ITAΛΙΑ Ο Μπερσάνι καταφέρνει να διατηρήσει το προβάδισμα, ο Μπερλουσκόνι «αντέχει», το κίνημα Πέντε Αστέρων του Μπέπε Γκρίλο πείθει πολλούς αναποφάσιστους και ο κεντρώος Μάριο Μόντι χάνει, εμφανώς, έδαφος

Tου Θεόδωρου Ανδρεάδη-Συγγελάκη

^[1]Πέντε μέρες πριν από την καθοριστική μάχη της ερχόμενης Κυριακής, το κύριο στοιχείο της προεκλογικής αναμέτρησης είναι η πόλωση υπέρ των δύο μεγάλων συμμαχιών: η Κεντροαριστερά καταφέρνει να διατηρήσει το προβάδισμά της, ο Μπερλουσκόνι «αντέχει», το κίνημα Πέντε Αστέρων του Μπέπε Γκρίλο πείθει πολλούς αναποφάσιστους και ο κεντρώος Μάριο Μόντι χάνει, εμφανώς, έδαφος.

Η δημοσιοποίηση των γκάλοπ, ως γνωστόν, τις τελευταίες δύο εβδομάδες πριν από τις εκλογές απαγορεύεται. Αν όμως τα στοιχεία αυτά που διαρρέουν από τις δημοσκοπικές εταιρείες, βρουν επιβεβαίωση και τη Δευτέρα 25 του μήνα, κατά την καταμέτρηση των ψήφων, η Κεντροαριστερά θα μπορέσει -έστω και οριακά- να εξασφαλίσει την αναγκαία πλειοψηφία για να σχηματίσει αυτοδύναμη κυβέρνηση, τόσο με την ψήφο της Βουλής, όσο και της Γερουσίας.

Η διαφορά στη Βουλή είναι πέντε μονάδες, με την προοδευτική συμμαχία του Πιερλουίτζι Μπερσάνι, που μέχρι τώρα αγγίζει το 33%, και την Κεντροδεξιά του καβαλιέρε που έχει σταματήσει στο 28%.

Στη δε Γερουσία -όπου λόγω εκλογικού νόμου η εξασφάλιση πλειοψηφίας είναι πιο δύσκολη- η κεντροαριστερή συμμαχία (Δημοκρατικό Κόμμα, Αριστερά και Ελευθερία και Σοσιαλιστές) εξασφαλίζει το 35% της πρόθεσης ψήφου και ο «μίστερ TV» παραμένει στο 28%.

Πολλά θα εξαρτηθούν από την κρισιμότατη μάχη της περιφέρειας του Μιλάνου, όπου οι δύο παρατάξεις βρίσκονται σε απόσταση στήθους, αλλά και από την τελική απόφαση των αναποφάσιστων, που έως τώρα αγγίζουν το 25% του συνολικού εκλογικού σώματος.

Ο Μπέπε Γκρίλο- όπως είχαμε προβλέψει τις περασμένες ημέρες- από το 17% των πρώτων ημερών του Φλεβάρη καταφέρνει να σκαρφαλώσει στο 20% στην πρόθεση ψήφου, με συνεχιζόμενη ανοδική πορεία. Επέλεξε να μην εμφανιστεί στην τηλεόραση και ακύρωσε την τελευταία στιγμή τη συμμετοχή του σε συνέντευξη ιδιωτικού καναλιού. Οι σύμβουλοί του είναι πεπεισμένοι ότι η χρήση του Διαδικτύου και η απευθείας επαφή με τους θιασώτες του σε όλη τη χώρα είναι σίγουρα πιο αποτελεσματική.

Στο πολιτικό στρατόπεδο του Μάριο Μόντι επικρατεί απογοήτευση. Οι πληροφορίες και τα στοιχεία που διαρρέουν από τις εταιρείες δημοσκοπήσεων εμφανίζουν την κεντρώα συμμαχία του μόλις πάνω από το 11%. Πριν από δύο εβδομάδες ήταν στο 14,5% και στα τέλη Δεκεμβρίου, κατά την κάθοδο του υπηρεσιακού πρωθυπουργού στην πολιτική, οι προσδοκίες των συνεργατών του ξεπερνούσαν το 20%.

Τις τελευταίες αυτές ημέρες θα κάνει ό,τι μπορεί για να κερδίσει μέρος, τουλάχιστον, του χαμένου εδάφους. Για τον λόγο αυτό, άλλωστε, επιμένει στην ανάγκη να οργανωθεί ένα, τουλάχιστον, τηλεοπτικό ντιμπέιτ, εισπράττοντας, όμως, την αρνητική απάντηση τόσο του Μπερλουσκόνι όσο και του Μπερσάνι.

Ο Ιταλός οικονομολόγος και πρωθυπουργός «πληρώνει» την πολιτική λιτότητας των τελευταίων δεκαπέντε μηνών, δεν κατάφερε να διαφοροποιήσει σημαντικά το προφίλ του από τις δύο μεγάλες παρατάξεις ενώ, σύμφωνα με πολλούς σχολιαστές, συνεχίζει να έχει αρκετά «ξύλινο» λόγο. Δεν στάθηκε ικανός, δηλαδή, να παίξει το χαρτί της αποτελεσματικής επικοινωνίας σε συγκινησιακό επίπεδο.

Αν οι τάσεις αυτές επιβεβαιωθούν, ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι και οι σύμμαχοί του θα παραμείνουν οι εκφραστές του μεγάλου κορμού της ιταλικής Κεντροδεξιάς.

Κάτι που σημαίνει ότι θα μπορούσε να ναυαγήσει το σχέδιο του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος -και της Ανγκελα Μέρκελ- να αντικαταστήσει σε ευρωπαϊκό επίπεδο το κόμμα του καβαλιέρε με τη μετριοπαθή, χριστιανοδημοκρατική συμμαχία του Μάριο Μόντι.

Από την άλλη, η Κεντροαριστερά έχει μεγάλες ελπίδες να αναλάβει την ευθύνη της διακυβέρνησης της χώρας, με κύριες δεσμεύσεις τη δημιουργία θέσεων εργασίας, τη στήριξη της κοινωνικής δικαιοσύνης και πραγματική ισότητα για μετανάστες, γυναίκες και ομοφυλόφιλους. Ο μεταρρυθμιστής Πιερλουίτζι Μπερσάνι και ο «ακραιφνής αριστερός» Νίκι Βέντολα, εγγυώνται τώρα ότι θα καταφέρουν να συνεργαστούν αποτελεσματικά, αποφεύγοντας τις παραδοσιακές έριδες που χαρακτήριζαν ανέκαθεν την ιταλική προοδευτική παράταξη.

Θα πρέπει, όμως, να βρουν τον τρόπο και τη δύναμη να το αποδείξουν. Ας μην ξεχνάμε ότι ο Ρομάνο Πρόντι έχασε δύο φορές την πρωθυπουργία εξαιτίας των αδιάκοπων, υπόγειων συγκρούσεων των συμμάχων του.