- Εφημερίδα των Συντακτών - http://archive.efsyn.gr -

Η ταυτότητα των ισχυρών

20/03/13 ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ,Αρχείο Άρθρων

Yποσημειώσεις

 

Του Γιώργου Σταματόπουλου

 

Ερχεται η στιγμή που και οι πιο φανατικοί υμνητές του τραγέλαφου που θέλει να αυτοαποκαλείται Ευρωπαϊκή Ενωση, όλοι εκείνοι που υμνούν το άδικο, φριχτά άνισο σύστημα που έχει επιβληθεί στον δυτικό πολιτισμό, δηλαδή αυτή η κατ' επίφασιν δημοκρατία, αντιλαμβάνονται, επιτέλους, ότι όλα αυτά είναι μια θαυμασία πομφόλυξ, αέρας κοπανιστός, άλλοις λόγοις…

 

Συμπλέουν, έτσι, μ' αυτούς τους οποίους οι ίδιοι μια ζωή λοιδορούν, αποκαλώντας τους ρομαντικούς, γραφικούς (για να μην αναφέρουμε άλλους, σκληρούς χαρακτηρισμούς). Αντιλαμβάνονται πως ο ορθός λόγος είναι πλάγιος, δεν λύνει όλα τα προβλήματα και αρχίζουν πλέον να ερμηνεύουν την επικρατούσα κατάσταση με θυμικούς όρους, όπως μίσος, εκδικητικότητα, εχθρότητα, φυλετισμός, ανθρωπολογική ανωτερότητα και τα συναφή. Σαν να μην ήξεραν ότι όλα αυτά κατοικούν αδιατάρακτα και πανίσχυρα στο συλλογικό ασυνείδητο χωρών με σημαντική παρουσία στο γίγνεσθαι της Ιστορίας και των πολιτικών συγκρούσεων. Οχι ότι έτσι πρέπει να είναι, αλλά, δυστυχώς, έτσι ακριβώς είναι. Σαν να μην είχαν ποτέ τους μπει στον κόπο να διαχωρίσουν το είναι από το δέον, σαν να θεωρούν ότι όλα τα ρυθμίζει η αγορά και όχι οι άνθρωποι (φτωχοί, μίζεροι, εκδικητικοί, εχθρικοί, αλλόφρονες και δεν συμμαζεύεται).

 

Ο γερμανισμός επελαύνει περήφανος και κυνικός, αδίστακτος και αλαζών. Και πώς να ήταν διαφορετικά όταν υπάρχουν λαοί χωρίς σθένος, δειλοί και άτολμοι (οι ηγεσίες αυτών των λαών, εννοείται…), με ροπή -λες- στην υποτέλεια και τη δουλοφρένεια; Οταν αυτές οι ηγεσίες στην προσπάθειά τους να κρύψουν τις δικές τους ανομίες αναγκάζονται να συμβιβαστούν με επαχθείς για τις χώρες τους οικονομικές συμφωνίες; Σαφώς και δεν είναι στενά οικονομική η σχέση με τη Γερμανία' είναι πρωτίστως πολιτική. Δεν λέμε όχι, ποτέ, στον ισχυρό! Ετσι έμαθαν, έτσι συνεχίζουν (άλλο πράγμα εντούτοις μια πολιτική τού να πας με τον ισχυρό για να διασφαλίσεις τα συμφέροντά σου, αλλ' αυτό έχει συμβεί ελάχιστες φορές στη σύγχρονη πολιτική Ιστορία).

 

Η αδιαντροπιά των Γερμανών και των Ευρωπαίων υποτακτικών τους έχει προβληματίσει πολλούς, αλλά δεν είναι δυνατόν πάντα να προβληματιζόμαστε όταν πλέον έχουμε φτάσει στο χείλος της αβύσσου. Τα πράγματα ανέκαθεν ήσαν διαυγή και ευερμήνευτα, απλά, μας εμπόδιζε να τα δούμε έτσι η πίστη μας στα αγαθά του καπιταλισμού και κάναμε τα στραβά μάτια όταν βλέπαμε την ανηθικότητα και την ανισότητα που επικρατούν. Ε, μπροστά στην ελευθερία που παρέχει ο καπιταλισμός (αλλά μόνο στους υποταγμένους, όχι στους αιρετικούς, όχι στους αμφισβητίες) αντιπαρερχόμαστε και κανέναν ανθρωπιστικό πόλεμο, τη σύγχρονη (οικονομική) αποικιοκρατία και άλλα θλιβερά. Τώρα, ως φαίνεται, έφτασε ο κόμπος στο χτένι. Αλλά, έφτασε; Ηλθε ο καιρός να αναλάβει ο καθείς τις ευθύνες του;

 

[email protected]


Σύνδεσμος άρθρου : http://archive.efsyn.gr/?p=32864