Οι επιστήμονες είναι κατηγορηματικοί: Οι επιχειρήσεις-σκούπα με θύματα χρήστες ναρκωτικών ουσιών, τους οποίους τα όργανα της αστυνομίας εξορίζουν, αντί να λύσουν τα προβλήματα τα εντείνουν.

Η πολιτική της κυβέρνησης, μέσω των επιχειρήσεων Δένδια, από τη μια «τσουβαλιάζει» όλους τους «ενοχλητικούς» του κέντρου σε απάνθρωπα στρατόπεδα συγκέντρωσης, από την άλλη ενισχύει την αυθαιρεσία της αστυνομίας, δίνοντάς της το δικαίωμα να δρα «προληπτικά», καθαρίζοντας την κοινωνία από φτωχούς, άστεγους, τοξικομανείς, μετανάστες και αντιμετωπίζοντάς τους χειρότερα από ζώα.

Ο κύριος Δένδιας εζήλωσε τη δόξα του περιβόητου Ρούντι Τζουλιάνι, που ως δήμαρχος της Νέας Υόρκης κατόρθωσε να εκδιώξει όλα τα «αποβράσματα», αδιαφορώντας για τις μεθόδους, που κάθε άλλο παρά δημοκρατικές ήσαν (παρακολούθηση γειτονιών-συνοικιών, καταγραφή στοιχείων, λήψη DNA…). Πρόσχημα του Νεοϋορκέζου δήμαρχου ήταν η πρόληψη και ας βοούσε η μεγαλούπολη από τις διαμαρτυρίες για εκτίναξη της αστυνομικής βίας. Αυτός ισχυριζόταν ότι οι αστυνομικοί προστάτευαν την κοινωνία από βίαιους εγκληματίες, εμπόρους ναρκωτικών και δολοφόνους και, άρα, η κοινωνία ήταν υποχρεωμένη να υποστηρίξει το θεάρεστο έργο των αστυνομικών δυνάμεων.

Η κατάσταση έχει ξεφύγει από κάθε έλεγχο και ουδείς φαίνεται να αντιδρά με μόνη εξαίρεση τις κινητές μονάδες των Γιατρών του Κόσμου και των Ομάδων Δρόμου των φορέων για τα ναρκωτικά!

Χωρίς νόημα αποκαλούν τις επιχειρήσεις Δένδια οι Γιατροί του Κόσμου. Ούτε τη δημόσια τάξη διασφαλίζουν αλλά, επιπροσθέτως, συνιστούν τεράστια σπατάλη αστυνομικών δυνάμεων. Το αποκορύφωμα της ανοησίας των επιχειρήσεων Δένδια αποτυπώνεται, ανάγλυφα σχεδόν, στα λόγια των ίδιων των αστυνομικών: «Τι κάνουμε μ' αυτούς τους ανθρώπους; Ποιος είναι ο λόγος που κάνουμε αυτό το πράγμα αντί να κυνηγάμε το έγκλημα;». Τι θεωρούν οι ιθύνοντες του υπουργείου της Προστασίας του Πολίτη; Οτι θα μειωθεί σε σημαντικό βαθμό η μείωση της εγκληματικότητας; Οτι θα προστατευθεί η κοινωνία από τους φτωχοδιάβολους που περιπλανώνται στα στενά του κέντρου, ψάχνοντας λίγη τροφή, ή τη δόση τους ή κάποιο πεζοδρόμιο να κοιμηθούν;

Οι τόποι εξορίας – ιατρικών εξετάσεων, όπως η Αμυγδαλέζα, η Θήβα, η Κόρινθος, θυμίζουν εφιαλτικά κρατητήρια χωρίς χώρους υγιεινής, αφού δεν μπορούν να πάνε στην τουαλέτα ή να πλύνουν τα ρούχα τους. Είναι, δηλαδή, τόποι απώλειας της αξιοπρέπειας. Αμεση ανάγκη, τονίζουν οι γιατροί, να βρεθεί ένας δημόσιος χώρος στο κέντρο της Αθήνας, όπου οι τοξικομανείς θα μπορούν να κάνουν ασφαλή χρήση, διαφορετικά το φαινόμενο που βλέπουμε στις γωνίες της πόλης θα επεκταθεί στο κέντρο και παντού.

Εχει αυτιά ο υπουργός Δένδιας;