Η Βικτόρια Χίσλοπ επιμένει ελληνικά και στη νέα συλλογή διηγημάτων της

Η διάσημη Βρετανίδα συγγραφέας, που έκανε την Κρήτη δεύτερο σπίτι της, μας γνωρίζει και από την καλή και από την ανάποδη. Στο φρεσκοτυπωμένο βιβλίο της καταγράφει στιγμιότυπα, καταστάσεις και συμπεριφορές από την κοινωνία της Αθήνας και της επαρχίας

Της Παρής Σπίνου

^[1]Στο δωμάτιό της, σε κεντρικό ξενοδοχείο της Αθήνας, τσιμπολογάει φρούτα και γλυκά και κρατάει σημειώσεις σε ένα μπλοκάκι. «Να θυμηθώ να γράψω για τους ταξιτζήδες στο Σύνταγμα, που συνωστίζονται στην άκρη του δρόμου και η αστυνομία συνεχώς τους διώχνει» λέει γελώντας η Βικτόρια Χίσλοπ και προσθέτει: «Θέλετε να μιλήσουμε αγγλικά ή ελληνικά;»

Η φημισμένη Βρετανίδα συγγραφέας είδε τη ζωή της να αλλάζει δραστικά με την επιτυχία του μυθιστορήματος «Το Νησί», που έφερε στο προσκήνιο το δράμα της Σπιναλόγκας και πούλησε εκατοντάδες χιλιάδες αντίτυπα παγκοσμίως, ενώ έγινε και εξαιρετική τηλεοπτική σειρά. «Στην Ελλάδα οφείλω την επιτυχία μου, γι’ αυτό προσπαθώ με κάθε τρόπο να τη συστήσω με τα βιβλία μου στο εξωτερικό» λέει η Χίσλοπ που διατηρεί σπίτι στην Κρήτη, ενώ τα ελληνικά της παίρνουν άριστα.

Στο Λονδίνο ερευνά στις βιβλιοθήκες για την ιστορία μας που έδωσε υλικό και για το έτερο μυθιστόρημά της, «Το νήμα», με φόντο τη Θεσσαλονίκη των αρχών του 20ού αιώνα. Κι όταν βρίσκεται στη χώρα μας παρατηρεί με δημοσιογραφικό μάτι –άλλωστε αρθρογραφεί στη «Sunday Telegraph» και σε περιοδικά- καταστάσεις και συμπεριφορές, αντλώντας υλικό για τα βιβλία της.

Eτσι και στη νέα συλλογή διηγημάτων της με τίτλο «Ο τελευταίος χορός», που μόλις κυκλοφόρησε από τη «Διόπτρα», επιμένει ελληνικά. Μας μεταφέρει από τους δρόμους της Αθήνας ώς τις πλατείες των χωριών σκιαγραφώντας την ιδιαίτερη ατμόσφαιρα κάθε τόπου, καταγράφοντας ορατές και αθέατες όψεις της κοινωνίας. Δέκα γλυκόπικρες ιστορίες αγάπης, χωρισμού, συμφιλίωσης, με το άγγιγμα της ελπίδας στο τέλος: μια κρητική βεντέτα, ένας έρωτας που γεννιέται μέσα στις κρέμες ενός παραδοσιακού ζαχαροπλαστείου, μια 16χρονη που εξορίζεται από την οικογένειά της γιατί μένει έγκυος. Το διήγημα «Ενα δέντρο αλλιώτικο» φέρνει στην επιφάνεια το δράμα των οικογενειών των Κυπρίων αγνοούμενων μέσα από τα μάτια μιας υποψήφιας Αγγλίδας νύφης.

«Είναι ιστορίες που άκουσα ή έζησα» μας λέει η Χίσλοπ. «Βλέπω πως στα μικρά χωριά ο κόσμος κουτσομπολεύει. Κυκλοφορούν φήμες, διαδόσεις, ακόμα και ανυπόστατες κατηγορίες. Παρόμοιες καταστάσεις στην Αγγλία θα κατέληγαν στα δικαστήρια. Γι’ αυτό ένιωσα την ανάγκη να υπερασπιστώ αυτούς τους ανθρώπους μέσα από τις ιστορίες μου».

