Ο Νίκος Σαργκάνης χάρισε στον 10χρονο Νικόλα τη φανέλα του μεγάλου Τζοφ

Του Σπύρου Τσάμη

Φαντάζει απλοϊκή κίνηση. Κρύβει, όμως, παιδαγωγική σημασία… Ούτως ή άλλως, ο Νίκος Σαργκάνης, από τότε που ήταν παρουσία συνώνυμη της θέσης του τερματοφύλακα ώς σήμερα που διδάσκει σε παιδιά τα μυστικά της θέσης του, ποτέ δεν ήταν ένας από τους πολλούς. Αντίθετα, ξεχώριζε ως σκεπτόμενος και συνειδητοποιημένος…

Τώρα πια, μαζί με τον Ηλία Μπέριο είναι υπεύθυνοι μιας σχολής ποδοσφαίρου για παιδιά που την ονόμασαν «Ηνίοχος» κι επιχειρούν να πλάσουν ποδοσφαιριστές αλλά και χαρακτήρες.

Ετσι αποφάσισε να χαρίσει σ' έναν από τους μικρούς τερματοφύλακες τη φανέλα του Ντίνο Τζοφ. Αγωνιστικό κειμήλιο από τις 6 Δεκεμβρίου του 1980 και το παιχνίδι Ελλάδας – Ιταλίας 0-2. Ηταν το δεύτερο παιχνίδι στον όμιλο, καθ' οδόν προς το Παγκόσμιο Κύπελλο της Ισπανίας του 1982, που το πήρε τελικά η Ιταλία του Εντσο Μπέαρζοτ.

Ο Σαργκάνης, προερχόμενος από το παιχνίδι που ταυτίστηκε με την παρουσία του και τη νίκη μας με 1-0 στη Δανία, βρέθηκε στη Λεωφόρο με αντίπαλο τον Τζοφ. Κατά τα καθιερωμένα, άλλαξαν φανέλα μετά το τέλος και 33 χρόνια μετά αυτό το ενθύμιο κοσμεί το παιδικό δωμάτιο του 10χρονου Νικόλα Γραμματικάκη… Πολλά υποσχόμενος, βασικός τερματοφύλακας της ομάδας τζούνιορ του «Ηνίοχου», ρωτάει συχνά τον πατέρα του για τον δάσκαλό του όσο και για τον θρύλο του ιταλικού ποδοσφαίρου.

Ο Νίκος Σαργκάνης εξήγησε τη σημασία της κίνησης:

«Ναι μεν, είναι σημαντικό να δίνεις χαρά σε παιδιά της ηλικίας του Νικόλα, αλλά δεν εξαντλείται εκεί η απόφασή μου. Στο όνομα της πίεσης που ασκείται, πλέον, στη μέση ελληνική οικογένεια, οφείλουμε όλοι να στηρίξουμε ακόμη και με κινήσεις που φαντάζουν απλοϊκές αλλά έχουν αξία, την ψυχολογία των νέων παιδιών. Να τονώσουμε το ηθικό τους με κάθε υγιή, θεμιτό τρόπο. Να τους πούμε με λόγια και με πράξεις ότι «πιστεύουμε σ' εσάς» κι ότι «δεν είστε μόνοι σας αλλά μπορείτε με θετική σκέψη και πίστη να τα βγάλετε πέρα. Εμείς που δείχνουμε τον δρόμο του αθλητισμού σε νέα παιδιά έχουμε έναν λόγο παραπάνω να ενισχύουμε την ψυχολογία και να διώχνουμε την άρνηση από τα ίδια και τους γονείς τους. Ετσι έφτασε στα χέρια του Νικόλα ένα από τα πιο σημαντικά ενθύμια της καριέρας μου…»

Και συνέχισε:

«Είναι σαν να του λέω “έχω κάτι σημαντικό, αλλά δεν το θέλω μόνο δικό μου. Αισθάνομαι την ανάγκη όχι μόνο να στο δείξω και να το μοιραστώ μαζί σου αλλά και να στο χαρίσω”. Η απουσία αμοιβαιότητας δεν είναι ένα από τα προβλήματα της καθημερινότητας στις μέρες μας; Είναι! Η εμπειρία μου δίπλα στα παιδιά που ονειρεύονται να γίνουν καλοί ποδοσφαιριστές, αλλά δίπλα και σε κάθε άλλο παιδί, μου έχει αποδείξει ότι τέτοιες συμβολικές κινήσεις είναι ικανές να τους χρησιμεύσουν μελλοντικά ως παράδειγμα αλληλοσεβασμού! Εκπρόσωποι κάθε χώρου οφείλουμε να προσπαθούμε μέσω απλών κινήσεων που είναι ικανές να υποχρεώσουν τα παιδιά να σκέπτονται θετικά, να αλλάξουμε την ψυχολογία τους. Αναγκαίο είναι αυτό στις μέρες μας γιατί πλέον ακούν συνέχεια γύρω τους δυσοίωνες προβλέψεις για τη ζωή τους στη χώρα μας».

…………………………………………………………………. 

Το όνειρο του Νικόλα…

Ο Νικόλας Γραμματικάκης ακούγεται άξιος κληρονόμος του δώρου και ικανός διαχειριστής του μηνύματος:

«Ευχαριστώ τον κύριο Σαργκάνη. Ξέρω από τον μπαμπά μου ότι και ο ίδιος και ο Ιταλός που του είχε δώσει τη φανέλα ήταν από τους καλύτερους τερματοφύλακες. Νιώθω χαρούμενος και τυχερός που τον έχω προπονητή μου γιατί μας μαθαίνει πολλά. Θέλω κι εγώ να γίνω καλός τερματοφύλακας…»

……………………………………………………..

ΕΛΛΑΔΑ – ΙΤΑΛΙΑ 0-2 (Γήπεδο «Λεωφόρου» – 6 Δεκεμβρίου 1980)

Προκριματικά Παγκοσμίου Κυπέλλου 1982

ΕΛΛΑΔΑ: Σαργκάνης, Κυράστας, Ιωσηφίδης, Φοιρός, Καψής, Λιβαθηνός (45′ Γαλάκος), Κούης, Αρδίζογλου, Μαύρος, Κωστίκος (66′ Χαραλαμπίδης), Δεληκάρης.

ΙΤΑΛΙΑ: Τζοφ, Τζεντίλε, Καμπρίνι, Μαρίνι, Κολοβάτι, Σιρέα, Κόντι, Ταρντέλι, Γκρατσιάνι, Αντονιόνι (85′ Οριάλι), Αλντομπέλι.

Σκόρερ: Αντονιόνι(10′), Σιρέα (80′)