ΕΠΙ ΠΛΕΟΝ

^[1]Είκοσι λεπτά, το πολύ μισή ώρα. Τόσο κράτησε το… «μάγκωμα» της Χάρ. Αλεξίου, την Τρίτη το βράδυ, στην πρόβα τζενεράλε των εμφανίσεών της στο Gazarte – θα βρίσκεται εκεί όλες τις Τετάρτες και τις Πέμπτες του Απριλίου. Μετά λύθηκε, ανέκτησε την εμπιστοσύνη στον εαυτό της και τη φωνή της, δεν φοβήθηκε τα συναισθήματα. Με τον απαραίτητο αυτοσαρκασμό να δρα καταλυτικά σε κάποιες στιγμές. Βοηθάει άλλωστε και η χωροταξία του Gazarte. Οι καλλιτέχνες βρίσκονται ανάμεσα στον κόσμο, η φάση είναι πιο… ανθρώπινη, στο τέλος του live γίνονται όλοι μια παρέα.

Της ταιριάζουν όμως της Αλεξίου και οι Nouvelle Sextete, η μπάντα που (θα) τη συνοδεύει στις εμφανίσεις της αυτές. Είναι όσο τζαζ χρειάζονται, παίζουν με το παραδοσιακό αλλά και το έντεχνο, ενώ και οι πλούσιες ενορχηστρώσεις τους είναι πιο «ήσυχες». Κατάλληλες για το ρεπερτόριο της Χαρούλας, ειδικά για τα πιο εσωστρεφή κομμάτια της, μέχρι και την αυτοβιογραφική «Μπαλάντα της Ιφιγένειας» ακούσαμε. Kαι μετρήσαμε, χωρίς υπερβολή, είκοσι όργανα: ούτια, μαντολίνα, κρουστά όλων των ειδών, σαξόφωνα κ.ά.

Η επιλογή των τραγουδιών, πάντως, στο set list ήταν άστοχη. Οχι τα «Δι' Ευχών» και τα «Μια πίστα από φώσφορο» ή το «Μανούλα μου» (του Χατζιδάκι) και το δικό της «Οι φίλοι μου χαράματα». Ηταν πολλά, όμως, τα κομμάτια από τον αδύναμο ούτως ή άλλως καινούργιο δίσκο της, την «Τρίπλα». Κούρασαν. Απουσίαζε και το λαϊκό πρόγραμμα. Αυτό είναι θετικό βέβαια, δεν του πάει του Gazarte το λαϊκό. Αλλά πρόβα τζενεράλε ήταν, ας τα δουν και ας τα υπολογίσουν, στην πράξη άλλωστε αλλάζουν αρκετά.

Τετάρτες και Πέμπτες, λοιπόν, στο Gazarte με ώρα έναρξης στις 9, ανθρώπινη ώρα για καθημερινή. Και με το τρίωρο πρόγραμμα να τελειώνει γύρω στις 12.

Δημήτρης Κανελλόπουλος