Το σκανδαλώδες με την τροπολογία-σκάνδαλο, που απαλλάσσει τις διοικήσεις τραπεζών από ευθύνες για υπέρογκα δάνεια σε Νέα Δημοκρατία και ΠΑΣΟΚ, είναι ότι έχει… διαχρονική ισχύ, εξ ου και τα απανωτά πυρά της… μισής αντιπολίτευσης.

Παραμένει γεγονός ότι το όλο θέμα έχει να κάνει με το «καυτό» ζήτημα της χρηματοδότησης των κομμάτων, ως εκ τούτου το ΠΑΣΟΚ είναι στη λογική τού σφυρίζειν αδιάφορα, η δε ΔΗΜΑΡ, ενώ ήταν ενήμερη, μπροστά στον σάλο που ξεσηκώθηκε αποφάσισε να «δράσει» αντιπολιτευτικά (sic).

Και τι σημαίνει ότι τα δάνεια δόθηκαν από τις τράπεζες σε νομικά πρόσωπα ιδιωτικού ή δημόσιου δικαίου του ευρύτερου δημόσιου τομέα, μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα; Η απάντηση του υφυπουργού Ανάπτυξης, ότι «η τροπολογία αφορά πολλούς οργανισμούς και κόμματα», δεν ικανοποιεί τη διατύπωση της διάταξης.

Η συμφωνία όλων, κρυφή ή φανερή, να αποσυρθεί η διάταξη και να έρθει ως ξεχωριστή ρύθμιση σε επόμενο νομοσχέδιο, απλώς καταδεικνύει την αμηχανία του πολιτικού προσωπικού στον τρόπο υπεράσπισης της (οικονομικής) ύπαρξής τους. Γι' αυτό ο πρώην πρόεδρος της Βουλής, Απ. Κακλαμάνης, προειδοποίησε ότι αν δεν αποσυρθεί η επίμαχη διάταξη κινδυνεύει να καταψηφιστεί ολόκληρο το επενδυτικό νομοσχέδιο στο οποίο είναι εισηγμένη.

Σε ένα ιλαρό κλίμα άπαντες οι βουλευτές προσπαθούν να βρουν τρόπο να αποφύγουν ή να ψηφίσουν, αλλά έχοντας κάποιο νομικό επιχείρημα. Κάτι τέτοιο δεν υπάρχει. Ο κλοιός σφίγγει γύρω από τα οικονομικά των κομμάτων. Καιρός ήταν. Μαθημένα στην άφθονη εισροή ρευστού με εγγύηση τη χρηματοδότηση που θα έπαιρναν τα επόμενα 15 χρόνια(!) επιδίδονταν σε κοστοβόρες προεκλογικές δαπάνες για τις οποίες δεν έδιναν λογαριασμό σε κανέναν. Ναι, αλλά υπάρχουν πρόσωπα, στενοί συνεργάτες των προέδρων των κομμάτων, ταμίες των κομμάτων ή διορισμένοι διοικητές κρατικών τραπεζών που έβαλαν την υπογραφή της γι' αυτήν τη χρηματοδότηση.

Εάν περάσει η πρόταση που απαλλάσσει όλους αυτούς, ανοίγει ο δρόμος για τη μελλοντική χρήση του υπάρχοντος καθεστώτος, χωρίς ουδείς να είναι υποχρεωμένος να λογοδοτήσει στη Βουλή ή στην κοινωνία για τη χρήση των επιχορηγούμενων ποσών.

Το ρουσφέτι στους τραπεζίτες είναι ουσιαστικά η διαφύλαξη της κομματικής αυθαιρεσίας σε ό,τι αφορά τη χρηματοδότηση κομμάτων. Είναι πάγιο αίτημα των πολιτών να υπάρχει διαφάνεια στην επιχορήγηση των κομμάτων και είναι μια καλή ευκαιρία να γίνει μία αρχή.