EΠΙΠΛΕΟΝ

^[1]Αν οι χωροταξικές γραμμές -και με ό,τι αυτές συμβολίζουν- μεταξύ βορείων προαστίων και λοιπής Αθήνας μετατοπίζονταν επειδή κάποια θερμόαιμα παιδιά της Φιλοθέης «την είδαν» τρομοκράτες, θα συζητούσαμε τη σοβαρότητα του θέματος. Αλλά «η παρέα του Ψυχικού», «τα παιδιά του Χολαργού», «η ομάδα μπάσκετ στη Σχολή Μωραΐτη», «οι απόφοιτοι της Σχολής Μωραΐτη» και άλλοι τέτοιοι χαρακτηρισμοί του Τύπου για τη νέα φουρνιά τρομοκρατών, δεν στιγματίζουν γειτονιές, προάστια, σχολεία και δεν συντελείται τόσο απλά το «τραπεζαρία-σάλα ένα»…

Η επανάσταση δεν θα έρθει από τα βόρεια προάστια, ας ησυχάσουν τα θρησκόληπτα και εθνικόφρονα σάιτ. Ομως η Σχολή Μωραΐτη μπήκε στον πυρήνα της φωτιάς των φημών. Κι αυτό γιατί δεν είναι, όπως θα περίμενε ο σκέτα πλούσιος αλλά καθόλου έξυπνος και ευαισθητοποιημένος γονιός, ένα σχολείο τυπικών εκπαιδευτικών παροχών ή «δεξιό», όπως θα λέγαμε για συντομία και ευκολία.

Με παράδοση στην προοδευτική κατεύθυνση και με εξαιρετικούς εκπαιδευτικούς, που συνδέουν το έργο τους με τον παλμό της κοινωνίας, βρέθηκε τώρα στην επικαιρότητα επειδή αποφοίτησε από αυτό ο νεαρός Νίκος Ρωμανός, φερόμενος ως τρομοκράτης, εμπλεκόμενος στη διπλή ληστεία στο Βελβεντό Κοζάνης.

Και τώρα οι γονείς εμφανίζονται ενοχλημένοι από την «αμαύρωση» του σχολείου αλλά και από το πώς το ίδιο αντιμετώπισε το γεγονός. Ο Σύλλογος Γονέων και Κηδεμόνων ζήτησε την απόλυση του διευθυντή του Γυμνασίου Γιώργου Θαλάσση, επειδή, με αφορμή τη σύλληψη του Ρωμανού (και την κακοποίησή του), κάλεσε τους μαθητές και, αντί να τους παροτρύνει να τον ρίξουν όλοι μαζί στον Καιάδα, είχε την ευαισθησία όχι να υπερασπιστεί την πράξη του του, αλλά να θυμίσει ότι πρόκειται για ένα παιδί που είχε χάσει οριστικά την εμπιστοσύνη του στην κοινωνία και τους θεσμούς.

Ευτυχώς ο καθηγητής δεν απολύθηκε. Και έχει την αξία του το γεγονός ότι ένα ιδιωτικό σχολείο, στους δύσκολους οικονομικά καιρούς, ρισκάρισε μένοντας πιστό στις αρχές του.

Εφη Μαρίνου