Του Μπάμπη Αγρολάμπου

^[1]Ποιο είναι το έγκλημα που διέπραξε η Κύπρος για να τιμωρηθεί με αυτή την αιφνίδια απόφαση της Ε.Ε., είτε να συμβιβαστεί με τη δήμευση μέρους των καταθέσεων που είναι σε κυπριακές τράπεζες είτε να βρεθεί σε άτακτη χρεοκοπία; Η χώρα δεν είχε ανεξέλεγκτα ελλείμματα και υπέρογκο χρέος, ο δημόσιος τομέας της είναι υποτυπώδης και η συμμετοχή της στην ευρωζώνη μόλις 0,2%, όσο και η συμμετοχή μιας μεσαίας ευρωπαϊκής εταιρείας.

Ενα περίεργο φαινόμενο

Υπάρχει όμως κάτι ασυνήθιστο στην Κύπρο, η δυσανάλογη μεγέθυνση του τραπεζικού τομέα και των χρηματοπιστωτικών υπηρεσιών, κάτι που βεβαίως δεν έγινε χθες με την ένταξή της στο ευρώ. Από τις εκτιμήσεις που επισήμως παραθέτει η ΕΚΤ, οι καταθέσεις φυσικών προσώπων στην Κύπρο ανέρχονται σε 30 δισ. ευρώ και των νομικών προσώπων άλλα 17 δισ. ευρώ. Τα 27 δισ. ευρώ είναι καταθέσεις από το εξωτερικό, περίπου 2 δισ. ευρώ από τη Βρετανία, 4,7 δισ. ευρώ από την Ελλάδα και περίπου 18 δισ. ευρώ από τη Ρωσία. Ανεπισήμως το Eurogroup πήγε τις καταθέσεις σε 60 δισ. ευρώ.

Ποιο είναι το άνοιγμα των κυπριακών τραπεζών; Σύμφωνα με όσα ειπώθηκαν στο Eurogroup, 17 δισ. ευρώ. Το άνοιγμα αυτό προέκυψε ώς έναν βαθμό από την έκθεση στο χρέος της Ελλάδας, τις τοποθετήσεις σε ομόλογα και επιπλέον την παρουσία τους στην ελληνική αγορά. Η έκθεση σε ομόλογα υπολογίστηκε με το PSI του ελληνικού χρέους σε 7,8 δισ. ευρώ, ήτοι με βάση τις ρυθμίσεις του ελληνικού κουρέματος οι κυπριακές τράπεζες έχασαν κοντά στα 6 δισ. ευρώ. Και στην ελληνική αγορά έχουν άνοιγμα που υπολογίζεται από 1,5 έως 2 δισ. ευρώ. Αυτές οι απώλειες είναι το αποτέλεσμα της συμφωνίας που είχε κάνει η ελληνική κυβέρνηση σε δύο δόσεις.

Η κατάληξη της Κύπρου μετά το ελληνικό PSI ήταν προδιαγεγραμμένη. Το μέγεθος του ΑΕΠ της δεν σηκώνει προγράμματα περικοπών μισθών και συντάξεων, αφού θα χρειαζόταν αιώνες για να εξυπηρετηθούν οι στόχοι ενός περιοριστικού μνημονίου. Συνεπώς, στην περίπτωσή της επελέγη ο πιο αναπτυγμένος τομέας, οι τράπεζες και οι χρηματοπιστωτικές υπηρεσίες. Τι θα μείνει όμως στη χώρα μετά τη διάλυση των τραπεζών; Γιατί, κακά τα ψέματα, ποιος καταθέτης θα συνεχίσει να έχει τα χρήματά του σε κυπριακές τράπεζες που αύριο μπορεί να μην υπάρχουν;

Θα ήταν προτιμότερο να πληρώσουν οι εργαζόμενοι και οι συνταξιούχοι; Με τη φορολόγηση των καταθέσεων θα πληρώσουν οι Ρώσοι ολιγάρχες, οι Ελληνες φοροφυγάδες και οι Βρετανοί που δεν βολεύονταν με τα επιτόκια των δικών τους φορολογικών παραδείσων, θα πουν οι υποστηρικτές της ρύθμισης του Eurogroup. Βεβαίως, με την προϋπόθεση ότι αυτοί οι ολιγάρχες, φοροφυγάδες ή ό,τι άλλο θέλετε δεν θα φύγουν μαζικά μόλις ξανανοίξουν οι τράπεζες για ασφαλέστερους προορισμούς και έτσι όπως εξελίσσεται η κατάσταση στην Ευρώπη, ο πιο ασφαλής προορισμός είναι η Γερμανία και οι δορυφόροι της.

Το μεγάλο δίλημμα 

Ετσι όμως δεν πάμε για ευρωπαϊκή ενοποίηση, αλλά για ένα νέο imperium στην Ευρώπη, όπου όλα συγκεντρώνονται στη Γερμανία, η οικονομική και πολιτική ισχύς, και εφεξής η δυνατότητα να καθορίζεται το μέλλον οποιασδήποτε ευρωπαϊκής χώρας. Το ένα ερώτημα είναι τι θα κάνουν οι Κύπριοι αντιμέτωποι με το δίλημμα χρεοκοπία ή διάλυση των τραπεζών. Το δεύτερο ερώτημα είναι τι θα γίνει στην Ελλάδα, με τις κυβερνήσεις των τελευταίων ετών να έχουν ρισκάρει τα πάντα, στο όνομα μιας διάσωσης που γίνεται ολοένα και χειρότερη. Δεν φτάνει που θα εξανδραποδιστούμε εμείς, τώρα πάμε να πάρουμε στον λαιμό μας και τους Κύπριους.

Εάν η ελληνική κυβέρνηση θεωρεί ότι η Κύπρος μπαίνει σε δοκιμασία, θα έπρεπε να το δηλώσει ευθαρσώς στη σύνοδο και το Eurogroup. Εχει ξεσηκωθεί ο κόσμος, η Αθήνα απλώς συμπαρίσταται. Αυτή η στάση εκτός από ανήθικη μπορεί να αποβεί και επικίνδυνη.