Ο Ερίκ Καντονά είναι ένας ποδοσφαιρικός θρύλος στα μάτια πολλών. Ερχεται σήμερα στην Αθήνα θέλοντας να στήσει ένα ντοκιμαντέρ για τα ντέρμπι του Ολυμπιακού με τον Παναθηναϊκό. Θα πάει στο «Καραϊσκάκη» για το ματς του Ολυμπιακού με τον ΠΑΟΚ, αλλά και στο ΟΑΚΑ για το παιχνίδι του Παναθηναϊκού με τον Πλατανιά ψάχνοντας πλάνα με το σημερινό ρόστερ των ομάδων.

Η προηγούμενη δουλειά του σε «αιώνια» ντέρμπι, όπως της Γαλατά με τη Φενέρ στην Τουρκία, της Γιουνάιτεντ με τη Σίτι στο Μάντσεστερ, της Ρεάλ Μαδρίτης με την Μπαρτσελόνα στην Ισπανία και της Ιντερ με τη Μίλαν στην Ιταλία, μας κάνει να περιμένουμε με ενδιαφέρον και το αποτέλεσμα της δουλειάς του στην Ελλάδα.

Πολλές είναι οι ιστορίες που μπορεί κάποιος να ψαρέψει στη γεμάτη ταραχές ποδοσφαιρική ζωή του Καντονά.

Παρ' ότι ξεκίνησε να παίζει μπάλα στη Γαλλία, και μάλιστα… τερματοφύλακας όπως ο πατέρας του, έκανε τη μεγάλη του καριέρα φορώντας το ιστορικό «7» στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ.

Είχε πολλά προβλήματα στο γαλλικό πρωτάθλημα και όλοι τον συμβούλευαν να φύγει.

Τον Νοέμβριο του 1992 ο σερ Αλεξ Φέργκιουσον πήγε στο γραφείο τού τότε προέδρου της Γιουνάιτεντ Μάρτιν Εντουαρντς, να συζητήσουν για μεταγραφές. Το τηλέφωνο του προέδρου χτύπησε και ήταν κάποιος από τη Λιντς, ο Μπιλ Φόδερμπι, που είχε πάρει να ρωτήσει για την περίπτωση του Ντένις Εργουιν, του Ιρλανδού που έπαιζε τότε στο Μάντσεστερ. Ο Εντουαρντς ξεκαθάρισε πως η Γιουνάιτεντ δεν παραχωρούσε τον Ιρλανδό και ρώτησε τη Λιντς αν θα πουλούσε τον Λι Τσάπμαν. Τότε ο Φέργκιουσον άρχισε με διάφορες χειρονομίες να του λέει να σταματήσει τη συζήτηση και του έγραψε σ' ένα χαρτάκι το όνομα του Καντονά. Ετσι προχώρησε στην απόκτησή του.

Οι άνθρωποι της ομάδας τού έδωσαν το σημαδιακό νούμερο 7.

Είχε φορέσει αρχικά το 10 στο πρώτο του ματς, ένα φιλικό με την Μπενφίκα στη Λισσαβόνα, μετά πήρε το 12 και κατέληξε στην αγαπημένη του φανέλα το 1993.

Μία από τις πιο γνωστές ατάκες του Καντονά είναι η ακόλουθη: «Οταν οι γλάροι ακολουθούν την τράτα, είναι επειδή πιστεύουν ότι οι σαρδέλες θα ριχτούν στη θάλασσα».

Αυτή τη δήλωση την είχε κάνει σε μια πρες κόνφερανς μετά την περίφημη καρατιά σε οπαδό της Κρίσταλ Πάλας, όταν και τιμωρήθηκε με 8 μήνες αποκλεισμό.

Τότε πολλοί τον είχαν καταδικάσει, αλλά ακόμη περισσότεροι πήραν το μέρος του λέγοντας πως… «καλά του έκανε του αληταρά», καθώς δεν μπορεί ο κάθε οπαδός να είναι ασύδοτος και να κάνει ό,τι θέλει, με τον παίκτη να μένει αδιάφορος και απαθής.

Ο Καντονά λοιπόν όταν ρωτήθηκε για το περιστατικό είπε αυτή τη συγκεκριμένη φράση, την οποία πολλοί στο μέλλον προσπάθησαν να αναλύσουν και να δώσουν απάντηση γύρω από το… τι ήθελε να πει ο ποιητής. Μέχρι που ξεχάστηκε.

Πολλά χρόνια αργότερα ο Μαουρίς Γουάτκινς, πρώην διευθυντής της Γιουνάιτεντ, δήλωσε πως όλο αυτό ο Καντονά το είχε προσχεδιασμένο: «Η υπόθεση είχε πάρει μεγάλη έκταση και ένιωθα πως ο Ερίκ είχε κάτι να πει. Αρχίσαμε να σχεδιάζουμε τον λόγο του σε ένα χαρτί και κάποια στιγμή μάς ρώτησε πώς λέγεται το πλοίο με το οποίο πιάνουν ψάρια. Στη συνέχεια μας ρώτησε πώς λέγονται τα πουλιά τα οποία πετούν στη θάλασσα. Ο Ερίκ πήγε να τα γράψει και μου έδειξε τι ήθελε να πει. Ολοι θεωρούν ότι δεν ήξερα τι θα πει λόγω της έκφρασης του προσώπου μου, αλλά εγώ γνώριζα. Συχνά αναρωτιέμαι τι απέγινε εκείνο το χαρτί».

Η μεγάλη αγάπη που του έδωσαν οι οπαδοί της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και το δέσιμό του με την Αγγλία τον έκαναν και οπαδό της εθνικής της ομάδας, αφού στη Γαλλία δεν ήθελαν ούτε να τον βλέπουν.

«Είμαι Γάλλος αλλά υποστήριζα την Αγγλία. Κρίμα που νίκησε η Πορτογαλία. Θα έπρεπε να έχουν πάει τελικό. Είναι η χώρα μου, αλλά δεν θέλω να ξέρω για τη Γαλλία. Γεννήθηκα εκεί, αλλά νιώθω Αγγλος. Οι Γάλλοι είναι υπερόπτες, εγωιστές κι ανέκαθεν χρειάζονται άλλους να τους λένε πως είναι οι καλύτεροι».