ΙΩΑΝΝΙΝΑ Του Φιλήμονα Καραμήτσου

Με μια αυτοκινητοπορία αύριο το πρωί, το παράρτημα Ηπείρου της Ελληνικής Εταιρείας Προστασίας Αυτιστικών Ατόμων μαζί με τους εργαζομένους και τους υποστηρικτές της Στέγης Αυτιστικών Ατόμων «Ελένη Γύρα», που λειτουργεί στη Ζίτσα Ιωαννίνων, θα διαμαρτυρηθούν για την περικοπή του κρατικού προϋπολογισμού της Στέγης, μια περικοπή που απειλεί τον χώρο του αυτισμού με επιστροφή πίσω στα χρόνια της «σιωπής» και της απομόνωσης.

Η αυτοκινητοπορία θα ξεκινήσει στις 9.30 το πρωί από τη Στέγη στη Ζίτσα και ύστερα από στάσεις στα Δημαρχεία Ζίτσας και Ιωαννίνων και την Περιφέρεια Ηπείρου θα καταλήξει στα γραφεία της Αποκεντρωμένης Διοίκησης.

Αιτία των κινητοποιήσεων είναι «η περικοπή κατά 50% της χρηματοδότησης από την εντολοδόχο τρικομματική κυβέρνηση των τοκογλύφων. Η Στέγη κινδυνεύει να κλείσει ή να μετατραπεί σε ένα νέο άσυλο παλαιού τύπου, σε μια νέα Λέρο», όπως αναφέρει η ανακοίνωση του παραρτήματος.

Η περίπτωση της Στέγης εντάσσεται σε αυτή την πρωτοφανή επίθεση που δέχονται οι πάνω από 200 δομές του προγράμματος ψυχικής μεταρρύθμισης, με τη δραματική μείωση του προϋπολογισμού τους.

Στην περίπτωση, όμως, του αυτισμού δεν υπάρχει κανένα περιθώριο για περικοπές, γιατί οι ανάγκες ήταν και είναι πολλαπλάσιες.

Η Στέγη στη Ζίτσα είναι το πρώτο κέντρο εκπαίδευσης και διαβίωσης ενήλικων ατόμων με αυτισμό που δημιούργησε το 2001 η Εταιρεία Προστασίας.

Ελάχιστα όμως είναι αυτά που λειτουργούν έτσι κι αλλιώς, σήμερα, σε ολόκληρη τη χώρα. Στη Ζίτσα φιλοξενούνται 12 ενήλικα άτομα με αυτισμό και υποστηρίζονται από 22 εργαζομένους σε τρεις βάρδιες.

Αυτή είναι και η αναλογία ασθενών-εργαζομένων που επιτρέπει την πραγματική υποστήριξη, με διαμονή, θεραπεία, εκπαίδευση.

Πιο κάτω δεν υπάρχει. Ο ετήσιος προϋπολογισμός των 650 χιλ. ευρώ δέχεται συνεχείς περικοπές, όμως η Στέγη συνεχίζει να λειτουργεί κανονικά, κάτι που σημαίνει ότι οι εργαζόμενοι μένουν απλήρωτοι και οι προμηθευτές το ίδιο.

Οι άνθρωποι της Στέγης δεν υποχωρούν και η τοπική κοινωνία με διάφορους τρόπους, κυρίως με εθελοντισμό και κινήσεις ευεργεσίας, δείχνει τη συμπαράστασή της.

Αλλωστε, ήταν η ίδια η λειτουργία της Στέγης που ανέδειξε και στην Ηπειρο την ανάγκη για μια ουσιαστική αντιμετώπιση των ατόμων με αυτισμό, έσπασε τη σιωπή και άφησε πίσω τα πέτρινα χρόνια της απομόνωσης και του βάρους που κουβαλούσαν οι οικογένειες των πασχόντων, παλεύοντας μόνες τους.

Την ίδια ώρα που οι σύγχρονες ανάγκες βάζουν στο πλάνο για τα επόμενα χρόνια τη λειτουργία ενός κέντρου ημέρας και μίας ακόμα Στέγης, το μήνυμα που στέλνει η κυβέρνηση είναι η επιστροφή στο παρελθόν.

Επειδή όμως μιλάμε για ανθρώπους και όχι για αριθμούς, αυτό που απειλείται με κατεδάφιση μέσα σε λίγους μήνες θα χρειαστεί άλλα δέκα χρόνια τουλάχιστον για να ξαναέρθει στο σημερινό επίπεδο. Ποιος θα απολογηθεί γι' αυτά τα χαμένα χρόνια;