Οι Chromatic Sequence με τη νέα τους δουλειά, την «Belle Eepoque», στο Six D.O.G.S.

Ο Γιώργος Στεφανακίδης με μια μικρή ορχήστρα δωματίου, που περιλαμβάνει ακόμα και σολίστ από ορχήστρες, βάλθηκαν να ενώσουν δύο κόσμους φαινομενικά αταίριαστους. Την κλασική μουσική με την electronica και τον πειραματισμό

Της Μαρίνας Κουβέλη

^[1]Εγχορδα που σκίζουν, ρομαντισμός και ατμόσφαιρα ευρωπαϊκών σάουντρακ, υπόγειος σαρκασμός και μελαγχολία, σκόρπιες σκοτεινές κουβέντες που κόβουν σαν μαχαίρι τα κομμάτια, λούπες και ρυθμοί πειραγμένοι. Μπορεί όλα αυτά να τα καταφέρνει μια μικρή ορχήστρα δωματίου; Κι όμως, οι Chromatic Sequence με οδηγό τους τον Γιώργο Στεφανακίδη τόλμησαν και τα κατάφεραν. Για τους πλέον δύσπιστους, απόψε παίζουν στο Six D.O.G.S.

«Τελείωσα κλασική κιθάρα, αλλά πάντα είχα την πετριά να γράφω μουσική και να την ντύνω με κείμενά μου. Με ενδιέφερε να είμαι δημιουργικός κι όχι απλώς ένας καλός σολίστας», λέει ο Γ. Στεφανακίδης περιγράφοντας τους λόγους που τον οδήγησα στη δημιουργία των Chromatic Sequence. «Ημουν πάντα με το ένα πόδι στο μέλλον και με το άλλο στο παρελθόν. Οταν βαρέθηκα αυτόν τον διχασμό, αποφάσισα να μπλέξω τις δύο μου αγάπες. Ολα ξεκίνησαν από μια ερώτηση: «Πώς θα ήταν αν μια κλασική ορχήστρα δωματίου έπαιζε με τις νέες τεχνολογίες;». Στην Ελλάδα έχουμε λίγο μπερδέψει την έννοια του κλασικού. Για μένα το κλασικό ταυτίζεται με τη διαχρονική αξία και όχι μόνο με τη χρονολογία δημιουργίας. Κλασικός είναι και ο Μάιλς Ντέιβις και ο Τζίμι Χέντριξ».

Τους Chromatic Sequence αποτελούν πολλά νέα παιδιά. Ανάμεσά τους οι Μαρίνα Κολοβού (τσέλο), Ελευθερία Τόγια (βιόλα), 
Σταματέλλα Σπίνουλα (βιολί), 
Μαρία Λαβράνου (φλάουτο), 
Χρίστος Σερενές (πιάνο), 
Νίκος Παγώνης (τύμπανα), 
Μαίρη Στεφανακίδη (τραγούδι) και άλλοι που εναλλάσσονται. Ψυχή του συγκροτήματος, συνθέτης, ενορχηστρωτής, στιχουργός και κιθαρίστας τους είναι ο Γιώργος Στεφανακίδης.

«Η Μαρίνα Κολοβού είναι το 1ο τσέλο της Ορχήστρας της Λυρικής, ο Αντώνης Μανιάς παίζει βιόλα στην Ορχήστρα της ΕΡΤ, ο Αρης Ζέρβας είναι ο τσελίστας της Νατάσσας Μποφίλιου. Πρόκειται για επαγγελματίες με βαθιά γνώση της μουσικής, αγάπη και φοβερό σεβασμό σε ό,τι τους ζητηθεί. Οι πρόβες μας δεν είναι χαώδεις, είναι απολύτως συγκεντρωμένες. Οι δε παρεμβάσεις τους είναι πάντα επί της ουσίας», λέει.

Νέοι, λοιπόν, που ενηλικιώθηκαν μέσα στην κλασική μουσική κι εκπαίδευση και προσπάθησαν να φτιάξουν ένα σχήμα με σκοπό να ενώσουν δύο κόσμους φαινομενικά αταίριαστους. Στις μουσικές τους από τη μια κυριαρχούν οι ήχοι των κλασικών οργάνων (βιολιά, τσέλα, πιάνο) κι από την άλλη προβάλλεται η electronica και η διάθεσή τους για πειραματισμό. Στην πραγματικότητα πρόκειται για μια μικρή, σύγχρονη ορχήστρα δωματίου που γοητεύεται σφόδρα από τον σύγχρονο βιομηχανικό ήχο και το τριπ χοπ.

Η πρώτη τους δουλειά κυκλοφόρησε το 2007 με τίτλο «Επτά μέρες μακριά». Η πιο πρόσφατη είναι η «Belle epoque». Περιλαμβάνει μόλις οκτώ κομμάτια που, όμως, φτάνουν και περισσεύουν για να πειστούν και οι πλέον καχύποπτοι ότι αυτά τα παιδιά φέρνουν στην ελληνική μουσική ό,τι έχει περισσότερο ανάγκη: φρέσκο αέρα και σοβαρή δημιουργία. «Τα νέα τραγούδια μιλάνε για το ταξίδι της αυτογνωσίας, που κάνουμε όλοι στη ζωή. Στην πραγματικότητα, ό,τι επιδιώκουμε είναι το κυνήγι του εαυτού μας και της ευτυχίας μας. Εγώ θέτω τις ερωτήσεις. Τις απαντήσεις ας τις δώσει ο καθένας μόνος. Στο κάτω κάτω δεν πολυπιστεύω στα λόγια και τα βαθιά νοήματα. Από την απόλυτη ταύτιση προτιμώ τη συγκίνηση της στιγμής, που σου προσφέρει ένα τραγούδι. Δεν κάνουμε τραγούδια για να πούμε μεγάλες αλήθειες. Λέμε τη δική μας, κι όποιος συγκινηθεί, συμπορεύεται».

Πάντως, ο τίτλος «Belle epoque» μοιάζει να ειρωνεύεται τη σημερινή κατάσταση. «Φυσικά, αν αναλογιστούμε ότι για κανέναν δεν είναι χρυσή εποχή. Από την άλλη, επειδή έχω συνειδητοποιήσει ότι 34 χρόνων δεν θα ξαναγίνω ποτέ, οφείλω να παλέψω και να φτιάξω τη δική μου ιδανική εποχή, ανεξάρτητα από το τι συμβαίνει γύρω μου. Δεν δέχομαι αβίαστα ότι η κρίση θα ισοπεδώσει τα πάντα».

INFO: Six D.O.G.S., Αβραμιώτου 6-8 Μοναστηράκι, Αθήνα, τηλ.: 210 3210510. Στις 21.30. Τιμή εισόδου: 5 ευρώ.