Πέθανε στα 65 του χρόνια ο σκηνοθέτης Στέλιος Παυλίδης

Της Αντας Ψαρρά

^[1]Eφυγε χθες από τη ζωή σε ηλικία 65 χρόνων ο σκηνοθέτης Στέλιος Παυλίδης. Σπούδασε θέατρο και κινηματογράφο στο MAX REINHARD SEMINAR και στην Ακαδημία Παραστατικών Τεχνών στη Βιέννη. Εργάστηκε στην Ελλάδα, τη Γερμανία και τη Γαλλία. Δίδαξε τα τελευταία 20 χρόνια σε διάφορες δραματικές σχολές με τη μέθοδο «Στο Θέατρο πριν μάθουμε να μιλάμε, μαθαίνουμε να ακούμε». Τον Οκτώβριο του 2009, μαζί με μια μικρή ομάδα φοιτητών, ίδρυσε το «Ελεύθερο Σχήμα», ένα εργαστήριο με στόχο την εκπαίδευση των ηθοποιών μακριά από τις τυπικές διαδικασίες μιας Δραματικής Σχολής. Χωρίς τον αυτοσκοπό του πτυχίου και με προτεραιότητα μια διαρκή και ουσιαστική μάθηση.

Συνεργάστηκε με το ΚΕΘΕΑ και ανέβασε «Βόιτσεκ» του Γκ. Μπίχνερ σε θεραπευτικές κοινότητες και στις γυναικείες φυλακές Κορυδαλλού. «Στόχος μου ήταν, μέσα από τους αυτοσχεδιασμούς, να παρασύρω τη σκέψη τους έξω από τα λίγα τετραγωνικά μέτρα του κελιού τους, «θυμίζοντάς τους» ότι η αποχή τους από τον έξω κόσμο είναι προσωρινή», έγραφε.

Ο διευθυντής του ΚΕΘΕΑ, Χ. Πουλόπουλος, μας έστειλε τον δικό του αποχαιρετισμό: «Αχ ρε Στέλιο, έκανες τόσα πράγματα και είχες τόσα σχέδια για το μέλλον. Εφυγες πριν προλάβεις να τελειώσεις το βιβλίο σου για το θέατρο στη φυλακή, πριν δημιουργήσεις μια νέα θεατρική ομάδα -στις Γυναικείες Φυλακές στη Θήβα- πριν δεις τους φοιτητές σου να ολοκληρώνουν την εκπαίδευσή τους στο θέατρο, πριν δεις τη Μαριανέλλη να μπαίνει στο Πανεπιστήμιο, πριν…, πριν…,πριν… Η γενναιοδωρία σου, η αγάπη σου για την τέχνη και τον πολιτισμό, το πάθος σου για την πολιτική, η αφοσίωσή σου στους φίλους σου και στα αγαπημένα σου πρόσωπα, θα μείνουν χαραγμένα στη μνήμη μας».

Ενας σπουδαίος άνθρωπος πέθανε παλεύοντας με την αρρώστια του όπως είχε παλέψει για το θέατρο, για την τέχνη, για τα δικαιώματα των ευάλωτων, των εξαρτημένων και των κρατουμένων. Ο Στέλιος Παυλίδης σταθερά προσηλωμένος στην πολιτική του τοποθέτηση πλάι στους πιο αδύναμους, αγαπούσε τον διάλογο, άκουγε και σκηνοθετούσε. Ενας ανυστερόβουλος εθελοντής με φοβερή ενέργεια και ικανότητα να αναδεικνύει ακόμα και ερασιτεχνικές προσπάθειες πάνω στο σανίδι. Ολόκληρο το ΚΕΘΕΑ, αλλά κυρίως οι παλιές και νέες κρατούμενες του Κορυδαλλού τον αποχαιρετούν με αγάπη. Ηταν ο πρώτος και ο μόνος σκηνοθέτης που ανάγκασε τον υπουργό Δικαιοσύνης να επιτρέψει σε κρατούμενες της κοινότητας Εν Δράσει να βγούνε έξω από τον Κορυδαλλό και να δώσουν θεατρική παράσταση, την εποχή που ήταν ακόμα ένα απόλυτο άβατο για όλους. Ακόμα και τελευταία κι ενώ ήδη ήταν πολύ άρρωστος ετοιμαζόταν να κάνει το ίδιο και στην κοινότητα των φυλακών στη Θήβα, όμως δεν πρόλαβε.

Η τελευταία παράστασή του δόθηκε στην Αίγινα το 2011. Ανέβασε σε ένα μικρό καφέ θέατρο το «Ασυλο» τού Ντέιβιντ Στόρεϊ με την ομάδα «Ελεύθερο Σχήμα». Αδυνατισμένος, αλλά πολύ δραστήριος, είχε την υπομονή να μιλήσει μαζί μας μετά το τέλος της έξοχης αυτής παράστασης σε ένα μπαράκι δίπλα στη θάλασσα. Αυτή η εικόνα θα μείνει η τελευταία ανάμνηση για μας.

Είχε επίσης σκηνοθετήσει τις παραστάσεις «Βόιτσεκ», «Λεόντιος και Λένα», «Ελευθερία στη Βρέμη» κ.ά. Στο σινεμά το έργο του περιλαμβάνει τις ταινίες «Ενας ύποπτος πολίτης« (1994) με πρωταγωνιστή τον Πιερ Κλεμεντί, ενώ είχε κάνει τηλεόραση. Είχε μακρά σχέση με την Ανανεωτική Ριζοσπαστική Αριστερά και ήταν μέλος του ΣΥΝ και του Τμήματος Πολιτισμού ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ.

………………………………………………………………………………….

Η πολιτική κηδεία θα γίνει αύριο Παρασκευή στο νεκροταφείο της Καλλιθέας στις 15:30