Του Ν. Ασημακόπουλου

Να πει κάποιος στον κύριο Ανδριανό και στην κυρία ΕΠΟ ότι πέθανε ένας άνθρωπος. Και πέθανε επειδή αυτό το πράγμα που έφτιαξαν, και το ονομάζουν ποδόσφαιρο, δεν εγγυάται ούτε το πιο απλό: ότι θα ξεκινάω για το γήπεδο και θα είμαι σίγουρος πως θα ξαναγυρίσω στο σπίτι μου μόλις τελειώσει το παιχνίδι.

Μ’ ένα τέτοιο γεγονός, επομένως, δεν παίζουν, ούτε πουλάνε φτηνό εντυπωσιασμό αναβάλλοντας τα ματς του Σαββατοκύριακου που μας έρχεται, «ως ελάχιστη ένδειξη σεβασμού στη μνήμη του Κώστα Κατσούλη, ο οποίος έχασε τη ζωή του πέφτοντας θύμα οπαδικής βίας». Αν ενδιαφέρονταν, δηλαδή, να χτυπήσουν στη ρίζα του το κακό, θα έπρεπε να σωπαίνουν και να δουλεύουν με βάση συγκεκριμένα σχέδια, τα οποία έτσι κι αλλιώς αυτοί που θέλουν να το παίζουν… ποδοσφαιρική εξουσία είναι ανίκανοι ακόμη και να σκεφτούν.

Δυστυχώς προτίμησαν το… ευκολάκι. Την αναβολή, με την οποία σχεδόν κανένας από χθες το βράδυ δεν ασχολείται, ούτε προβληματίζεται. Απλώς μερικοί πήραν χαρτί και μολύβι κι άρχισαν να υπολογίζουν… ποιον ωφελεί και ποιον βλάπτει η πρωτοβουλία του υφυπουργού. Οι υπόλοιποι… σκασίλα τους μεγάλη. Καρφάκι δεν τους καίγεται. Σιγά το πρωτάθλημα, εδώ που τα λέμε…

Από κει και πέρα, όποιος θέλει λύσεις και αποτελέσματα ξεκινάει από τις μεγάλες ομάδες και όχι από τον μικρούλη Εθνικό Πειραιά κι από τον ακόμη μικρότερο Ηρόδοτο, που βολεύουν για να μπορεί να «πενθεί» κάποιος και να «καταδικάζει» αυτή τη στιγμή χωρίς ιδιαίτερο κόστος. Αρα, από την ώρα που η κυβέρνηση, η ομοσπονδία και όλοι όσοι υποτίθεται ότι… παλεύουν για να εξαφανίσουν τα επεισόδια από τα γήπεδα, δεν έχουν τη διάθεση ή τη δύναμη να καλέσουν τους προέδρους των μεγάλων ομάδων και να τους ζητήσουν να μπουν εκείνοι μπροστά στην όποια πρωτοβουλία… δώρον άδωρον.

Δεν γίνεται, ας πούμε, να πάρει κανείς μέτρα κατά της βίας που σκοτώνει, αν δεν διαλύσει πρώτα τους συνδέσμους των χουλιγκάνων όλων των μεγάλων ομάδων. Και θα έχει κάνει μια τρύπα στο νερό αν δεν δώσει κίνητρα μετά, στον κανονικό και πραγματικό κόσμο του κάθε συλλόγου, να γεμίσει τα γήπεδα, πετώντας έξω οριστικά όλους αυτούς τους αλήτες που έχουν όχι απλά χόμπι αλλά σκοπό της ζωής τους την εξόντωση του κάθε «εχθρού».

Οσο λοιπόν ο Μαρινάκης, ο Αλαφούζος, ο Σαββίδης ή ο Μελισσανίδης παρακολουθούν απλώς τις κινήσεις του Ανδριανού και του Σαρρή, περιμένοντας τη «συντεταγμένη Πολιτεία» να… δράσει, «θα χορεύουν τα ποντίκια».

Να βάλω ένα υποθετικό ερώτημα: Θα μπορούσε να οργανωθεί την Κυριακή της γηπεδικής αργίας ένα φιλικό ντέρμπι Ολυμπιακού – Παναθηναϊκού, χωρίς «7» και «13» στις κερκίδες, αλλά με κανονικούς οπαδούς, με κεντρικό αίτημα (και των ΠΑΕ!) να γυρίσουμε σελίδα και να πετάξουμε έξω όλους αυτούς, παίρνοντας πρωτοβουλίες ουσίας και όχι εντυπώσεων;

Οποιος έχει τα κότσια ας απαντήσει «ναι» και ας το προχωρήσει. Ολα τα άλλα…