Του Αντώνη Νταλακογεώργου*

^[1]

ΑΠΕ-ΜΠΕ/ ΟΡΕΣΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ

Σε νέα φάση εισέρχεται η υπόθεση της πώλησης του ΟΛΠ, που συστηματικά επιχειρεί και μεθοδεύει η κυβέρνηση και ειδικότερα του 67% του πλειοψηφικού πακέτου, σε ιδιωτικά μονοπωλιακά συμφέροντα. Ο ΟΛΠ, ο ΟΛΘ και άλλες κερδοφόρες στρατηγικού χαρακτήρα επιχειρήσεις έχουν μπει στη λίστα του ΤΑΙΠΕΔ και παίρνουν σειρά για να ιδιωτικοποιηθούν. Η κυβέρνηση επιθυμεί διακαώς να επιταχύνει την όλη διαδικασία, παρά το γεγονός ότι δεν έχει καμιά απολύτως λαϊκή-κοινωνική και πολιτική νομιμοποίηση, όπως έδειξαν οι πρόσφατες ευρωεκλογές, δεν έχει καμιά επίσης κοινωνική νομιμοποίηση στο εγχείρημά της αυτό αφού το σύνολο των κοινωνικών-αυτοδιοικητικών-συνδικαλιστικών φορέων της ευρύτερης περιοχής του Πειραιά έχει ταχθεί ενάντια.

Στην κατεύθυνση αυτήν, οι φορείς που συνενώνονται στο πλαίσιο της Παμπειραϊκής Επιτροπής κατά της ιδιωτικοποίησης του ΟΛΠ αξιοποιούν κάθε δυνατότητα με πρωτοβουλίες, δράσεις και αγωνιστικές κινητοποιήσεις και επιδιώκουν τη μέγιστη δυνατή ενότητα και συσπείρωση όλων των κοινωνικών-συνδικαλιστικών και πολιτικών δυνάμεων που παρατηρούν ότι η πώληση του ΟΛΠ θα έχει σοβαρότατες συνέπειες για τους εργαζομένους, τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, που βλέπουν επίσης να εξοστρακίζονται από το λιμάνι του Πειραιά, τον εμπορικό κόσμο και δεκάδες παραναυτιλιακά επαγγέλματα, τις τοπικές αυτοδιοικήσεις και κοινωνίες οι οποίες, εάν επικρατήσει η κυβερνητική πολιτική για την ιδιωτικοποίηση, θα απολέσουν τη σχέση τους με όλη την παράκτια ζώνη από τον Πειραιά έως τη Σαλαμίνα.

Είναι τόση και τέτοια η πρεμούρα και η βιασύνη της κυβέρνησης, που υποπίπτει σε σοβαρότατα ατοπήματα και σε έκνομες ενέργειες. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, η Κοινή Υπουργική Απόφαση (ΚΥΑ) με την οποία για άλλη μια φορά επιδιώκει να προχωρήσει στην αλλαγή της σύμβασης παραχώρησης της Λιμενικής ζώνης μεταξύ ΟΛΠ και ελληνικού Δημοσίου παραβιάζοντας κατάφωρα νόμους και προβλεπόμενες διαδικασίες. Η κυβέρνηση, το ΤΑΙΠΕΔ και ο ΟΛΠ οφείλουν να συμμορφωθούν απόλυτα με τις ενστάσεις του Ελεγκτικού Συνεδρίου για τον φιλικό διακανονισμό, οι οποίες είναι οι εξής:

Α) Δεν μπορεί να «παγώσει» επ’ αόριστον η καταβολή του εγγυημένου ανταλλάγματος, όπως ζητάει η COSCO, αλλά μπορεί να «παγώσει» μόνο για συγκεκριμένο διάστημα, το ανώτερο για μία επταετία, όσο διαρκεί η κατασκευή του δυτικού τμήματος της προβλήτας ΙΙΙ, όπως ζητάει η COSCO.

Β) Δεν μπορούν οι Κινέζοι της COSCO να απαλλαγούν από την καταβολή του «ενοικίου» του χώρου που καταλαμβάνουν, αλλά θα πρέπει να πληρώνουν και με τον επιπλέον χώρο. Με βάση και αυτή την απόφαση, είναι αυτονόητο ότι οι κοινωνικοί φορείς και οι εργαζόμενοι στην πόλη μας πρέπει να αξιοποιήσουν νομικά-δικαστικά κάθε δυνατό μέσον που τους παρέχεται· και έχουν στη φαρέτρα τους ακόμη και παρεμβάσεις στα όργανα της Ευρωπαϊκής Ενωσης προκειμένου να καταστήσουν την όλη διαδικασία πώλησης του ΟΛΠ διάτρητη έως και άκυρη. Στο πλαίσιο αυτό, αποκτά ξεχωριστή σημασία η εκδίκαση του αιτήματος των εργαζομένων και των κοινωνικών φορέων του Πειραιά στις 2/12/2014 στο ΣτΕ σχετικά με το 67%.

