Να προβληματιστεί οφείλει σύμπας ο πολιτικός κόσμος, αλλά και η κοινωνία για όσα πολύ σοβαρά συμβαίνουν στις Σκουριές Χαλκιδικής. Η ελληνική κυβέρνηση με την ανοχή(;) των ηγετών ΠΑΣΟΚ – ΔΗΜΑΡ έχει προβεί σε μια απύθμενου θράσους και κυνικότητας αυθαιρεσία, υπηρετώντας καταφανώς το φιλελεύθερο μοντέλο ανάπτυξης, αδιαφορώντας για την υγεία των κατοίκων και τη διάσωση του περιβάλλοντος.

Καλά και σώνει θέλει να βαφτίσει «τρομοκράτες» τους κατοίκους που εναντιώνονται στην εξόρυξη χρυσού από το υπέδαφος της πανέμορφης Χαλκιδικής.

Ιδια η μέθοδος, που χρησιμοποιήθηκε στην Κερατέα: καταστολή και μόνο καταστολή. Εισβολές στα σπίτια, συλλήψεις σωρηδόν, αλλά τώρα έφτασαν στο επαίσχυντο στάδιο να ρίξουν δακρυγόνα μέσα στο σχολείο! Αυτός ο αυταρχικός κατήφορος πρέπει να σταματήσει αμέσως. Είναι τεράστιες οι ευθύνες των πολιτικών κομμάτων που δεν εμποδίζουν τη μέθοδο καταστολής. Εκείνο που δίνει ελπίδες είναι ο λαϊκός ξεσηκωμός, η ομοθυμία του χωριού να αντιμετωπίσει αυτή την κρατική επίθεση, διότι περί επίθεσης πρόκειται. Μια εμπόλεμη ζώνη, κυριολεκτικά, έχει καταντήσει η περιοχή και ημείς περί άλλα τυρβάζομεν.

Η κυβέρνηση δεν μπορεί, πλέον, να κρύψει το πραγματικό της πρόσωπο: αυταρχισμός και μαζική τρομοκρατία είναι ο «διάλογός» της. Σύμμαχός της σ' αυτό το επικίνδυνο παιγνίδι πολλά πρόθυμα ΜΜΕ, που προπαγανδίζουν ασύστολα το πόσο καλό μπορεί να κάνει στον τόπο ένα μεταλλείο και πόσο πολύ μπορεί να ωθήσει την ανάπτυξη στην περιοχή. Ούτε λόγος, βεβαίως, για τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις και την υγεία των κατοίκων.

Σαν να πειραματίζεται η κυβέρνηση στην Ιερισσό, σαν να θέλει να μηνύσει σε όλους ότι η πολιτική της είναι μονόδρομος, ότι δηλαδή θα ακολουθήσουν και άλλα παρόμοιας έκτασης γεγονότα εάν η κοινωνία δεν «συμμορφωθεί» με την ακολουθούμενη κυβερνητική πολιτική (στην «ανάπτυξη» και στην εκποίηση, πραγματικό ξεπούλημα, της δημόσιας περιουσίας).

Η Ιερισσός, όπως πριν η Κερατέα, είναι το μοντέλο της νέας διακυβέρνησης. Ας ξεσηκώνονται οι κάτοικοι, ας χτυπάνε οι καμπάνες (που θυμίζουν σκηνές εχθρικής εισβολής), ας κλαίνε τα μικρά παιδιά, ας γενικεύεται η λαϊκή κατακραυγή από τις επιθέσεις των αστυνομικών δυνάμεων στα σχολεία.

Το κεφάλαιο να 'ναι καλά, οι ελληνικές και διεθνείς ελίτ, οι επιταγές της τρόικας να εκτελεστούν. Για ποια σωτηρία της χώρας μιλάνε οι πραγματικοί ολετήρες της;

Αφού τα πολιτικά κόμματα καθεύδουν, ας πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους οι κοινωνικοί φορείς: σχολεία, πολιτιστικοί και εργατικοί σύλλογοι, δήμοι, πανεπιστήμια, δικηγορικοί και ιατρικοί σύλλογοι και όποιος άλλος δεν αντέχει την πολιτική του κυνισμού, της αυθαιρεσίας, της αστυνομικής καταστολής. Σύντομα, όμως. Αλλως, θα θρηνήσουμε θύματα.