Του Μανόλη Λαμτζίδη*

^[1]Aπίστευτο και όμως αληθινό! Στις 20.3.2013 δημοσιεύτηκε στο ΦΕΚ 74, τχ. Α' ο ν. 4139 που επιγράφεται «Νόμος περί εξαρτησιογόνων ουσιών και άλλες διατάξεις».

Οπως είναι από παλιά γνωστό, ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες, αλλά και –κατά πάγια αρρωστημένη κοινοβουλευτική πρακτική– στις «λοιπές διατάξεις».

Σε μία από αυτές, στη διάταξη της παρ.3 του άρθρου 68, με το οποίο αυστηροποιείται η ποινική μεταχείριση της «παθητικής δωροδοκίας» των υπαλλήλων (γιατρών του Δημοσίου, εφοριακών, υπαλλήλων Πολεοδομίας κ.λπ.), με έκπληξη, οργή, αγανάκτηση και θυμό συναντήσαμε ως εξαίρεση την παρακάτω φράση: «… Δεν συνιστά δωροδοκία η απλή υλική παροχή προς έκφραση ευγνωμοσύνης…»(!!!).

Δεν είναι τυχαίο, ούτε συμπτωματικό ότι η παράγραφος αυτή προστέθηκε μόνο στο άρθρο για την παθητική δωροδοκία, και όχι στο άρθρο για την ενεργητική (άρθρο 69), αλλά ούτε και στο επόμενο (άρθρο 70) για τη δωροδοκία δικαστή.

Είναι καθαρά φωτογραφική διάταξη, αποσκοπεί στην απαλλαγή όλων των κατηγοριών υπαλλήλων που έχουν παραπεμφθεί για «δωροληψία» και όσων μελλοντικά θα τα «πιάσουν», αρκεί αυτό που θα πιάσουν να είναι «απλή υλική παροχή» και να έχουν κάνει κάτι που να προκαλεί αισθήματα ευγνωμοσύνης στους «εξυπηρετούμενους» υπηκόους!

Γιατί μόνο υπήκοοι ενός αυταρχικού δεσποτικού κράτους –σαν αυτό που οικοδομείται σήμερα- και όχι ελεύθεροι πολίτες καλούνται να δείξουν ευγνωμοσύνη για κάτι που αποτελεί αποκλειστική υποχρέωση των υπαλλήλων και για το οποίο αμείβονται!

Την ίδια στιγμή ποικιλώνυμοι «κήνσορες», υπηρέτες της τρόικας εσωτερικού, υψώνουν επιτιμητικά το δάχτυλό τους σε όλους εμάς στο όνομα της «διαφάνειας». Υποκρίνονται τους αδιάφθορους, τους οπαδούς της «διαφάνειας».

Θα δούμε όλους αυτούς που θα ανακαλύψουν την ύπαρξη αυτής της «θεσμικής αθλιότητας», που νομιμοποιεί την εξαχρείωση και τη διαφθορά, τι θα πουν και πώς θα αντιδράσουν.

Και πρώτα από όλα τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και τους δώδεκα (!!!) υπουργούς που έβαλαν την υπογραφή τους κάτω από αυτήν την άθλια διάταξη.

Ανάμεσά τους κι ένας υπουργός που προΐσταται ενός υπουργείου που τιτλοφορείται «Δικαιοσύνης, Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων -είδαμε στην περίπτωση της Ιερισσού Χαλκιδικής πόσο «προστατευτικό» των ανθρωπίνων δικαιωμάτων ήταν- και… Διαφάνειας»(!!!).

Εδώ γελάμε, για να μην κλάψουμε!

Να δεχτούμε ότι όλοι αυτοί δεν ήξεραν τι υπέγραφαν και ότι η διάταξη αυτή τους «ξέφυγε» γιατί ήταν «αδιάβαστοι»; Ή ότι όλοι ήταν από την αρχή στο «κόλπο»;

……………………………………………………………………………… 

*Δικηγόρος, μέλος του Δ.Σ. και πρ. πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης