Κόντρες του τ. δημάρχου Αθηναίων με τον υπουργό Δικαιοσύνης στη Βουλή

Στις 12/2/2013 ο βουλευτής και τέως δήμαρχος Νικήτας Κακλαμάνης κατέθεσε ερώτηση προς τον υπουργό Οικονομικών και τον υπουργό Δικαιοσύνης σχετικά με τις αλλαγές στο θέμα μετατροπής των ποινών αλλά και της μείωσης των εσόδων του κράτους, και ειδικά τώρα με την κρίση, όταν η χρηματική ποινή ναι μεν επιβάλλεται, αλλά δεν εισπράττεται ποτέ στην περίπτωση που δίδεται αναστολή. Αυτό φυσικά αφορά πλημμελήματα που προβλέπουν αναστολή με τις διάφορες ευεργετικές διατάξεις που έχουν θεσπιστεί από το 1985 μέχρι και σήμερα.

Ο τ. δήμαρχος, κάνοντας τους υπολογισμούς στα χρηματικά πρόστιμα που επιδικάζονται αλλά δεν εισπράττονται όταν αναστέλλεται η ποινή, διερωτάται πόσα χρήματα «χάνονται» και μάλιστα την ώρα που γίνονται περικοπές και στις δικαστικές αμοιβές. Τέλος, αναρωτιέται μήπως θα πρέπει να δίνεται αναστολή μόνον όταν γίνεται εκτενής έλεγχος στο ποινικό μητρώο και προκύπτει λευκό.

Η εκτενέστατη απάντηση του Αντώνη Ρουπακιώτη δόθηκε στη Βουλή στις 25/2 όπου μεταξύ άλλων πληροφορεί τον «οικονόμο» τ. δήμαρχο ότι δεν διαθέτει το υπουργείο στατιστικά στοιχεία από τις μετατροπές των ποινών. Το κύριο όμως κομμάτι της απάντησης του υπουργού Δικαιοσύνης αφορά την αναγκαιότητα τροποποίησης και εφαρμογής των ευεργετικών διατάξεων του άρ. 99 του Π.Κ. (αναστολή εκτέλεσης ποινών-διάρκεια αναστολής).

Ο Α. Ρουπακιώτης υποστηρίζει ότι ο εκσυγχρονισμός των ποινών στηρίζεται στις προτάσεις της Εθνικής Επιτροπής για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου και ειδικότερα για τα ζητήματα δικαιωμάτων των κρατουμένων. Η επιτροπή υποστηρίζει ότι η φυλάκιση πρέπει να παραμένει ως ποινή μόνο για τα σοβαρά αδικήματα και ζητά τον επαναπροσδιορισμό των ποινών για μικρότερα αδικήματα αλλά και τη δυνατότητα εναλλακτικού τρόπου έκτισης μιας ποινής.

Ο υπουργός εξηγεί πως με μια αναστολή ο καταδικασμένος έχει καλύτερη προοπτική να μην υποτροπιάσει και να διορθώσει τελικά τη συμπεριφορά του. Φυσικά παραπέμπει στο ευρωπαϊκό δίκαιο που αυτά τα έχει λυμένα και φυσικά αποδεικνύει με το αυτονόητο επιχείρημα της απλής λογικής ότι όσο περισσότεροι κρατούμενοι τόσο μεγαλύτερο κόστος για το κράτος, αναφερόμενος φυσικά σε όσους κρίνονται μη επικίνδυνοι. Τέλος, επισημαίνει ότι αυτοί οι καταδικασμένοι που δεν έχουν ούτε τα 100 ευρώ για να εξαγοράσουν την ποινή τους φυλακίζονται και επομένως δεν αλλάζει τίποτα στα έσοδα του κράτους.

Για τον τ. δήμαρχο με τα πολλά και μεγάλα δάνεια του Δ.Α. την περίοδο της θητείας του και τους πολλούς και πολυθεσίτες συνεργάτες του (ορισμένοι εκ των οποίων ελέγχονται από το ΣΔΟΕ), οι φτωχοδιάβολοι πρέπει τελικά να φυλακίζονται και να πληρώνουν ό,τι έχουν και δεν έχουν για να βοηθήσουν τις εισπράξεις του κράτους. Οσο για τα δικαιώματα των κρατουμένων ή των δέντρων, ποιος νοιάζεται;

Α.Π.