Του Φώτη Παπούλια

^[1]

Αντιπροσωπεία των διαμαρτυρόμενων φοιτητών στο γραφείο του Θ. Φορτσάκη

Ο νομικός θετικισμός είναι το ρεύμα της θεωρίας του Δικαίου, το οποίο εδράζεται στην υποχρεωτική εφαρμογή της νομοθεσίας σε ορισμένο τόπο και χρόνο κατ’ αντιπαράθεση με την έννοια του φυσικού δικαίου.

Ο πρύτανης του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών (ΕΚΠΑ), Θεόδωρος Φορτσάκης, μάλλον δείχνει να είναι οπαδός αυτού του ρεύματος νομικής σκέψης, αφού το τελευταίο διάστημα πρωταγωνιστεί ως «Ιππότης της Τάξης των Ακαδημαϊκών Δαφνών», όπως αποδίδεται ο τίτλος που φέρει το παράσημο της Γαλλικής Δημοκρατίας που του έχει απονεμηθεί, στο ελληνικό πανεπιστήμιο ώστε αυτό «να διοικηθεί κατά τα διεθνή πρότυπα».

Ο Θ. Φορτσάκης, ο «Mr Forte» του Κολλεγίου Αθηνών, απόφοιτος της τάξης του 1973, «λίγο χοντρούλης, χαμηλών τόνων, συντηρητικός, επιμελής μαθητής, απείχε από την πολιτική», θυμούνται τότε συμμαθητές του, οι οποίοι συμπληρώνουν: «Να σκεφτεί κανείς ότι βιώναμε τη χούντα και οι συζητήσεις τότε εντός του κολεγίου κτυπούσαν κόκκινο».

«Φανατικός Κρητικός»

^[2]

Ο Θεόδωρος Φορτσάκης με… φόντο πανό διαμαρτυρίας

Με αστική καταγωγή από τα Χανιά, αρέσκεται να δηλώνει «φανατικός Κρητικός» και είχε δώσει το στίγμα των πατρικών ριζών: «Αν πάτε στα Χανιά, θα δείτε το νεοκλασικό όπου στεγάζεται σήμερα η Τράπεζα Κύπρου, εκεί ήταν το πατρικό μου».

Στα φοιτητικά του χρόνια, την πρώτη μεταδικτατορική περίοδο, όταν οι συμμαθητές του αναζητούσαν την πολιτική τους ταυτότητα στα αμφιθέατρα, «ο Θόδωρος ήταν αποστασιοποιημένος, δεν ενεπλάκη πουθενά και γι’ αυτό τέλειωσε ακριβώς στα τέσσερα χρόνια τις σπουδές του στη Νομική», λένε σήμερα τότε συμφοιτητές του, και έφυγε για τη Γαλλία.

Εχοντας χάσει σε παιδική ηλικία τον πατέρα του, στο Παρίσι ως κηδεμόνας του εμφανιζόταν ο Κωνσταντίνος Δεσποτόπουλος, ο κ. πρύτανης του ΕΚΠΑ, εντρύφησε στο διοικητικό και φορολογικό δίκαιο στη Σορβόνη, εκεί που απέκτησε το γαλλικό αξάν του «γρο» και τη «στρεβλή αντίληψη για την ακαδημαϊκή και πολιτική καριέρα, επηρεασμένος από τη γαλλική πρακτική».

Οσοι τον συνάντησαν μετά «την πρώτη νιότη» στο Πανεπιστήμιο, καθηγητή πλέον, εντυπωσιάστηκαν «από την πολυπραγμοσύνη του, τις φιλοδοξίες του, και τη συνακόλουθη επιπολαιότητα που επιδεικνύει, στην αγωνία του να πετύχει». Αρκετοί συνάδελφοί του στο Πανεπιστήμιο επιμένουν πως «οι λεπτομέρειες είναι αυτές που σε καθιερώνουν και, δυστυχώς, ο Θόδωρος σε αυτό δείχνει να αποτυγχάνει». Οσοι, δε, τον γνωρίζουν καλά επιμένουν ότι «η μονοσήμαντη προσήλωσή του σε ζητήματα αξιοκρατίας και σεβασμού του κράτους τον οδηγεί σε μεγάλα λάθη» και κατ’ άλλους «η φιλοδοξία του να συνδέσει το όνομά του με αλλαγές και το άγχος να κερδίσει τον χαμένο χρόνο στην εξέλιξή του τον οδηγούν σε σοβαρά ατοπήματα -ακόμα και όταν έχει δίκιο, το χάνει από λάθος χειρισμούς».

