Η Μαρία Φιλοπούλου ετοιμάζει τις αποσκευές της για Λονδίνο

Η γκαλερί Belgravia της ζήτησε έργα με κολυμβητές. Κι αυτή ζωγράφισε λουόμενους, καταρράχτες, υποθαλάσσιες σπηλιές και γυμνά σώματα. Τα τελευταία, για πρώτη φορά στο έργο της, κυριαρχούν στον πίνακα

Της Βασιλικής Τζεβέλεκου

^[1]Το φως και το νερό είναι τα δύο στοιχεία που λατρεύει η Μαρία Φιλοπούλου. Από τη φύση αντλεί τις εικόνες ευδαιμονίας που αποδίδει στους πίνακές της. Η ζωγράφος μεγάλωσε καλλιτεχνικά την εποχή της αμφισβήτησης της κλασικής ζωγραφικής εικόνας. Από την αρχή της πορείας της επέμεινε με πάθος στην παράδοση της δυτικής τέχνης. «Με αυτό τον τρόπο εκφράζομαι. Ενημερώνομαι συνεχώς, πηγαίνω σε διεθνείς εκθέσεις στο εξωτερικό, έχω πολύ καλή αίσθηση για την τέχνη σήμερα. Γνωρίζω τις κυρίαρχες τάσεις κι έχω νιώσει ότι η παραστατική ζωγραφική είναι στο περιθώριο. Αλλά εμένα αυτή είναι η καλλιτεχνική μου έκφραση. Αγαπώ όλη τη ζωγραφική που βρίσκεται στα μουσεία, από τον Βερμέερ και τον Λούσιαν Φρόιντ μέχρι την Κίτι Σμιθ που κάνει σύγχρονη ζωγραφική» μας λέει, ενώ βάζει τις τελευταίες πινελιές κι ετοιμάζει τις αποσκευές της για το Λονδίνο.

Τον ερχόμενο μήνα παρουσιάζει στην «Belgravia Gallery» ατομική έκθεση με 18 έργα, κυρίως μεγάλων διαστάσεων, όπου οι λουόμενοι, οι υποθαλάσσιες σπηλιές, οι βάθρες και οι καταρράχτες, τα γυμνά σώματα μέσα στο νερό ή αφημένα στη ραστώνη του καλοκαιριού έχουν τον πρώτο λόγο. Οι εικόνες της Φιλοπούλου είναι μια ανοιχτή πρόκληση–πρόσκληση για τον θεατή. Σου δημιουργούν μονίμως την αίσθηση ότι θέλεις να προσχωρήσεις στην ευδαιμονία του παραδείσου τους.

Το ομολογεί και η ίδια: «Φτιάχνω εικόνες παράδεισου, γιατί έτσι είναι η χώρα μας, ένας παράδεισος που έχουμε την τάση να τον καταστρέφουμε». Από την Υδρα, όπου πηγαίνει από παιδί και ζωγραφίζει τα ηλιοβασιλέματα, ώς τη Σαμοθράκη που ανακάλυψε πρόσφατα, τη Μήλο και τη Σέριφο, η Μαρία Φιλοπούλου παίζει με τα στοιχεία της φύσης και το ανθρώπινο στοιχείο, επιβεβαιώνοντας το ιαπωνικό ρητό «είμαστε ένα τοπίο καμωμένο από όλα τα τοπία που έχουμε δει».

«Η γκαλερί είχε δει δουλειά μου από συμμετοχές μου σε ομαδικές εκθέσεις στο Λονδίνο, όπως και την ατομική που έκανα εκεί κατά τους Ολυμπιακούς Αγώνες και μου ζήτησε έργα επάνω στην ενότητα “Κολυμβητές”. Ξεκίνησα αυτή την ιστορία κάνοντας δύο γυμνά μεγάλων διαστάσεων. Πάντα είχα την τάση να ζωγραφίζω γυμνό, αλλά αυτή είναι η πρώτη φορά που το γυμνό σώμα δεν βρίσκεται απλά μέσα στον χώρο' είναι το κυρίαρχο τοπίο στον πίνακα. Αυτό είναι και το καινούργιο στοιχείο της έκθεσης».

Τα νέα έργα της έχουν όλα εκείνα τα στοιχεία των παραδείσιων εικόνων, με τα έντονα χρώματα, τις εναλλαγές του φωτός και της σκιάς, των παφλασμών και των αντανακλάσεων του νερού, την ελευθερία των σωμάτων που πλέουν χωρίς βαρύτητα. Η φύση πρωτοστατεί και η ανθρώπινη φιγούρα κυριαρχεί. Ηλιοβασιλέματα από την Υδρα, υποθαλάσσιες σπηλιές από τη Μήλο, παραλίες της Σερίφου, καταρράχτες και βάθρες από τη Σαμοθράκη συνθέτουν την αγαπημένη «γεωγραφία» της Μαρίας Φιλοπούλου. Οι υποθαλάσσιες σπηλιές, η έξοδος από το σκοτάδι στο φως, είναι ένα παιχνίδι οπτικό και υπαρξιακό, που γοητεύει τη ζωγράφο εδώ και χρόνια.

«Αυτή η έκθεση έχει όλα τα στοιχεία που αγαπώ. Τους κολυμβητές, το νερό, τις υποθαλάσσιες σπηλιές όπου από το σκοτάδι βγαίνουμε στο φως. Η σχέση μου με τη φύση είναι βιωματική. Ταξιδεύω, βουτάω στο νερό και ζωγραφίζω εικόνες και σκηνές που αρέσουν πρώτα σε εμένα. Τα τελευταία οκτώ χρόνια πηγαίνω στη Σαμοθράκη. Εκεί βρήκα έναν άλλο παράδεισο. Από την αρχή άρχισα να ζωγραφίζω εικόνες καθόλου τετριμμένες κι αυτό με έκανε να πηγαίνω ξανά και ξανά. Με ενδιαφέρει η ροή του νερού του καταρράχτη, η ευεξία που προκαλεί στους λουόμενους. Το φως και το νερό έχουν μεγάλο ενδιαφέρον που φτάνει σε σημείο εμμονής. Ιδιαίτερα το φως, γι' αυτό νομίζω μετά τις σπουδές μου έφυγα από το Παρίσι» λέει με εξομολογητική διάθεση.

Η Μαρία Φιλοπούλου σπούδασε ζωγραφική στην École Nationale Supérieur des Beaux Arts με δάσκαλο τον Λεονάρντο Κρεμονίνι και λιθογραφία με δάσκαλο τον Αμπραχάμ Χαντάντ. Εργα της βρίσκονται στην Εθνική Πινακοθήκη της Αθήνας, σε ιδιωτικά μουσεία και συλλογές στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Εχει κάνει 17 ατομικές εκθέσεις σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Παρίσι, Λονδίνο, Νέα Υόρκη κι έχει συμμετάσχει σε περισσότερες από 100 ομαδικές σε Ελλάδα, Ρώμη, Κωνσταντινούπολη, Βέλγιο, Βερολίνο, Πεκίνο, Μελβούρνη κ.α.

Το 2009 η γκαλερί «Ζουμπουλάκη» οργάνωσε αναδρομική έκθεση με έργα των τελευταίων 20 χρόνων 1898-2009.

[email protected]

INFO: 15 Απριλίου-17 Μαΐου, Belgravia Gallery, 45 Albemarle Street, London, W1S 4JL  Tel: 020 7495 1010