Εμβληματική στα διηγήματά της είναι η παραδοσιακή Ελληνίδα μάνα που από τη μια πρέπει να εγκρίνει την κοπέλα του γιου της και από την άλλη θεωρεί την 29χρονη κόρη της γεροντοκόρη. «Ισως παλαιότερα οι μανάδες να ήταν πιο καταπιεστικές, ωστόσο οι σημερινές γυναίκες είναι πιο ελεύθερες. Ασφαλώς και οι σχέσεις είναι διαφορετικές. Βλέπω όμως ακόμα και σήμερα στους γάμους στην επαρχία τις συζύγους να σηκώνονται από το τραπέζι και να λένε στον άντρα τους «πάω να σου φτιάξω το πιάτο». Στα σαλόνια κάθονται ξεχωριστά οι γυναίκες και δεν συμμετέχουν στις αντρικές συζητήσεις… Πάντως δεν νομίζω ότι το βλέπουν σαν καταπίεση, μάλλον τους ευχαριστεί. Είναι σαν ένα παιχνίδι: Ο άντρας πρέπει να νιώσει ότι έχει τον έλεγχο, αλλά στην πραγματικότητα η γυναίκα έχει το πάνω χέρι».

Το εξώφυλλο του νέου της βιβλίου έχει νησιώτικο άρωμα… ένα μπουζούκι, καρέκλες καφενείου. «Φολκλόρ και στερεότυπα επαναλαμβάνονται;» τη ρωτάμε. «Δεν σημαίνει ότι πάντα είναι αρνητικά. Τα πράγματα δεν είναι ούτε μόνο μαύρα ούτε μόνο άσπρα» απαντάει. «Οι Ελληνες ούτως ή άλλως είναι μοναδικοί γιατί κάνουν αυτό που θέλουν και επιθυμούν. Καπνίζουν σε κλειστούς χώρους, ενώ απαγορεύεται, οδηγούν πάνω από το όριο ταχύτητας… Είναι πολύ ανεξάρτητοι. Δεν τους αρέσει να τους λένε οι άλλοι τι να κάνουν».

Tραγικό το κάψιμο της Αθήνας 

«Οπότε δεν λειτουργούν οι νόμοι και οι κανόνες στη χώρα μας;» συνεχίζουμε να την κεντρίζουμε. «Ναι, αλλά είναι ο κατάλληλος τόπος γι' αυτό. Επειδή είστε ελεύθεροι άνθρωποι. Γι’ αυτό διαδηλώνετε και αγωνίζεστε γι' αυτά που πιστεύετε» μας λέει η Χίσλοπ, η οποία παρακολουθεί στενά την επικαιρότητα.

Τη συγκλόνισαν οι εικόνες από το κάψιμο της Αθήνας και τον θάνατο αθώων. «Ηταν τραγικό. Ομως δυστυχώς οι άνθρωποι γρήγορα ξεχνούν» λέει, ενώ τονίζει ότι χαίρεται γιατί τα πράγματα έχουν ηρεμήσει τώρα. «Δεν υπάρχει φόβος για τους τουρίστες και αυτό το μήνυμα προσπαθώ να περάσω στην Αγγλία. Ο επισκέπτης θα βρει μια διαφορετική πραγματικότητα από τις εικόνες που αναμετέδιδαν τα μίντια και ειδικότερα στα νησιά και στην περιφέρεια όλα κυλούν πιο ομαλά. Τα μηνύματα είναι ενθαρρυντικά από την Κρήτη, όπου, όπως μου λένε, αναμένεται αύξηση του τουρισμού φέτος. Επίσης οι τιμές έχουν πέσει και αυτό είναι πολύ ελκυστικό. Παλαιότερα πλήρωνες τον καφέ 4 ευρώ, πιο ακριβά και από το Λονδίνο…»

Η ίδια παρατηρεί ακόμα μια αλλαγή: «Πλέον το ενδιαφέρον των Ευρωπαίων μετατοπίζεται από την Ελλάδα στην Κύπρο. Κι ακόμα καταλαβαίνουν ότι το πρόβλημα δεν είναι μόνο ελληνικό, μόνο του Νότου, ακολουθούν και άλλες χώρες. Η Ελλάδα δεν είναι η Σπιναλόγκα της Ευρωπης, δεν είστε δαχτυλοδεικτούμενοι και απομονωμένοι».

Αλλη μια ελληνική τραγωδία εκτυλίσσεται, που περιλαμβάνει και την Κύπρο; «Οχι, γιατί η τραγωδία σημαίνει καταστροφή. Εχετε ζήσει πολέμους, μεταναστεύσεις, εμφύλιο, δικτατορία, όμως πάντα η Ελλάδα αναγεννιέται από τις στάχτες της. Επομένως η οικονομική κρίση δεν είναι τραγωδία, αλλά μια ευκαιρία για αλλαγή και πρόοδο».

[email protected]