ΡΩΜΗ Του Θεόδωρου Ανδρεάδη Συγγελλάκη

^[1]

Ο πρωθυπουργός της Ιταλίας, Ματέο Ρέντσι
REUTERS/Laurent Dubrule

«Δεν είμαι η μετενσάρκωση της Μάργκαρετ Θάτσερ», θέλησε να τονίσει ο Ματέο Ρέντσι, παρεμβαίνοντας χθες στα στελέχη του κεντροαριστερού Δημοκρατικού Κόμματος. Κύρια αιτία της αντιπαράθεσης ήταν η απόφαση του Ιταλού πρωθυπουργού να προχωρήσει στην κατάργηση του μέτρου που επιτρέπει την επαναπρόσληψη των εργαζομένων όταν απολύονται χωρίς βάσιμη αιτία.

Ο Ιταλός πρωθυπουργός δήλωσε διατεθειμένος, από τη μια, να ξαναρχίσει τον διάλογο με τα ιταλικά συνδικάτα και, από την άλλη, πρόσθεσε ότι «για τις περιπτώσεις απολύσεων που οφείλονται σε διακρίσεις και σε αβάσιμα πειθαρχικά μέτρα είναι διατεθειμένος να συζητήσει τη διατήρηση της ισχύουσας νομοθεσίας και του δικαιώματος επαναπρόσληψης».

Αρχικά ο πρώην δήμαρχος της Φλωρεντίας και νυν επικεφαλής της κυβέρνησης της Ρώμης είχε προσπαθήσει να πείσει τους Ιταλούς ότι το συγκεκριμένο θέμα, που αφορά άμεσα τα δικαιώματα των εργαζομένων, είναι περίπου ασήμαντο ή, πάντως, όχι βασικής σημασίας.

Η αντίδραση όμως των συνδικάτων, της εσωκομματικής αντιπολίτευσης, όπως και του Κινήματος Πέντε Αστέρων και της Ριζοσπαστικής Αριστεράς έδειξε ότι δεν πρόκειται για μια μικρή, άνευ ουσίας λεπτομέρεια.

«Η προστασία και η φροντίδα των εργαζομένων δεν αποτελεί υποχρέωση των εργοδοτών, αλλά του κάθε κρατικού μηχανισμού», είναι το μήνυμα που θέλει να στείλει ο Ρέντσι. Κάτι που σημαίνει περισσότερη ενίσχυση των ανέργων, στήριξη για να βρουν νέα δουλειά, αλλά και μεγαλύτερη ευχέρεια απολύσεων για τους επιχειρηματίες.

Χθες, όμως, τα μέλη της εσωκομματικής αντιπολίτευσης, αρχίζοντας από τον πρώην πρωθυπουργό, Μάσιμο ντ’ Αλέμα, υπενθύμισαν ότι στην πραγματικότητα η εργασιακή νομοθεσία και το δικαίωμα επαναπρόσληψης τροποποιήθηκαν ήδη, πριν από μόλις δύο χρόνια, από την κυβέρνηση Μόντι και την υπουργό Εργασίας του, Ελσα Φορνέρο. «Καλό είναι να μελετάμε και λίγο, να εμβαθύνουμε», τόνισε με μεγάλη δόση ειρωνείας ο Ντ’ Αλέμα.

Κονδύλια για ανέργους

Ο Ρέντσι υποσχέθηκε ότι θα διαθέσει 1,5 δισεκατομμύριο υπέρ των εποχικών εργαζομένων, με περαιτέρω κοινωνική προστασία. Ο Ντ’ Αλέμα, όμως, του απάντησε ότι «στην πραγματικότητα απαιτείται δεκαπλάσιο ποσό» και ότι «όπως λέει και ο Στίγκλιτς, η αγορά της εργασίας δεν μεταρρυθμίζεται σε περίοδο οικονομικής κρίσης».

Ολοι τώρα προσπαθούν να καταλάβουν τι μέλλει γενέσθαι: ο Ιταλός πρωθυπουργός παρουσιάζεται ως κληρονόμος του Μπλερ και προσπαθεί να πείσει τους Ιταλούς ότι «στην εποχή των ψηφιακών μηχανών δεν μπορεί κανείς να επιμένει να χρησιμοποιεί τα παλιά φιλμάκια των φωτογραφικών μηχανών».

Μεγάλο μέρος του «λαού» της ιταλικής Κεντροαριστεράς, βέβαια, ξέρει ότι αν καταργηθεί το δικαίωμα επαναπρόσληψης χωρίς να έχουν εξασφαλιστεί οι εγγυήσεις που παρέχονται στη Σουηδία ή, έστω, στη Γερμανία, είναι κάτι περισσότερο από πιθανό να αρχίσουν να πολλαπλασιάζονται ανεξέλεγκτα οι απολύσεις.

Οι επόμενες εβδομάδες θα είναι καθοριστικές. Πρώτα απ’ όλα, για να καταλάβουν οι Ιταλοί προς τα πού θέλει να οδηγήσει ο Ματέο Ρέντσι την πολιτική δύναμη που παρουσιάζεται ως κύριος κληρονόμος του PCI, του Κομμουνιστικού Κόμματος Ιταλίας. Και για να εξακριβώσουμε αν το «επικοινωνιακό ταλέντο» του Ιταλού πρωθυπουργού αρχίζει να θεωρείται ανεπαρκές.