Εκεί που κυρίως θα κριθεί η έκβαση σχετικά με την ιδιωτικοποίηση του ΟΛΠ θα είναι στον αγώνα της πειραϊκής κοινωνίας, των εργαζομένων και των άλλων φορέων, στην ανάγκη να οργανωθεί, να αναπτυχθεί ένα ισχυρό και μαζικό κίνημα που θα αγκαλιάσει και θα συσπειρώσει ευρύτερες κοινωνικές ομάδες και στρώματα και θα καταφέρει να τα συνενώσει αναπτύσσοντας δράσεις, αγώνες, κινητοποιήσεις οι οποίες θα κλιμακώνονται και θα αναπτύσσονται με τη συμμετοχή όλων των εργαζομένων, των επαγγελματοβιοτεχνών, των εμπόρων, της τοπικής αυτοδιοίκησης, των μικρομεσαίων επιχειρήσεων έτσι ώστε να επιβάλουν την ανατροπή του σχεδιασμού της κυβέρνησης για την πώληση του ΟΛΠ. Θεωρούμε από αυτή τη σκοπιά ότι συνιστά διάσπαση του κοινού και συντονισμένου αγώνα η πρωτοβουλία του δημάρχου Πειραιά, ο οποίος με παρέμβασή του ζητάει τον τεμαχισμό και κατακερματισμό του ΟΛΠ σε διάφορα τμήματα και διεκδικεί για τον εαυτό του αυτό που ανήκει στα γεωγραφικά όρια του Δήμου Πειραιά.

Κλείνοντας, πρέπει να σημειωθεί ότι η κοινή δράση και ο ενιαίος αγώνας των κοινωνικών δυνάμεων και των φορέων του Πειραιά για να αποτραπεί μια καταστροφική εξέλιξη, όπως είναι αυτή της ιδιωτικοποίησης του μεγάλου λιμανιού της χώρας μας, σε καμιά περίπτωση δεν σημαίνει -όπως ισχυρίζονται ορισμένες δυνάμεις- ότι το ταξικό εργατικό κίνημα εγκαταλείπει, θολώνει ή αποστασιοποιείται από τις πάγιες και σταθερές θέσεις του αναφορικά με τον ΟΛΠ. Για το συνδικαλιστικό κίνημα και τους εργαζόμενους αποτελεί μέτωπο πάλης και διεκδίκησης ο στόχος για 100% δημόσιο λιμάνι και θα παλέψουν να ανατραπούν τόσο η σύμβαση παραχώρησης στην COSCO όσο και το υφιστάμενο μοντέλο του ΟΛΠ, που δεν υπηρετεί τα συμφέροντα του λαού και της κοινωνίας. Οι δυνάμεις του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος και της ριζοσπαστικής Αριστεράς οφείλουν περισσότερο από ποτέ να συνδέσουν στην πάλη για την ανατροπή της ιδιωτικοποίησης του ΟΛΠ την ανάδειξη και την προβολή της δικής τους εναλλακτικής πρότασης για την αναπτυξιακή πορεία του ΟΛΠ, ενταγμένης στο πλαίσιο μιας κλαδικής πολιτικής (Λιμάνια – Ναυπηγική Βιομηχανία – Επισκευαστική Ζώνη – Ακτοπλοΐα – Ναυτιλία) στον αντίποδα της σημερινής πολιτικής, που έχει οδηγήσει τον νευραλγικό αυτόν τομέα στα ιδιωτικά επιχειρηματικά συμφέροντα, για έναν νέο τύπο ανάπτυξης και παραγωγικής ανασυγκρότησης που θα υπηρετεί τα συμφέροντα του λαού, των εργαζομένων και της χώρας μας.

…………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………..

* Μέλος της Γραμματείας της Παμπειραϊκής Επιτροπής κατά της ιδιωτικοποίησης του ΟΛΠ, πρόεδρος της Πανελλήνιας Ενωσης Ναυτών Εμπορικού Ναυτικού (ΠΕΝΕΝ) και γ.γ. του Εργατικού Κέντρου Πειραιά