ΡΩΜΗ Του Θεόδωρου Ανδρεάδη Συγγελλάκη

^[1]

REUTERS/ Max Rossi

Ο Ματέο Ρέντσι προχωρά σύμφωνα με το χρονοδιάγραμμα που ο ίδιος έχει θέσει, αδιαφορώντας για τις όποιες αντιδράσεις, παρά την ένταση και τους διχασμούς που παρατηρούνται στην ιταλική κοινωνία. Χθες συνάντησε, διαδοχικά, τα συνδικάτα, τους βιομηχάνους και τις συνδικαλιστικές οργανώσεις της ιταλικής αστυνομίας. Το αποτέλεσμα ήταν ότι ο επικεφαλής της κυβέρνησης της Ρώμης εμμένει στις βασικές θέσεις του, έστω και αν στέλνει το μήνυμα ότι «κάποια πράγματα μπορούν και να βελτιωθούν, αλλά η χώρα πρέπει να τραβήξει μπροστά, δεν μπορεί να μπλοκάρει λόγω βέτο ή αρνητικών προσεγγίσεων».

Στα συνδικάτα ο Ρέντσι προανήγγειλε ήδη ότι θέλει να προωθήσει τη δυνατότητα επέκτασης των εταιρικών συμβάσεων, τις οποίες υιοθέτησε πρώτη η Fiat, προκαλώντας σωρεία αντιδράσεων. Σε αντάλλαγμα, ο Ιταλός πρωθυπουργός προσφέρει την επαναδιαπραγμάτευση των όρων της συνδικαλιστικής αντιπροσώπευσης, ώστε να υπάρχει, θεωρητικά, η δυνατότητα πρόσβασης των συνδικαλιστών και σε μικρών διαστάσεων επιχειρήσεις.

Το μεγάλο εμπόδιο συνεχίζει να αποτελείται, όμως, από την αλλαγή του Εργασιακού, σε ό,τι αφορά τον αυστηρό περιορισμό της δυνατότητας επαναπρόσληψης των εργαζομένων που απολύονται χωρίς βάσιμη αιτία. Ο Ρέντσι επιχειρεί να την αντικαταστήσει με χρηματική αποζημίωση και προσφέρει -ως ελάχιστη παραχώρηση- τη δυνατότητα να διατηρηθεί η επαναπρόσληψη όταν διαπιστώνονται διακρίσεις και σε λιγοστές περιπτώσεις που συνδέονται με πειθαρχικές κυρώσεις.

Το μεγαλύτερο συνδικάτο της χώρας, το Cgil, συνεχίζει να απορρίπτει το όλο σχέδιο και ετοιμάζει γενική απεργία, για τις 25 Οκτωβρίου. Η επικεφαλής του, Σουζάνα Καμούσο, φιλοδοξεί να κατεβάσει, σε κεντρική πλατεία της Ρώμης, πάνω από δύο εκατομμύρια Ιταλούς. Τα δύο άλλα μικρότερα συνδικάτα, Uil και Cisl, μετά τη συνάντηση με τον Ρέντσι άφησαν να εννοηθεί ότι υπάρχουν περιθώρια περαιτέρω συνεννόησης, με έμφαση στην αξία του κοινωνικού διαλόγου και στην προσπάθεια καταπολέμησης της λεγόμενης «ελαστικής εργασίας». Το κύριο θέμα, όμως, είναι ότι η μεγάλη πλειονότητα των οικονομολόγων συνεχίζει να υποστηρίζει πως σε μια περίοδο έντονης οικονομικής κρίσης, η διευκόλυνση των απολύσεων -μέσω της οικονομικής αποζημίωσης- αποτελεί συνταγή για να αυξηθεί εντυπωσιακά η ανεργία.

Διάσκεψη για την απασχόληση

Κατά τα άλλα, στην ανάγκη καταπολέμησής της και τόνωσης της απασχόλησης αφιερώνεται η σημερινή διάσκεψη του Μιλάνου. Ο Ιταλός πρωθυπουργός και ο Φρανσουά Ολάντ αναμένεται να πιέσουν για να αρχίσουν να καταβάλλονται αμέσως τα τριακόσια δισεκατομμύρια δημόσιων και ιδιωτικών επενδύσεων που έχει υποσχεθεί ο Γιούνκερ. Η νέα Ευρωπαϊκή Επιτροπή, όμως, δεν έχει ακόμη αναλάβει καθήκοντα και η έναρξη της όποιας σχετικής διαδικασίας μετατίθεται για τις αρχές του νέου έτους.

Το Βερολίνο διαμηνύει ότι «δεν υπάρχει κάποια ρήξη με την Ιταλία και τη Γαλλία ως προς την ανάγκη τόνωσης της απασχόλησης και της ανάπτυξης. Πρέπει να βρεθεί, όμως, ο καταλληλότερος τρόπος». Προφανώς, χωρίς να εγκριθούν νέα κονδύλια.

Σαν να λέμε ότι στη σημερινή σύνοδο θα αποφευχθούν θεαματικές ρήξεις, αλλά δεν πρόκειται να ληφθούν, σίγουρα, δεσμευτικές αποφάσεις. Ο Ρέντσι προσπαθεί να δείξει ότι με την ιταλική εκ περιτροπής προεδρία στην Ευρωπαϊκή Ενωση ξεκινά μια νέα πορεία για την καταπολέμηση της ανεργίας. Και θέλει να εξασφαλίσει, κυρίως, περισσότερο χρόνο για τις λεγόμενες μεταρρυθμίσεις, αρχίζοντας από την απορρύθμιση της αγοράς εργασίας.

Την ώρα της συνόδου, η Γερουσία της Ρώμης θα κληθεί να δώσει ψήφο εμπιστοσύνης για να εγκριθεί με τον τρόπο αυτό και ο περιορισμός του δικαιώματος επαναπρόσληψης των εργαζομένων. Η λιτότητα και οι συνέπειές της μπορούν να καταπολεμηθούν, άραγε, υιοθετώντας μεγάλο τμήμα των νεοφιλελεύθερων συνταγών; Μεγάλο μέρος των εργαζομένων -και φυσικά των ανέργων- προσπαθεί ακόμη να καταλάβει πού οδηγεί η συνεχής αυτή αντίφαση…