Στόχος της χθεσινής συνάντησης στο Λουξεμβούργο ήταν να συμφωνηθούν εθελοντικά ποσοστώσεις για τους μετανάστες προκειμένου να μοιραστεί το «βάρος» της φιλοξενίας τους ίσα σε όλους.

Ο αριθμός των 139.200 μεταναστών έχει φτάσει μόνο στις ακτές της Ιταλίας από τις αρχές του χρόνου μέχρι την περασμένη εβδομάδα, άλλοι 250 έφθασαν χθες, ενώ στο Ποτσάλο της Σικελίας αποβιβάστηκαν 2.000 τις τελευταίες πέντε ημέρες. Αλλά για τους περισσότερους δεν είναι αυτός ο ιδανικός τελικός προορισμός τους.

Το 75% των μεταναστών καταλήγει σε τέσσερις χώρες, τη Γερμανία, τη Σουηδία, τη Γαλλία, τη Βρετανία, και βεβαίως αρκετοί παραμένουν στην Ιταλία, σύμφωνα με την αρμόδια επίτροπο Σεσίλια Μάλμστρομ.

^[1]

Αν και η μετανάστευση είναι «ένα πρόβλημα που αφορά όλους», οι χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης ερίζουν για το ποια θα υποδεχτεί τα ανθρώπινα καραβάνια

«Αυτό δεν είναι σωστό», τόνισε ο Γερμανός υπουργός Εσωτερικών, Τόμας ντε Μεζιέρ, στη συνάντηση με τους ομολόγους του, εκφράζοντας την ελπίδα να υιοθετηθεί ένα πιο δίκαιο σύστημα αποδοχής και υποδοχής προσφύγων και μεταναστών, με ποσοστώσεις, ανάλογα με τον πληθυσμό της κάθε χώρας.

«Έτσι», συμπλήρωσε, «θα μπορούμε να διασφαλίσουμε ότι οι χώρες που φτάνουν το προκαθορισμένο ποσοστό τους δεν θα επιβαρυνθούν περαιτέρω και πως οι χώρες που δεν έχουν δεχτεί αρκετούς θα συμμορφωθούν αναλόγως».

Η Ιταλία, από την άλλη, δέχτηκε κριτική, εν μέσω κατηγοριών ότι δεν καταγράφει και δεν παίρνει τα αποτυπώματα από όλους τους μετανάστες μόλις πατάνε το πόδι τους στην ξηρά, προκειμένου να αναζητήσουν άσυλο σε άλλη ευρωπαϊκή χώρα.

Για τη Δανέζα υπουργό Δικαιοσύνης είναι «απαράδεκτο που τόσοι πολλοί μετανάστες ταξιδεύουν στην Ευρώπη, διασχίζουν σύνορα και πάνε βόρεια, πριν κάποιος τους πάρει δαχτυλικά αποτυπώματα» αφού αυτό, όπως είπε, αποδεικνύει «ότι τα σύνορα δεν λειτουργούν».

Με την άποψη αυτή συμφώνησε και ο Γερμανός υπουργός. «Δεν είναι τόσο φοβερό», είπε, «να ζητάμε από όσους θέλουν να απολαμβάνουν την προστασία της Ευρώπης να λένε το όνομά τους και από πού έρχονται…».

Συμφωνία όμως δεν υπήρξε, καθώς οι περισσότερες χώρες απορρίπτουν τις ποσοστώσεις, πόσω μάλλον τις «δεσμευτικές» ποσοστώσεις που θέλει να επιβάλει η Γερμανία.

^[2]

Το 75% των μεταναστών καταλήγει σε τέσσερις χώρες, τη Γερμανία, τη Σουηδία, τη Γαλλία, τη Βρετανία, και βεβαίως αρκετοί παραμένουν στην Ιταλία, σύμφωνα με την αρμόδια επίτροπο Σεσίλια Μάλμστρομ.

Σήμερα (Παρασκευή), στα συμπεράσματα της συνάντησης, θα φανεί πού ακριβώς κατέληξε ή αν κατέληξε κάπου αυτή η συζήτηση, αλλά φαίνεται ότι το μόνο σημείο πραγματικής σύγκλισης ήταν η διάθεση της Ευρώπης για «περισσότερη συνεργασία» με τις χώρες της βορείου Αφρικής, εκεί απ' όπου αποπλέουν τα πλοιάρια των δουλεμπόρων με το ανθρώπινο φορτίο τους.

Κατά τα άλλα, αδιέξοδο σε όλα. Παρότι η Ε.Ε. έχει συμφωνήσει να εντείνει τις περιπολίες στη Μεσόγειο, με την κωδική ονομασία «Τρίτων», στην ουσία πρόκειται για μια επιχείρηση ελέγχου των συνόρων και όχι ανεύρεσης και διάσωσης ανθρώπων που κινδυνεύουν.

Από την άλλη, οι ιταλικές αρχές λένε ότι σκοπεύουν να περιορίσουν με γρήγορους ρυθμούς τις δικές τους επιχειρήσεις με την ονομασία «Mare Nostrum», μόλις αναλάβουν οι Βρυξέλλες τον Νοέμβριο.

Παρά τις διακηρύξεις συμπόνοιας προς τους μετανάστες, ειδικά μετά το ναυάγιο στη Λαμπεντούζα και με την υπόλοιπη Ευρώπη να σφυρίζει αδιάφορα, Κομισιόν και Ρώμη φαίνεται ότι ακόμα διαφωνούν επί της ουσίας: Ποιος ευθύνεται για όλες αυτές τις ψυχές; Είναι ευρωπαϊκή υπόθεση; Είναι ιταλικό πρόβλημα;

«Η επιχείρηση Τρίτων δεν μπορεί να αντικαταστήσει τη Mare Nostrum και η Mare Nostrum είναι υπόθεση της Ιταλίας», υποστήριξε η επίτροπος Μάλμστρομ. «Η μετανάστευση είναι ένα δομικό πρόβλημα», απαντά η Ρώμη, «και τελικά είναι ένα πρόβλημα που αφορά όλους».

Έλλη Πάνου
efsyn.gr