Ο Ματ Ντέιμον για το Χόλιγουντ, τον Ομπάμα και τον Αφλεκ

Είναι ακτιβιστής, πολιτικοποιημένος, οικολόγος. Μιλά σπάνια, αλλά έξω από τα δόντια, πάει αντίθετα στο ρεύμα καρφώνοντας τον Μπαράκ Ομπάμα και παλεύει για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Σπάνιο πλάσμα ο Ματ Ντέιμον. Η ταινία του «Η γη της επαγγελίας», που παίχτηκε ήδη στην Ελλάδα, δεύτερη συνεργασία του με τον σκηνοθέτη τού «Good Will Hunting» Γκας Βαν Σαντ, ήταν ευκαιρία να θυμηθούμε τα χαρίσματά του. Το σενάριο είναι και πάλι δικής του έμπνευσης και αφορά ένα πολύ επίκαιρο δίλημμα: μπορεί να θυσιάζεται το περιβάλλον στο όνομα της επιχειρηματικότητας και της ανάπτυξης;

Ο ηθοποιός, που ενσαρκώνει τον μέσο Αμερικανό καλύτερα από τον οποιονδήποτε, είναι στα 42 του χρόνια ένα χρυσοφόρο κεφάλαιο για τον αμερικανικό κινηματογράφο. Ουδέποτε, όμως, φέρθηκε έτσι. Φορώντας ένα ταπεινό φλις και κάτι πρόχειρες μπότες έδωσε στον δημοσιογράφο της «Γκάρντιαν» την εντύπωση πως μπορεί να αμείβεται με περίπου 10 εκατ. δολάρια για κάθε ταινία, αλλά δεν θα χαράμιζε πάνω από 10 για να κουρευτεί.

«Η δόξα είναι περίπλοκο πράγμα», παραδέχεται. «Τη μια μέρα είσαι άσημος και την επομένη διάσημος. Το τραγικό είναι ότι δεν υπάρχει καμία ουσιαστική διαφορά. Ο κόσμος είναι ίδιος, και μόνο εσύ νιώθεις διαφορετικά. Είναι λογικό κάποιοι να τρελαίνονται και να μεγαλοπιάνονται. Θυμάμαι τον Μπεν (σ.σ. ο κολλητός του Μπεν Αφλεκ) το διάστημα που έβγαινε με την Τζένιφερ Λόπεζ. Μου έλεγε: «Είμαι κατεστραμμένος. Ολοι γράφουν για μένα, αλλά οι ταινίες μου πάνε άπατες»».

Γέννημα θρέμμα της Βοστόνης, ο Ντέιμον ήταν από νωρίς πολυταξιδεμένος (στα 16 ακολούθησε την καθηγήτρια μητέρα του σε εκπαιδευτικά ταξίδια στη Γουατεμάλα και το Μεξικό) και καλοσπουδαγμένος (στο Χάρβαρντ τελείωσε Αγγλικά). Στο ευρύ κοινό ουσιαστικά συστήθηκε το 1997 με το «Good Will Hunting».

Αλλαξε πολύ από τότε; «Σχεδόν καθόλου, αν εξαιρέσεις ότι στις 5 Αυγούστου 2004 έκοψα το ενάμισι πακέτο τσιγάρα που κάπνιζα επί 17 χρόνια», λέει. «Νομίζαμε με τον Μπεν ότι έτσι θα μοιάσουμε στους Μίκι Ρουρκ και Τζέιμς Ντιν. Τελικά προτίμησα τη ζωή. Αφήστε που σκοτώνει και το σπέρμα, κι εγώ ήθελα παιδιά».

Και πράγματι, έκανε τρία υπέροχα κορίτσια. Γιατί, όμως, δεν τον κυνηγούν οι παπαράτσι όσο τον Μπ. Αφλεκ; «Τα περιοδικά αγαπούν το σεξ και τα σκάνδαλα. Εγώ έκανα οικογένεια με μια άγνωστη γυναίκα (σ.σ. τη Βραζιλιάνα μπαργούμαν Λουσιάνα). Οποιος κατασκηνώσει έξω από το σπίτι μου, απλώς θα πεθάνει από την πλήξη».

Οσο για την κόντρα του με τον Ομπάμα (το 2008 υπήρξε ένθερμος υποστηρικτής του αλλά πρόσφατα σχεδόν τον αποκάλεσε ανεπαρκή) μάλλον προτιμά να μην τη… σκαλίζει. «Μεγάλωσα με τις αρχές της μεσαίας τάξης. Ψηφίζω σε όλες τις εκλογές κατά του προσωπικού μου συμφέροντος. Δηλαδή ζητώ έμπρακτα να με φορολογήσουν κι άλλο. Πιστεύω πως το κλειδί για μια ισορροπημένη χώρα είναι η ισχυρή και στέρεη μεσαία τάξη».

Μ.Κ.