Τρίτη ματιά

Της Βένας Γεωργακοπούλου

^[1]-Είχα σκοπό να σας διηγηθώ μια ωραιότατη ιστορία με τη Ζωή Κωνσταντοπούλου, πώς, δηλαδή, μιλώντας ασταμάτητα κατάφερε να διαλύσει μια συγκεντρωσούλα που είχαμε κάνει κάποτε στο Gagarin για να κουβεντιάσουμε τα προβλήματά μας με τη Μάνια στην «Ελευθεροτυπία». Αλλά τρομοκρατήθηκα. Πρώτον, μη με πουν σεξίστρια – για ένα κούτελο ζούμε. Δεύτερον, μην προγράψει ο ΣΥΡΙΖΑ και τούτη δω την καλή εφημερίδα, που τόσο αγαπάω.

Με τη φόρα που έχει πάρει το κόμμα, φοβάμαι μήπως, εκτός από τον Πρετεντέρη, την πληρώσει και το protagon, η πρωινή μου παρεούλα. Μετά το χθεσινό εμπρηστικό άρθρο του Ανδρέα Πετρουλάκη για την πασιονάριά του, αν υπάρχει ίχνος συνέπειας στον ΣΥΡΙΖΑ, στις επόμενες εκλογές, αυτές στις οποίες θα παραδώσουμε τα κλειδιά στον Αλέξη, μάταια θα ψάχνουμε κάναν υποψήφιό του στα ωραία βιντεάκια του σάιτ. Θα τους έχει αποσύρει από την κυκλοφορία. Μόνο στον Τράγκα θα πηγαίνουν, που είναι και αντικειμενικός δημοσιογράφος.

-Είχα σκοπό να αυτομαστιγωθώ γιατί επικράτησε ο σινεφίλ εαυτός μου και πρόδωσα προχθές βράδυ τη συνέντευξη του Τσίπρα στον Παπαχελά για να χαζεύω πανευτυχής στη Nova τα βραβεία της Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου και να καμαρώνω τον Μάκη Παπαδημητρίου. Γλίτωσα, όμως, για μερικές ώρες μια σύγχυση να. Κοιμήθηκα σίγουρη πως ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης είχε προσχωρήσει εδώ και λίγες μέρες και επισήμως στο κόμμα της δραχμής. Ξύπνησα και τον βρήκα οπαδό του Καποδίστρια. Μα αυτός δεν ήταν εκσυγχρονιστής, ή τζάμπα έπαιρνα τα 20άρια στην Ιστορία στο Γυμνάσιο;

-Είχα σκοπό να ευχαριστήσω δημοσίως τους πρυτάνεις, που βγήκαν και υπερασπίστηκαν τους αιώνιους φοιτητές. Αν ήταν και στη δική μου εποχή τόσο φιλεύσπλαχνες και καθησυχαστικές οι πανεπιστημιακές αρχές, θα είχα δει λιγότερους εφιάλτες στη ζωή μου. Πήγαινα, λέει, στη γραμματεία στου Γουδή και έβρισκα πως με είχαν διαγράψει από τις λίστες της Ιατρικής. Αλλά μάλλον είναι αργά τώρα στα γεράματα να αλλάξω καριέρα.

-Είχα σκοπό να σας κάνω επίδειξη των γνώσεων που συσσωρεύω κάθε βράδυ παρακολουθώντας NCIS, Closer, The Mentalist και Law and Order. Αλλά μου λένε, και δεν έχω λόγο να τους αμφισβητήσω, ότι στην Ελλάδα το 'χουμε αλλιώς. Οταν η αστυνομία πηγαίνει να συλλάβει κάποιον, με εντάλματα, εισαγγελείς και όλα τα παραφερνάλια, και δεν της ανοίγουν την πόρτα, οφείλει το σκαλοπάτι τους απόψε να ρωτήσει, γιατί εκείνο της κρατάει συντροφιά, αν πρέπει να 'ρθει ή να μην ξαναπατήσει…

-Είχα σκοπό να υπερασπιστώ με πάθος το υπουργείο Πολιτισμού, που αποψιλώνεται και μαραζώνει, αλλά διάβασα σε άρθρο του Τσίμα στα «Νέα» την έκθεση του ΟΟΣΑ για τη δημόσια διοίκηση. Εμαθα ότι έχουμε ένα Δημόσιο με 1.448 διαφορετικούς κλάδους υπαλλήλων, 1.552 διαφορετικά κτίρια, υπουργεία με 439 δομές και από 600 έως 4.500 αρμοδιότητες έκαστο. Και μου πάγωσε το αίμα.

-Είχα σκοπό να χαρώ δημοσίως, που ο Σάκης θα έκανε τον Διόνυσο το καλοκαίρι στην Επίδαυρο, φτάνει, βέβαια, να του αφαιρούσε την καραμπογιά από το κεφάλι ο Λιγνάδης, αφού, ως γνωστόν, ο Θεός αυτός, αν και αιμοβόρος, τις είχε τις ξανθές μπουκλίτσες του. Αλλά μου πήρε ο Λούκος την μπουκιά από το στόμα.

-Είχα σκοπό να γράψω ένα χρονογράφημα, που να έχει ένα και μόνο θέμα, με αρχή, μέση και τέλος. Απέτυχα παταγωδώς. Για άλλη μία φορά. Αυτό πρέπει να το κοιτάξω. Εγώ και η διεύθυνση της εφημερίδας μου, που ακόμα με εμπιστεύεται.