαιεύοντας συγχρόνως την παραίτηση του υπουργού Δικαιοσύνης, εκ των σημαντικότερων δελφίνων του Λαϊκού Κόμματος (ΡΡ).

Κατηφής και νευρικός, ο Αλμπέρτο Ρουίθ Γκαγιαρντόν ανακοίνωσε την παραίτησή του λίγες ώρες αφότου ο πρωθυπουργός Ραχόι δήλωσε πως είναι «πιο συνετό να μην προχωρήσει το νομοσχέδιο που επεξεργάστηκε το υπουργείο Δικαιοσύνης». Δεν παρέλειψε, ωστόσο, να ανταπαντήσει πως το κείμενο δεν ήταν δική του πρωτοβουλία αλλά της κυβέρνησης, εξέφραζε τις συμφωνημένες θέσεις του κόμματος και εγκρίθηκε ομόφωνα και ενθουσιωδώς από το υπουργικό συμβούλιο.

Εκ των υστέρων, όλοι αναφέρουν πόσο παράδοξο ήταν το γεγονός ότι ο πρωθυπουργός ανέθεσε νομοσχέδιο στον υπουργό Δικαιοσύνης αντί στην ομόλογό του Υγείας και Ισότητας. Τώρα μιλούν για τον Δούρειο Ιππο που του πρόσφερε. Εως τον Ιούλιο και παρά τις έντονες αντιδράσεις, όχι μόνο στη χώρα του αλλά και από την Ε.Ε. και διεθνείς οργανώσεις, ο Ραχόι επέμενε με πάθος ζηλωτή στην ψήφιση αυτής της μεταρρύθμισης που περιόριζε δραστικά το δικαίωμα στην άμβλωση.

Πριν από δύο ημέρες θυμήθηκε την «έλλειψη συναίνεσης» για να δικαιολογήσει την απόσυρσή της, παρ’ ότι έχοντας την απόλυτη πλειοψηφία στη Βουλή ποτέ δεν έχει αναζητήσει κανενός είδους συναίνεση όταν περνά νόμους παρά την αντίθεση όλων των κομμάτων της αντιπολίτευσης. «Ολα γίνονται για λόγους πολιτικού συμφέροντος. Ανησυχεί για τη φθορά του κόμματός του στις δημοσκοπήσεις εν όψει των δημοτικών και βουλευτικών εκλογών του 2015. Ξέρει ότι μεγάλο μέρος των κεντρώων ψηφοφόρων δεν θα συγχωρούσε ποτέ την ψήφιση αυτού του εκτρώματος» γράφει η εφημερίδα El Diario. «Ετσι τους κατευνάζει ενώ παράλληλα νίπτοντας τας χείρας του για μια δική του απόφαση αφήνει έναν “άσπονδο εσωκομματικό του φίλο” να πεθάνει πολιτικά».

O 56χρονος Γκαγιαρντόν θεωρούνταν ο άσος στο μανίκι της Δεξιάς, ένας από τους λίγους που ήταν ικανός να συσπειρώσει ψηφοφόρους και πιθανός διάδοχος του Ραχόι. Θιγμένος από τους χειρισμούς, παραιτήθηκε από την κυβέρνηση, τη Βουλή και τα κομματικά του αξιώματα. Είναι νωρίς να συμπεράνει κανείς αν υπήρξε θύμα μιας συγκυρίας ή ενός μακιαβελικού σχεδίου του Ισπανού πρωθυπουργού. Είναι βέβαιο, όμως, ότι με την αποχώρησή του από την πολιτική, ο Ραχόι απαλλάσσεται από έναν δελφίνο.