Η νεαρή Βασιλική Καρακώστα επιστρέφει με νέο άλμπουμ και εμφανίσεις

Με ελάχιστα υλικά, πολλή φαντασία και επαναστατική διάθεση στους στίχους, φτιάχνει τα τραγούδια της. Μαζί με τους ταλαντούχους μουσικούς Κωνσταντίνο και Λυδία Μπουντούνη δημιουργούν διονυσιακή ατμόσφαιρα στο «Trova»

Της Μαρίνας Κουβέλη

Ξεκίνησε να τραγουδά από τα 14. Στα 19 της χρόνια ήρθε στην Αθήνα. Μας συστήθηκε μέσα από τον δίσκο «Η σβούρα» που της έγραψε ο Νίκος Πορτοκάλογλου, εμφανίστηκε στους «Αχαρνής» του Σαββόπουλου, σε πανηγύρια με τον Πετρολούκα Χαλκιά, σε συναυλίες με τον Παναγιώτη Καλαντζόπουλο.

Σήμερα, η Βασιλική Καρακώστα δεν θυμίζει το νέο κορίτσι που μας συστηνόταν μέσα από δυνατές συνεργασίες. Είναι το ίδιο ταλαντούχα αλλά μοιάζει πιο ώριμη, κατασταλαγμένη, γεμάτη ενέργεια, αποφασισμένη να ρισκάρει και να υποστηρίξει όσο περισσότερο μπορεί τη νέα δισκογραφική δουλειά της με τίτλο «Τα επικίνδυνα». «Είναι ένας δίσκος που εμπεριέχει διάφορες μεγάλες αγάπες (όπως η ποίηση), με μεγαλύτερη αυτή για το ρεμπέτικο» λέει (στο άλμπουμ υπάρχουν δύο διασκευές στα κομμάτια «Καλογριά» του Βαγγέλη Παπάζογλου και «Φόρα τα μαύρα» των Κ. Καρίπη – Γ. Πετροπουλέα). «Μέσα σε αυτό τον χαμό της άπειρης πληροφορίας ήθελα να γίνει κάτι πολύ φυσικό. Ηθελα να φτιάξω κάτι με τα ελάχιστα. Να δουλέψει η φαντασία. Αλλωστε, η εποχή μας προστάζει λιτότητα. Αλλά όχι αυτήν που επιβάλλουν τα μέτρα, αλλά κυρίως αυτήν που θα μας κάνει να ξανανιώσουμε επαρκείς με τα απολύτως απαραίτητα. Είναι ωραίο να έχεις λίγα και να νιώθεις ότι δεν σου λείπει κάτι».

Στο άλμπουμ, που διαφέρει πολύ από τις κυκλοφορίες που ακούσαμε τελευταία, τη σφραγίδα τους έχουν βάλει δύο νέοι, θαυμάσιοι μουσικοί: ο Κωνσταντίνος και η Λυδία Μπουντούνη, παιδιά των περίφημων κιθαριστών Βαγγέλη Μπουντούνη και Μάρως Ραζή. Ο πρώτος είναι τσελίστας, η Λυδία παίζει βιολί και στα «Επικίνδυνα» έκαναν την πρώτη τους συνθετική απόπειρα. «Είναι εξαιρετικοί δεξιοτέχνες. Δημιουργούν διονυσιακή ατμόσφαιρα. Μπορούν με το όργανό τους να εκφράσουν οποιοδήποτε συναίσθημα», λέει η Βασιλική. «Εδώ κι έναν χρόνο παίζουμε μαζί. Αυτά τα παιδιά έχουν μια αγνή, ατόφια ματιά. Είναι τόσο νεαροί και τόσο ανεπηρέαστοι από το μουσικό σύστημα, με αποτέλεσμα οι μουσικές και το παίξιμό τους να είναι εντελώς ανεπιτήδευτα και πρωτότυπα».

Ωστόσο, από τους στίχους –κυρίως των νέων τραγουδιών του άλμπουμ- προκύπτει μια διάθεση επανάστασης. «Πράγματι. Είναι η επανάσταση του αναλαμβάνω την ευθύνη. Αναγνωρίζω τι μου συμβαίνει, διορθώνω το σπίτι μου πριν τα βάλω με τα τρωτά της κοινωνίας και καταδικάζω πριν από όλα τη δική μου απληστία. Αυτή είναι για μένα η πραγματική επανάσταση: η ανάληψη ευθυνών και όχι ο καταμερισμός τους.

»Αυτά τα τραγούδια δοκιμάστηκαν το καλοκαίρι στις εμφανίσεις που κάναμε ανά την Ελλάδα. Κάθε ένα από αυτά έχει και μια αναφορά σε έναν τόπο. Μου αρέσει αυτή η παλιά σχολή του Βαμβακάρη που πρώτα τα έπαιζε στο κοινό για να τα δοκιμάσει και μετά αποφάσιζε για την τύχη τους. Τα “Καλάσνικωφ” τα παίξαμε πρώτη φορά στη Νίσυρο. Την “Απληστία” στην Αστυπάλαια, το “Πέλαγο” στο “Trova» της Αθήνας».

Σε αυτόν τον ίδιο χώρο, με την ίδια παρέα (Κωνσταντίνος και Λυδία) εμφανίζεται και αυτό το διάστημα η Βασιλική Καρακώστα. «Με το πρόγραμμα στοχεύουμε να δημιουργήσουμε ατμόσφαιρα κυριακάτικης γιορτής. Περιλαμβάνει παλαιότερα κομμάτια από τον δίσκο (συνεργασία με τον Ν. Πορτοκάλογλου), διασκευές παραδοσιακών και νησιώτικων, επιτυχίες του Χιώτη, του Τσιτσάνη αλλά και των Iron Maiden. Το κοινό μοιάζει να περιμένει κάτι. Κανείς δεν ξέρει τι, αλλά βλέπεις ότι υπάρχουν άνθρωποι που θέλουν να ξεφύγουν από το οικείο και την πεπατημένη. Να νιώσουν μια άλλου είδους εκτόνωση η οποία να εμπεριέχει και τη λογική. Δεν μπορώ να βλέπω το κοινό ως θύμα θαυμασμού. Θέλω να συμμετέχει».

Πώς νιώθει άραγε που πλέον ξέφυγε από την «αγκαλιά» των μεγάλων του τραγουδιού και παλεύει μόνη; «Η αλήθεια είναι πως ποτέ δεν ένιωσα ασφάλεια με την έννοια της παραίτησης, δουλεύοντας με όλους αυτούς τους μεγάλους του τραγουδιού. Εξερευνούσα, ήθελα να συμμετέχω και πίστευα στη σημασία τού να μοιράζεσαι. Τώρα πια νιώθω συνδημιουργός. Νιώθω ότι καταθέτω τη δική του ταυτότητα τόσο στις συναυλίες όσο και στον δίσκο. Εδώ γεννιέται το καινούργιο».