^[1]

ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ Το πραγματικό πλεονέκτημα δεν είναι η έδρα

Του Γιάννη Ντεντόπουλου 

Αν ο Ολυμπιακός δεν είχε φάει 4 εντός έδρας ήττες (από Ζαλγκίρις, Σιένα, Μπαρτσελόνα, Μακάμπι) στη διαδρομή δύο φάσεων, μέχρι να πανηγυρίσει την πρόκρισή του στους «8» της Ευρωλίγκας, θα μπορούσε αβίαστα να χαρακτηριστεί ως το μεγάλο φαβορί της μονομαχίας με την Εφές Πίλσεν, την οποία θα αντιμετωπίσει με πλεονέκτημα έδρας.

Από την άλλη, η εντυπωσιακή αποτελεσματικότητα που έχει επιδείξει μακριά από το ΣΕΦ (9 εκτός έδρας νίκες!) του προσφέρει ένα μαξιλαράκι βάσιμης ελπίδας ότι μπορεί να διορθώσει ένα λάθος, αν κι εφόσον κάτι «στραβώσει» την Τετάρτη στον πρώτο αγώνα ή την Παρασκευή στο δεύτερο παιχνίδι στο ΣΕΦ κόντρα στους Τούρκους.

Το ζητούμενο είναι αν και κατά πόσον η πειστική σε σώμα και πνεύμα εμφάνιση με τη Χίμκι, και η δεδομένη επίτευξη του μίνιμουμ στόχου, θα απελευθερώσει τον πρωταθλητή Ευρώπης και θα του δώσει την ώθηση να ξεπεράσει τα προβλήματα που του προέκυψαν στην πορεία. Πρέπει άλλωστε να καταπολεμήσει και τη στατιστική που λέει ότι ο κάτοχος του τίτλου, μόνο δύο φορές (Γιουγκοπλάστικα και Μακάμπι) σε 25 σεζόν φάιναλ φορ επανέλαβε τον θρίαμβό του.

Ο Πάουελ ανέβασε στροφές και μπορεί να κάνει τον Ντόρσι να ξεχαστεί. Ομως ο Πέρκινς, στην παρούσα φάση, δεν πείθει ότι είναι σε θέση να μπει στα παπούτσια του μεγάλου άτυχου Βαγγέλη Μάντζαρη.

Ο κόουτς Μπαρτζώκας την κρίσιμη στιγμή προβίβασε ως δεύτερο πλέι μέικερ πίσω από τον Λο, τον νεαρό Κατσίβελη. Κι απ’ ό,τι φαίνεται δεν έχει λόγο να υπαναχωρήσει. Η λύση που ήρθε εκ των έσω μοιάζει πιο αξιόπιστη και πιο ασφαλής σε ένα τόσο νευραλγικό πόστο για τόσο σπουδαίες αναμετρήσεις.

Η Εφές μπορεί να υπερέχει σε μπάτζετ και ονόματα (Φάρμαρ, Βούγιασιτς, Ερντέν) αλλά κι εκείνη ταλαιπωρείται από έλλειψη σταθερότητας. Η πιθανότερη εξήγηση είναι ότι όσο ταλέντο διαθέτει, τόσο soft εμφανίζεται στα δύσκολα. Κι αν η σειρά κριθεί στη δύναμη, τότε ο Ολυμπιακός μπορεί να ποντάρει σε ένα άλλο, πιο χρήσιμο, αβαντάζ.

 ……………………………………………………………….. 

ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ Για την υπέρβαση της υπέρβασης

Κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι ο Παναθηναϊκός με τη μέχρι τώρα πορεία του αλλά και τις εμφανίσεις του έχει ξεπεράσει τις αρχικές προσδοκίες. Προφανώς το ισχυρό brand name που έχει δημιουργήσει στην Ευρώπη έπειτα από 6 κατακτήσεις την τελευταία 17ετία, αντί να γίνει βάρος στις πλάτες του Πεδουλάκη και των πολλών νέων προσώπων που αποκτήθηκαν για να πλαισιώσουν τους πολύπειρους Διαμαντίδη και Τσαρτσαρή, μετασχηματίστηκε σε πηγή έμπνευσης.

Απέναντί του θα σταθεί η Μπαρτσελόνα, η πιο σταθερή και ποιοτική ομάδα της διοργάνωσης, μέχρι αυτή τη στιγμή. Με 22 νίκες και μόλις 2 ανώδυνες ήττες προβάλλει ως το πιο ισχυρό χαρτί, όχι μόνο για να πάει στο Λονδίνο, αλλά και για να φτάσει μέχρι το τέλος της διαδρομής, ακόμη και χωρίς τον Πίτ Μάικλ που έχει βγει νοκ άουτ.

Για να την αποκλείσουν οι «πράσινοι» και μάλιστα με μειονέκτημα έδρας, θα χρειαστεί να κάνουν άλλη μια υπέρβαση, μετά την υπέρβαση που ήδη πραγματοποίησαν. Απαραίτητη προϋπόθεση βέβαια είναι να «σπάσουν» έστω μια φορά την έδρα των Καταλανών και να υπερασπιστούν την δική τους. Το ένα είναι πιο δύσκολο από το άλλο.

Συν τοις άλλοις, η «Μπάρτσα» θα επιστρατεύσει ένα επιπλέον κίνητρο: Την επιθυμία της να πάρει τη ρεβάνς για τον αποκλεισμό από τον μετέπειτα πρωταθλητή Ευρώπης Παναθηναϊκό, στην ίδια ακριβώς φάση και με το ίδιο πλεονέκτημα έδρας το 2011, τότε που το φάιναλ φορ φιλοξενήθηκε στη Βαρκελώνη.

Σε αγωνιστικό επίπεδο, τα δύο μεγάλα αβαντάζ της Μπάρτσα είναι η άμυνα και ο γρήγορος ρυθμός. Ο Παναθηναϊκός μπορεί να υπερηφανεύεται πως όσες φορές με αντιπάλους αντίστοιχου στιλ κατάφερε να ελέγξει το τέμπο και να πάει το ματς σε οργανωμένες (set) επιθέσεις, είχε σοβαρή τύχη. Και είτε άρπαξε τη νίκη (βλέπε Μαδρίτη) είτε έχασε σε λεπτομέρειες. Γι' αυτόν η αμυντική αφοσίωση, η ποιότητα του δίδυμου Διαμαντίδη – Ούκιτς και η πολυσύνθετη προσφορά του Λάσμε, είναι οι βάσεις πάνω στις οποίες θα πατήσει για να κάνει την έκπληξη. Στο κάτω κάτω, όπως έλεγε τις προάλλες κι ο Τερίμ, είναι «όπλο να μη φοβάσαι να χάσεις».

Σε αυτό το ζευγάρι, την πίεση την έχει η ομάδα του Τσάβι Πασκουάλ. Γιατί, αν αποκλειστεί και πάλι, τότε ο ηπιότερος χαρακτηρισμός που θα χρησιμοποιηθεί θα είναι… «συμφορά».