ΤΑ ΧΕΙΡΟΠΟΙΗΤΑ

Του Γιάννη Ξανθούλη

…Ιδια ηλικία αλλά με διαφορετικό άθλημα ο γράφων και ο τυπικά ισοβίτης φτερωτός γιατρός της εποχής των πεταγμάτων. Τότε, κατά κάποιον τρόπο τον καμάρωνα για το πτυχίο Οδοντιατρικής και για τα «φτερά», παρ' όλο που μισώ τη φιλοσοφία των ρεκόρ. Η μοίρα όμως και η λογική της «επιτυχίας» είναι περίεργη. Μελαγχολικές λοιπόν ειδήσεις από τις βόρειες πατρίδες και ειδικά όταν σκέφτομαι πως ο Νεοέλληνας φορολογούμενος πληρώνει ΟΛΟ αυτόν τον ύποπτο συνωστισμό στις φυλακές της πικρής επικράτειας. Ο Παπαγεωργόπουλος φυσικά δεν πρόκειται να αποδράσει με ελικόπτερο. Οπως ισχυρίζεται ο ίδιος, θα ποντάρει στις τύψεις (!!!) των δικαστών και πιθανόν στην καινούργια κοινωνία που δεν αναγνωρίζει τα δίκια των παραπλανημένων δημάρχων. Αντίθετα ο βλαστήσας Βλαστός θα συνεχίσει να μάχεται για το δίκιο του εργάτη που κάνει σπέσιαλ εργασίες… ΔΕΝ το άκουσα (έχω και μια άλφα κουφαμάρα απ' το δεξί) αλλά το διάβασα. Αρχοντόπουλα, λέει, του ΣΥΡΙΖΑ θύμωσαν κάπως που πυροβόλησαν ή ανταπέδωσαν πυροβολισμούς στους κασκαντέρ του ελικοπτέρου που έσπευσε να προσφέρει χαρά στον βαρυποινίτη! Kάτι τέτοια διαβάζω και ανησυχώ για το τρίτο Οσκαρ του Ντάνι Ντέι Λούις. Δηλαδή για να μην πάρουν τα μυαλά του αέρα και πουντιάσει ο άκτορ πάνω στην ακμή του. Γιατί ναι μεν το τρίτο Οσκαρ -το μακρύτερο- είναι τιμή και δόξα και μπράβο του λεβέντη που έχει πεθερό τον Αρθουρ Μίλερ (θεωρητικώς, αφού είναι παντρεμένος με κόρη Μίλερ) ΑΛΛΑ χρειάζεται ρέγουλα. Ως γνωστόν το αγαλματίδιο, που είναι κι αρκετά βαρύ, εύκολα και αυτεπαγγέλτως μπορεί να σου έρθει κατακέφαλα ΑΝ πετάς τέτοιες εξυπνάδες… για να μην πω το συνώνυμο που καταλάβατε. Τέλος πάντων έχουμε ΟΛΗ την άνοιξη μπροστά μας για να φιλοσοφήσουμε περί ματαιότητας και κυρίως να θαυμάσουμε την ιδέα της πεζοδρόμησης της Πανεπιστημίου… που θα χαράξει νέες εφευρετικές διεξόδους στα πλήθη τής μάλλον… αόρατης παραβατικότητας: Ηδη η Πανεπιστημίου, χωρίς πεζοδρόμηση, είναι ένα μικρό τσίρκο «τοξικό-πάρε-δώσε» ΟΛΕΣ τις ώρες της ημέρας με τις ευλογίες των παρεπιδημούντων. Σκέψου λοιπόν τι έχει να γίνει όταν με το καλό γίνει πλαζ με τα συναφή: Ωραίοι οι πεζόδρομοι με παραισθησιογόνο έρεισμα. Το γνωρίζει καλά ο κάθε έποικος Τούμπου – Τούμπου και Ρούμπο – Ρούμπο που ανενόχλητος χρόνια τώρα μεταξύ Ακαδημίας Αθηνών και Πανεπιστημίου πουλάει αυτό που ξέρουν ΟΛΟΙ μέρα-μεσημέρι. Ποιος λοιπόν θα είναι εγγυητής της ορθής λειτουργίας της μελλοντικής Πανεπιστημίου που, όπως λένε, θα σκιάζεται από σαρκοβόρα φυτά και άλλα τέτοια μαραφέτια, αντάξια της φήμης της; Αυτά είναι που μαθαίνει στις φυλακές Τρικάλων ο κ. Βλαστός και ξυπνά εντός και εκτός του η νοσταλγία για τον έξω κόσμο. Ωστόσο η ζωή συνεχίζεται απτόητη με μελαγχολικές διαπιστώσεις για την ευτέλεια (κοινώς ξεφτίλα) της τρέχουσας ελληνικής πραγματικότητας…

