Συγκλονίζει το πανελλήνιο (ευτυχώς…) η περίπτωση του ασθενούς στο Ψυχιατρείο Τρίπολης, που κάηκε ζωντανός, όντας δεμένος χειροπόδαρα στο κρεβάτι του! Το γιατί έμεινε αβοήθητος ή γιατί ήταν δεμένος χειροπόδαρα είναι θέματα που αφορούν την αστυνομική – πυροσβεστική – ιατρική – δικαστική έρευνα.

Αυτή τη στιγμή δεν έχουν σημασία οι ευθύνες τόσο όσο ο τρόπος λειτουργίας ενός κρίσιμου θεραπευτικού ιδρύματος, το οποίο, βάσει των επιταγών της Ευρωπαϊκής Ενωσης, αλλά και της χρηματοδότησής του από αυτήν (την Ε.Ε.), έπρεπε να είχε ήδη κλείσει.

Απαντες τώρα, εκ των υστέρων δηλαδή, ζητούν να ριχτεί άπλετο φως στην υπόθεση, με προεξάρχοντα τον υπουργό Υγείας Ανδρέα Λυκουρέντζο, ο οποίος, συμπτωματικά, κατάγεται από την περιοχή.

Οταν έπρεπε να είναι παρόντες, να δώσουν λύση και να προλάβουν τα δυσάρεστα περιστατικά, ήσαν απόντες. Είναι γεγονός ότι ο χώρος της ψυχικής υγιεινής αποτελεί ακόμη ταμπού για την ελληνική κοινωνία, τόσο για τις οικογένειες των πασχόντων όσο και για τη θεραπεία εκ μέρους της Πολιτείας. Οι περισσότερες οικογένειες κρύβουν το πρόβλημα που προκύπτει σε κάποιο μέλος τους σαν αυτό το μέλος να είναι μίασμα. Εάν κάποιος παρεκκλίνει από τη φυσιολογία (την κοινωνική, εννοείται, φυσιολογία), αμέσως όλοι σπεύδουν να τον φέρουν στον ίσιο δρόμο και, εφόσον αυτό δεν είναι δυνατόν να το καταφέρουν οι ίδιοι, καταφεύγουν στα ψυχιατρικά ιδρύματα όπου οι ασθενείς αντιμετωπίζουν άλλο τεράστιο πρόβλημα. Κτίρια εγκαταλελειμμένα, αίθουσες που δεν θερμαίνονται επαρκώς, φαγητό που, σύμφωνα με τους γιατρούς, δεν τρώγεται και αναγκάζονται να παραγγέλνουν από τα γειτονικά εστιατόρια και, κυρίως, έλλειψη νοσηλευτικού προσωπικού και επιβίωση κατασταλτικών μεθόδων.

Συγκλονίζει επίσης αυτό που είπε εργαζόμενη στο ψυχιατρικό νοσοκομείο Τρίπολης: «Καλύτερα να τους πετάγαμε στον Καιάδα τους αρρώστους μας». Καταλαβαίνει κανείς τι έχουν δει τα μάτια της. Σημαίνει ότι η ζωή των ασθενών είναι κόλαση ή ότι αντιμετωπίζονται όχι ως ανθρώπινες μονάδες – υπάρξεις…

Τα ιδρύματα αυτά αποτελούν κόλαφο για την ελληνική πολιτεία, διότι ουδέποτε μερίμνησε να υπάρχουν εντός της ανθρώπινες και υγιεινές συνθήκες θεραπείας και διαμονής. Ως φαίνεται, φταίνε και οι ίδιες οι οικογένειες, που προκειμένου να κρύψουν το πρόβλημα από την κοινωνία δεν δείχνουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τη νοσηλεία των μελών τους. Δεν φέρονται όλες οι οικογένειες κατ' αυτόν τον τρόπο, αλλά σ' αυτές βασίζεται και η Πολιτεία για να μη δείξει το κατάλληλο ενδιαφέρον. Σήμερα που τα κρούσματα ψυχικών διαταραχών αυξάνονται ραγδαία, είναι άμεση η ανάγκη χάραξης μιας ανθρώπινης ψυχιατρικής θεραπείας.