Του Μπάμπη Μιχάλη

Καράβι που μπάζει απ’ όλες τις πλευράς δείχνει η ευρωζώνη μετά την απόφαση του Eurogroup για το «πείραμα στην Κύπρο».

Οι μεθοδευμένες δηλώσεις Ντάισεμπλουμ περί «κυπριακού μοντέλου» στις μελλοντικές διασώσεις τραπεζών της ευρωζώνης -με την κατάσχεση των καταθέσεων, λίγες μόνο ώρες μετά την απόφαση για την Κύπρο, άνοιξαν τον ασκό του Αιόλου.

Μάταια ο κόσμιος -και απελπιστικά αδύναμος απέναντι στη σημερινή γερμανική ηγεμονία- πρόεδρος της Γαλλίας Φρανσουά Ολάντ προσπάθησε χθες αργά το βράδυ να μαζέψει τα πράγματα, δηλώνοντας ότι η εγγύηση των τραπεζικών καταθέσεων «θα πρέπει να είναι μια απόλυτη και αμετάκλητη αρχή».

Η πέτρα του σκανδάλου Ντάιζελμπλουμ επανέλαβε στην ολλανδική τηλεόραση όσα είπε μια μέρα νωρίτερα στο Reuters και τους Financial Times.

Οχι τυχαία, λίγο νωρίτερα το ΔΝΤ προειδοποίησε για τους κινδύνους που απειλούν το τραπεζικό σύστημα της γειτονικής Ιταλίας, ένα από τα πιθανά πεδία εφαρμογής του κυπριακού πειράματος στο μέλλον.

Ακόμη, ο αντιπρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας των Γερμανών Σοσιαλδημοκρατών Γιοάχιμ Πος υποστήριξε ότι η Ε.Ε. πρέπει να προωθήσει μεταρρυθμίσεις στο Λουξεμβούργο, τη Μάλτα, την Ιρλανδία, αλλά και την Ολλανδία- με στόχο τη χαμηλή φορολογία τους. Ειδικά για το Λουξεμβούργο είπε ότι ανήκει στις προβληματικές χώρες.

Λογική -αλλά και αποκαλυπτική- έπειτα από όλα αυτά ήταν η έκρηξη του υπουργού Εξωτερικών του Λουξεμβούργου Γιαν Ασελμπορν, που προειδοποίησε για τον κίνδυνο να καταλήξει η Ε.Ε. να γίνει «γερμανική Ευρώπη». «Το μέγεθος του χρηματοπιστωτικού τομέα του Λουξεμβούργου πονάει», είπε συμπληρώνοντας ότι «Γερμανία, Γαλλία και Βρετανία προσπαθούν να συρρικνώσουν τα μικρότερα χρηματοπιστωτικά κέντρα της Ευρώπης». Αναφερόμενος στην Κύπρο είπε ότι υπεύθυνοι για το κούρεμα των καταθέσεων και την ιδέα περιορισμού των καταθέσεων είναι οι Γερμανοί πολιτικοί, που πυροδοτούν τη συζήτηση και για τις υπόλοιπες χώρες. «Δεν γίνεται Γερμανία, Γαλλία και Βρετανία να λένε χρειαζόμαστε χρηματοπιστωτικά κέντρα μόνο στις χώρες μας και όλα τα άλλα πρέπει να εξαφανιστούν». «Είναι ενάντια στο ευρωπαϊκό πνεύμα στην εσωτερική αγορά και την αλληλεγγύη. Πρόκειται για επιδίωξη ηγεμονίας».