Επειτα ένα βράδυ, πήρα πάλι ένα παρηγορητικό μάθημα από ένα ντοκιμαντέρ του 1998, με ήρωα τον Βρετανό, αείμνηστο πια, συγγραφέα Τζον Φόουλς. Επισκεφτόταν τις Σπέτσες με δέος και έρωτα για το φως που έλουζε τις αναμνήσεις του κι όχι μόνο. Στο κανάλι της βαριοΐσκιωτης Βουλής αυτό. Το κανάλι φυσικά και δεν έχει σχέση με το σχιζοφρενικό κλίμα της αίθουσας συνεδριάσεων. Παρηγοριά μιας νυχτερινής ώρας, όταν το ασυνείδητο ετοιμάζεται να προβάλει όνειρα με ματαιωμένες επιθυμίες. Το επιθετικά ωραίο ελληνικό καλοκαίρι, η σοφία του ηλικιωμένου συγγραφέα, το προχωρημένο της ώρας με τη στεγανή μοναξιά… Οντως παρήγορα. Παρηγοριά ώς το ξημέρωμα. Πάλι καλά, ώσπου να ξεκινήσει το ημερήσιο άγριο τσίρκο. Μεγάλο κουράγιο χρειάζεται για να μπαίνεις καθημερινά στη φυγόκεντρο της αθηναϊκής τρέλας. ΕΥΤΥΧΩΣ που το μυαλό ξεδίνει με τη φιλολογία του αλογίσιου κρέατος κι αν κατά πόσο ένας αλογοκαταναλωτής θα επηρεαστεί από τα υπέρ και τα κατά. Πολλοί φοβούνται πως θα γίνουν απότομα ευάλωτοι στις αλογόμυγες, πως θα βγάλουν επιπλέον κι άλλη ΑΛΟΓΟΥ ΟΥΡΑ (φυσικά εκτός κεφαλής) κι ότι θ' αρχίσουν -αν δεν ξεκίνησαν- να χλιμιντρίζουν στα… καλά καθούμενα. Απ' ό,τι φημολογείται, στη Βουλή αρκετοί αθώοι πεινασμένοι βουλευτές που δοκίμασαν και χώνεψαν αλογίσιο κρέας (στα μπιφτέκια είναι πιο έντονα τα συμπτώματα), ήδη την ώρα που ξεστομίζουν τα θεόπνευστα λογύδριά τους, ξαφνικά αρχίζουν το χλιμίντρισμα. ΑΝ μάλιστα πρόκειται για κυρίες, τα σημάδια είναι εμφανέστατα. Δηλαδή ρέπουν προς την αλογομουρίαση και γενικά σ' αυτό που ο λαός ονομάζει «αλόγα» και «μουλάρα». Ο πρόεδρος της Βουλής πάντως, όπως ακούγεται, σκέφτεται για την εξυπηρέτηση των τριακοσίων ευελπίδων να ανοίξει ειδικό παράρτημα με επιστήμονα πεταλωτή για όσους προχωρήσουν σε μεγαλύτερη αλογοποίηση, μουλαροποίηση ή και γαϊδουροποίηση. Τα συμπαθή τετράποδα, φυσικά, αγνοούν τα τρέχοντα ήθη και μάλλον ΔΕΝ πρόκειται να μεταλλαχτούν ή να πάθουν βουλευτοποίηση. Θα συνεχίσουν να διαιωνίζουν το είδος τους, βασισμένα στην υπομονετική λογική τους, με σέλα, με σαμάρι (αυτό πρέπει να το προσέξει ο κ. Σαμαράς) και χαλινάρια. Οσο για τη βαθύτερη ανάλυση των στίχων «Καροτσέρη άσ' το καμουτσίκι απ' το χέρι και μην το χτυπάς…», θα εξαρτηθεί από τις παραμέτρους της τσαχπινιάς της κομματικής πειθαρχίας. Εμείς οι υπόλοιποι καλό θα είναι να βυθιστούμε στις φακές, στα φασόλια, στα ρεβίθια κι αν το παρακάναμε την Τσικνοπέμπτη, δηλαδή προχθές, ΔΕΝ ΒΑΡΙΕΣΑΙ. Θα δείξει. Εξάλλου ένα συμβολικό χλιμίντρισμα δεν βλάπτει…