Η Κριστίν Σκοτ Τόμας θριαμβεύει στο Λονδίνο με «Παλιούς καιρούς»

^[1]Οταν τη ρωτούν ποια θεωρεί την κρίσιμη στιγμή που εκτίναξε την καριέρα της, περιμένεις να πει τις ταινίες «Ο Αγγλος ασθενής» και «Τέσσερις γάμοι και μία κηδεία». Κι αυτή διαλέγει τη «Βερενίκη» του Ρακίνα, που έπαιξε το 2001 στο Φεστιβάλ της Αβινιόν, στην πρώτη της θεατρική εμφάνιση μετά την αποφοίτησή της από τη δραματική σχολή. Υπέγραψε, μάλιστα, στη συνέχεια και συμβόλαιο για μια περιοδεία οχτώ μηνών σε άγνωστα και «ξεχασμένα από τον Θεό», όπως λέει, μέρη της Γαλλίας, φέρνοντας τους Αμερικανούς ατζέντηδές της στα πρόθυρα νευρικής κρίσης.

Κάτι περισσότερο ήξερε η Κριστίν Σκοτ Τόμας. H 53χρονη ηθοποιός, που γεννήθηκε στην Αγγλία, αλλά από τα 19 της χρόνια ζει στο Παρίσι, τα έχει σήμερα καταφέρει να θεωρείται «θεατρική ηθοποιός» – βλέπει, μάλιστα, την «επέλαση των σταρ» ως απειλή για το θέατρο. Η ίδια απολαμβάνει τη μια χρονιά μετά την άλλη τις διθυραμβικές κριτικές των δύσκολων Εγγλέζων. Στην αρχή με τον «Γλάρο» του Τσέχοφ, μετά με την «Προδοσία» του Πίντερ (2011) και φέτος με τους «Παλιούς καιρούς» του, πάλι με τον ίδιο σκηνοθέτη (τον Ιαν Ρίκσον), πάλι στο ίδιο, ιστορικό λονδρέζικο θέατρο, το «Comedy Theatre», που μετονομάστηκε πρόσφατα σε «Harold Pinter Theatre», μια και είναι ταυτισμένο με τον μεγάλο συγγραφέα, τα έργα του αλλά και τις σκηνοθεσίες του.

Οι «Παλιοί καιροί», που πρωτοανέβηκαν το 1971 στο Λονδίνο από τον Πίτερ Χολ, έχει ως ήρωες ένα ζευγάρι σαραντάρηδων παντρεμένων, την Κέιτ και τον Ντίλι, που υποδέχονται σπίτι τους την Αννα, παλιά φίλη και συγκάτοικο της Κέιτ στα νεανικά τους χρόνια. Τα υπόλοιπα, εντελώς πιντερικά, είναι ένα σκληρό παιχνίδι μεταξύ των τριών αυτών ανθρώπων. Η μνήμη αποδεικνύεται υποκειμενική και ελαστική και η Κέιτ το μήλον της έριδας ανάμεσα σε σύζυγο και φίλη, με τον άνδρα στο τέλος να χάνει τη μάχη.

Η πρωτοτυπία της σκηνοθεσίας του Ρίκσον είναι ότι δύο ηθοποιοί, η Κριστίν Σκοτ Τόμας και η Λία Γουίλιαμς, παίζουν εναλλάξ τους ρόλους της Κέιτ και της Αννας. Υπάρχει, βέβαια, και μια αρκετά διαδεδομένη ανάγνωση του έργου, που θέλει τις δυο γυναίκες να είναι οι όψεις του ιδίου πλάσματος. Εστω. Σύμφωνα, πάντως, με τον Μάικλ Μπίλινγκτον της «Γκάρντιαν», και οι δύο ηθοποιοί της παράστασης είναι «υπέροχες».

Η Αννα της Σκοτ Τόμας είναι «ψυχρή, αριστοκρατική και ειρωνική». Η Αννα της Γουίλιαμς είνα, αντίθετα, «γήινη, κουτσομπόλα, φανταχτερή». Απέναντί της η Κέιτ της Σκοτ Τόμας «κουλουριάζεται στον καναπέ σαν ανέκφραστη σιαμέζα γάτα μέχρι να βγάλει τα νύχια της». Η παράσταση, πάντα σύμφωνα με τον Μπίλινγκτον, «προσθέτει στο απύθμενο μυστήριο αυτού του έργου του Πίντερ».

Επιμ. Β. Γεωργ.

ΙΝFO: Διάρκεια έως 6 Απριλίου.