Ο πρύτανης-οπαδός της νομιμότητας είχε πει σε ανύποπτο χρόνο σε ομήγυρη συναδέλφων του ότι «η πρώτη μου ενέργεια θα είναι να δημιουργηθούν φυλάκια για τη φύλαξη του πανεπιστημίου».

Η… απάντηση

Και όταν αυτοί απόρησαν, η απάντηση ήταν… απλή: «Γιατί, η Σορβόνη που διαθέτει είναι κακό ή μήπως είναι κακό να επιδεικνύεται η ταυτότητα για την είσοδο στο πανεπιστήμιο;».

Μόνο αφελής δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ο Θ. Φορτσάκης, όταν δηλώνει ότι «το Πανεπιστήμιο δεν είναι Χάιντ Παρκ, δεν μπορεί ο καθένας που έχει μια άποψη, πεποίθηση, να την εκφράζει στο Πανεπιστήμιο». Σωστό, μόνο αν σκεφθούμε ότι το Πανεπιστήμιο είναι η συνέχεια του Λυκείου και ο πρύτανης ως άλλος λυκειάρχης καλείται να επιβάλει την τάξη…

Ομως, δυστυχώς για τον κ. πρύτανη, ένα Πανεπιστήμιο δεν διοικείται ούτε ως σχολείο ούτε, πολύ περισσότερο, ως μια εταιρεία η οποία έχει ανάγκη των φορολογικών του γνώσεων και που τις βιβλιοθήκες της κοσμούν τίτλοι όπως «Φορολογική νομοθεσία», «Energy Law in Greece» ή «Πλήρης οδηγός επιχείρησης».

Ο λάτρης του κέντρου της Αθήνας -«πάντα έμενα στο κέντρο και μου αρέσουν οι περιοχές με νέους»- είναι σίγουρο ότι δεν έχει διαβάσει το σύνθημα «Φόρτσα Φορτσάκη» που κοσμεί διάφορους τοίχους πέριξ της Νομικής…

Γιατί αν το είχε δει, ενδεχομένως να είχε σκεφθεί διαφορετικά την πολιτική του καριέρα, που ξεκίνησε από τη θέση του συμβούλου του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη σε θέματα διοικητικού δικαίου (1990-1991), το όνομά του «έπαιξε» για τη θέση του υπουργού Δικαιοσύνης και τελικά κατέληξε πρόεδρος του Εποπτικού Συμβουλίου του μορφώματος της ΝΕΡΙΤ. Ενός συμβουλίου που υπάρχει μόνο στα… χαρτιά, μετά τις αλλεπάλληλες παραιτήσεις μελών του, και που έχει ξεσηκώσει θύελλα συζητήσεων «αν ο πρύτανης του ΕΚΠΑ μπορεί να είναι διπλοθεσίτης», όπως και το ότι είναι πρόεδρος του διοικητικού συμβουλίου του ΕΤΟΣ της Κρατικής Ορχήστρας Αθηνών.

Η αναδίπλωση

^[3]

Από την παρασημοφόρησή του από τον πρέσβη της Γαλλίας

Η πρόσφατη «κόντρα» του με τους εργαζόμενους στο ΕΚΠΑ και τους τρεις βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ (Θεανώ Φωτίου, Απ. Αλεξόπουλος, Χ. Μαντάς), πανεπιστημιακούς και συνάδελφούς του, τον εξέθεσε ανεπανόρθωτα. Από την απόλυτη, σχεδόν βοναπαρτική παρουσία του σε κεντρικό τηλεοπτικό δελτίο ειδήσεων του ΣΚΑΪ, υποχρεώθηκε σε αναδίπλωση όταν αντιμετώπισε τη συνάδελφό του Θεανώ Φωτίου σε πρωινή εκπομπή του εν λόγω καναλιού, λέγοντας: «Προσβλέπω πάντοτε σε μια καλή συνεργασία και παρακαλώ το επεισόδιο να θεωρηθεί λήξαν…». Εξάλλου, ποτέ δεν ξέρεις πώς έρχονται τα πράγματα…

Οταν είχε ερωτηθεί για το πώς θα διοικήσει το ΕΚΠΑ είχε απαντήσει: «Θα επιστρατεύσω τη μακρόχρονη διοικητική εμπειρία που διαθέτω από άλλους φορείς». Μόνο που ένας ζωντανός οργανισμός, όπως ένα Πανεπιστήμιο, δεν διοικείται ούτε από νομικά γραφεία, ούτε από τεχνοκράτες του φορολογικού δικαίου…