ΡΩΜΗ Tου Θεόδωρου Ανδρεάδη – Συγγελλάκη

^[1]Ο Ματέο Ρέντσι ετοιμάζεται για τη σύνοδο με θέμα την απασχόληση, την ερχόμενη Τετάρτη στο Μιλάνο, προσπαθώντας να εξασφαλίσει ένα κάποιο, απτό αποτέλεσμα. Το αποτέλεσμα της προσπάθειάς του αυτής, όμως, είναι κάθε άλλο παρά βέβαιο: πρώτα απ΄όλα επειδή, ως γνωστόν, η νέα Ευρωπαϊκή Επιτροπή δεν έχει, ακόμη, αναλάβει καθήκοντα και η πρώτη της επίσημη συνεδρίαση θα γίνει στις 15 Νοεμβρίου. Συγχρόνως, όμως, υπάρχει και ένα άλλο πρόβλημα: από ό,τι έγινε γνωστό μέχρι τώρα, η κυρία Μέρκελ δεν πρόκειται να πάρει μέρος μαζί με τον Ιταλό πρωθυπουργό και άλλους Ευρωπαίους ηγέτες στην τελική συνέντευξη Τύπου της συνόδου. Αναμένεται να αναχωρήσει κατά την διάρκεια του απογεύματος, πριν ολοκληρωθεί η συζήτηση, ή πριν, σε κάθε περίπτωση, δοθεί η δυνατότητα στους δημοσιογράφους να θέσουν τις ερωτήσεις τους.

Κάτι που σημαίνει, σύμφωνα με αρκετούς παρατηρητές, ότι η καγκελάριος δεν εννοεί να δεσμευτεί με συγκεκριμένες αποφάσεις ή αλλαγές πορείας σε ό,τι αφορά την εφαρμογή της πολιτικής λιτότητας, μια εβδομάδα, μάλιστα, μετά την «ανταρσία» της Γαλλίας, η οποία ανακοίνωσε ότι δεν εννοεί να σεβαστεί το ευρωπαϊκό όριο του 3% στη σχέση ελλείμματος –ΑΕΠ. O Mατέο Ρέντσι επέμεινε στην ανάγκη να οργανωθεί η σύνοδος αυτή, με τη λογική ότι πρέπει να αρχίσει να γίνεται σαφής η «στροφή» από τη λιτότητα προς την ανάπτυξη. Κινδυνεύει, όμως, να βρεθεί χωρίς ουσιαστικό αντίκρισμα. Διότι πέρα από το ευρωπαϊκό μέτωπο, υπάρχει και το εσωτερικό: Ο Ιταλός πρωθυπουργός επιθυμεί την ταχύτατη έγκριση- από μέρους της γερουσίας- των μεταρρυθμίσεων στο εργασιακό. Να μπορούν, δηλαδή, οι εργοδότες, να απολύουν τους εργαζόμενους χωρίς βάσιμη αιτία, αλλά να μην προβλέπεται δυνατότητα επαναπρόσληψης, ούτε σε περίπτωση ευνοϊκής δικαστικής απόφασης.

Ο Ρέντσι θα ήθελε να επιβάλει μόνον την εναλλακτική της οικονομικής αποζημίωσης. Οι αντιρρήσεις, όμως, ολοένα και πληθαίνουν. Οι εκπρόσωποι της αριστερής πτέρυγας του Δημοκρατικού Κόμματος ζήτησαν χθες από τον επικεφαλής της κυβέρνησης της Ρώμης να μη συνδέσει τη συγκεκριμένη μεταρρύθμιση με ψήφο εμπιστοσύνης, διότι σε μια τέτοια περίπτωση, οι ίδιοι μπορεί να μην στηρίξουν το μέτρο και ούτε την κυβέρνηση.

Μέχρι αργά χθες βράδυ, ανεπίσημες πηγές του κυβερνητικού μεγάρου «Παλάτσο Κίτζι» άφηναν να διαρρεύσει ότι ο Ιταλός κεντροαριστερός πρωθυπουργός προσανατολίζεται προς τη λύση της ψήφου εμπιστοσύνης, θεωρώντας ότι οι «αντάρτες», τελικώς, θα κάνουν πίσω και θα αποφευχθεί, με τον τρόπο αυτό, ο κίνδυνος κυβερνητικής κρίσης. Τίποτα, όμως, δεν μπορεί να προεξοφληθεί, αν λάβει υπόψη του κανείς, μάλιστα, ότι μέρος του ιταλικού Τύπου αναφέρει ότι το αριστερό κομμάτι των «Δημοκρατικών», το κόμμα «Αριστερά, Οικολογία και Ελευθερία» του Νίκι Βέντολα και προβεβλημένα στελέχη του συνδικαλιστικού χώρου φέρονται έτοιμα να δώσουν ζωή σε μια νέα πολιτική δύναμη. Μια δύναμη η οποία -σύμφωνα με τις μέχρι τώρα προθέσεις- θα πρέπει να απευθύνεται στους ψηφοφόρους της ριζοσπαστικής Αριστεράς, αλλά και σε όλους όσοι νιώθουν ότι έχουν απογοητευτεί, γενικότερα, από τον Ρέντσι.

Η όλη κατάσταση συνεχίζει να είναι ιδιαίτερα ρευστή, με τον Ιταλό πρωθυπουργό να ζητά περισσότερη ευελιξία από την Ευρώπη και να περιορίζει, συγχρόνως, τα δικαιώματα των εργαζομένων. Σήμερα τα συνδικάτα θα συναντήσουν για μία μόνον ώρα τον πρωθυπουργό και πρώην δήμαρχο της Φλωρεντίας, αλλά η Σουζάνα Καμούσο, (επικεφαλής της μεγαλύτερης συνδικαλιστικής οργάνωσης της χώρας, Cgil) συνεχίζει να δηλώνει ότι «ο Ρέντσι θυμίζει Θάτσερ».

Είναι, ίσως, ένα από τα αποτελέσματα της στρατηγικής του Ματέο Ρέντσι, ο οποίος δεν παρουσιάζει ένα συνολικό πρόγραμμα, αλλά στοχεύει, κάθε φορά, στον εντυπωσιασμό, με μεμονωμένα μέτρα και πρωτοβουλίες. Με κίνδυνο, όμως, να χάσει, κάποια στιγμή, καθοριστικό μέρος των συνοδοιπόρων του.