Της Αντας Ψαρρά

^[1]Φτάνει στο τέλος της η δίκη για τη ληστεία της τράπεζας στο Βελβεντό Κοζάνης. Η απόφαση θα εκδοθεί σήμερα στη δικαστική αίθουσα των Φυλακών Κορυδαλλού.

Η ληστεία έγινε περισσότερο γνωστή στο πανελλήνιο από τα κακοποιημένα πρόσωπα των τριών νεαρών συλληφθέντων. Μια ένοπλη ληστεία χωρίς χρήση όπλων και με μάρτυρες που, αν και τρομοκρατήθηκαν, δήλωσαν ότι οι ληστές τούς φέρθηκαν ευγενικά.

Η ληστεία όμως έγινε, και μάλιστα δικάζονται γι’ αυτήν άλλοι τρεις κατηγορούμενοι, εκ των οποίων ο ένας την ώρα εκείνη βρισκόταν 10 χιλιόμετρα μακριά. Οι κατηγορούμενοι φορτώθηκαν, πλην του κακουργήματος της ληστείας, και τη γνωστή κατηγορία της «μόδας», της συμμετοχής δηλαδή στην οργάνωση ΣΠΦ και κατά συνέπεια και τον αντιτρομοκρατικό Νόμο 187 Α.

Ιδεολογία

Οι υπόλοιποι, πλην των 3 συλληφθέντων, αναρχικοί που κατηγορούνται για συμμετοχή κρίθηκαν ένοχοι από το βούλευμα με βάση στοιχεία DNA και μάλιστα σε κινητά αντικείμενα. Η κοινή ιδεολογική τους τοποθέτηση στον αναρχικό χώρο, οι δηλώσεις τους για την εναντίωσή τους στο σύστημα, η άρνησή τους να απολογηθούν αλλά και οι φιλικές τους σχέσεις και στην περίπτωση αυτή φάνηκε να έχουν καθοριστική σημασία στη δικαστική διαδικασία.

Παρ’ όλα αυτά ο εισαγγελέας Γρ. Πεπόνης στην πρότασή του διατύπωσε την άποψη ότι δεν σχετίζονται με τρομοκρατική οργάνωση οι κατηγορούμενοι εφόσον στο κατηγορητήριο δεν υπάρχει κανένα στοιχείο που να τους συνδέει. Κατά συνέπεια στην πρόταση δεν έγινε χρήση του 187Α.

Τελικά ο κ. Πεπόνης πρότεινε την ενοχή για συναυτουργία και διακεκριμένη οπλοκατοχή σε ληστεία των Μιχαηλίδη, Ρωμανού, Χαρίση, Μπουρζούκου, Ντάλιου και απλή συνέργεια για τον Πολίτη (που αποδεδειγμένα βρισκόταν μακριά την ώρα της ληστείας). Πρότεινε ακόμα ελαφρυντικά για τους κατηγορούμενους λόγω «καλής συμπεριφοράς κατά την πράξη» και ειδικά για τον Ν. Ρωμανό το ελαφρυντικό του νεαρού της ηλικίας.

Από τους κατηγορούμενους μέσα στη δίκη μόνο ο Α. Δ. Μπουρζούκος έκανε μια πολιτική, όπως είπε, δήλωση ενώ οι υπόλοιποι με επιστολές τους στο Διαδίκτυο μίλησαν στο διάστημα της προφυλάκισης για τις συνθήκες κράτησης, για τις φυλακές υψίστης ασφαλείας και για τα ανύπαρκτα δικαιώματα των κρατουμένων.

Απολογία Μπουρζούκου

Ο αναρχικός κατηγορούμενος ξεκαθάρισε στο δικαστήριο τη στάση, τις απόψεις, τα όνειρά του και τις «προσδοκίες» του από τη Δικαιοσύνη. Εξηγώντας τους λόγους της επιλογής των ληστειών τραπεζών αλλά και την απόφαση απεμπλοκής από άσκηση βίας κατά τη διάρκεια της ληστείας και της καταδίωξης, μίλησε για το δικό του αξιακό σύστημα:

«Η ειδοποιός διαφορά της επαναστατικής αντιβίας από την κρατική τρομοκρατία συνοψίζεται στα λόγια του Μαλατέστα: “Αν, προκειμένου να νικήσουμε, θα έπρεπε να στήσουμε κρεμάλες στις πλατείες, θα προτιμούσα να χάσουμε”». Δήλωσε ότι οι νόμοι περί τρομοκρατίας έγιναν για να σβήσουν από τον χάρτη το πολιτικό αδίκημα και κυρίως το πολιτικό κίνητρο όσων επιλέγουν να ζήσουν εκτός συστήματος.

Περιέγραψε την απαραίτητη για το σύστημα ταύτιση των αναρχικών με μέλη οργανώσεων που θεωρούνται τρομοκρατικές, ακόμα κι όταν τίποτε δεν υπάρχει που να το αποδεικνύει. Μίλησε για τις εξοντωτικές και αναντίστοιχες με κάθε -ακόμα και αστική- έννοια ποινικού δικαίου ποινές που επιβάλλονται σε αναρχικούς, την ώρα που ρατσιστές δολοφόνοι αφήνονται ελεύθεροι, και ισχυρίστηκε ότι η κρατική βία σε βάρος των λαών είναι η μόνη πραγματική τρομοκρατία.

Τέλος, χαρακτήρισε τη δική του πορεία και την πορεία των συντρόφων του ταξίδι προς την επανάσταση. «Μια πορεία προς τη συνολική χειραφέτηση του ανθρώπου. Μια πορεία προς την ουτοπία, προς την ελευθερία, την αναρχία».