Ο Μπέμπο Βαλντές πέθανε στα 94 του στη Στοκχόλμη

^[1]Υπήρξε από τους πιο διάσημους πιανίστες και συνθέτες της Κούβας. Αγαπούσε πολύ την τζαζ, αλλά τίμησε μέχρι τέλους την κουβανέζικη μουσική. Οταν ανέβαινε στη σκηνή του κλαμπ «Τροπικάνα» δημιουργούσε ένα μουσικό πανδαιμόνιο. Ηταν επίσης ο μπαμπάς του σπουδαίου πιανίστα Τσούτσο Βαλντές. Στη ζωή του, τη φιγούρα και τις κινήσεις του βασίστηκε το καρτούν Τσίκο, που πρωταγωνιστούσε στην ταινία «Τσίκο και Ρίτα».

Ο Μπέμπο Βαλντές, αυτός ο πανύψηλος χαρισματικός πιανίστας (κοντά στο 1,93), έφυγε την Παρασκευή στα 94 του χρόνια. Τελευταία τού είχε διαγνωστεί Αλτσχάιμερ, αλλά οι στενοί του φίλοι παραδέχονται πως ακόμα και τις πιο δύσκολες μέρες καθόταν στο πιάνο κι έπαιζε ό,τι θυμόταν.

Τα τελευταία 40 χρόνια ζούσε στη Στοκχόλμη, αλλά το ταξίδι της ζωής του είχε πολλούς σταθμούς. Ο Ραμόν Εμίλιο Βαλντές Αμάρο γεννήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 1918 νότια της Αβάνας. Ο μπαμπάς του ήταν καπνεργάτης, αλλά ο ίδιος σπούδασε κλασική μουσική στο Κονσερβατόριο της Αβάνας. Το 1943 άρχισε «πρακτική» στα κλαμπ της πρωτεύουσας. Από το 1948 έως το 1957 υπήρξε μόνιμος πιανίστας στο «Τροπικάνα». «Αυτό το μέρος ήταν ο παράδεισός μου», έλεγε το 1996 σε συνέντευξή του. «Ηταν ό,τι πιο όμορφο και μοντέρνο είδα στη ζωή μου».

Εκεί του δόθηκε η ευκαιρία να γνωριστεί με τους Αμερικανούς επισκέπτες Γούντι Χέρμαν και Νατ Κινγκ Κόουλ, με τον οποίο ηχογράφησε το 1958 το εξαιρετικό ισπανόφωνο άλμπουμ «Cole espanol». «Τον καθοδήγησα αρκετά στον χειρισμό της γλώσσας και επιμελήθηκα τις ενορχηστρώσεις. Ο Νατ ήταν σπουδαίος ερμηνευτής, αλλά ακόμα καλύτερος όταν καθόταν στο πιάνο», θυμόταν. Ιδιαίτερα δραστήριος εκείνο το διάστημα, ο Μ. Βαλντές καθιέρωσε στις κοινές ορχήστρες τη χρήση των ντραμς bata (ντραμς με διπλή κεφαλή) τα οποία μέχρι τότε χρησιμοποιούνταν σε θρησκευτικές τελετές. Το 1959 δημιούργησε παρέα με τον έφηβο τότε γιο του Τσούτσο την ορχήστρα του «Sabor de Cuba».

Τη δυσκολότερη απόφαση της ζωής του την πήρε στο κατώφλι της δεκαετίας του ’60. Ο Φιντέλ Κάστρο είχε μόλις αναλάβει το τιμόνι της Κούβας. Αναζήτησε αλλού στέγη εγκαταλείποντας σύζυγο και πέντε παιδιά (μεταξύ αυτών και ο Τσούτσο). «Αν δεν συμπορευόσουν με τον Κάστρο, δεν σε χώραγε ο τόπος», έλεγε χαρακτηριστικά. Τον Οκτώβριο του 1960 καταφτάνει στο Μεξικό κι από εκεί οδεύει προς Ισπανία. Τρία χρόνια μετάκάνει στάση για συναυλία στη Σουηδία και γνωρίζει τη 18χρονη Ροζμαρί Πέρσον, με την οποία κάνει δύο ακόμα παιδιά και περνά το υπόλοιπο της ζωής του.

Δημιουργικός ώς τα γεράματα, υπηρέτησε πάντα μουσικές που συνέδεαν την αμερικανική τζαζ, τις κουβανέζικες μελωδίες και τους αφρικανικούς ρυθμούς. Συνεργάστηκε αρκετά με τον γιο του, κέρδισε αρκετά Γκράμι, πρωταγωνίστησε σε ταινίες και ντοκιμαντέρ, δούλεψε με σημαντικά ονόματα της έθνικ. Στην Κούβα, όμως, δεν ξαναπήγε ποτέ από τη μέρα που έφυγε.

Μ.Κ.