Της Βένας Γεωργακοπούλου

-«Θα ήθελα ο διάδοχός μου να είναι ήδη εγκατεστημένος στο Εθνικό Θέατρο, να τον ενημερώνω, ώστε τα πράγματα να εξελιχθούν ομαλά προς όφελος του θεάτρου», μου είχε πει πριν κάνα μήνα σε συνέντευξή του ο Γιάννης Χουβαρδάς. Και τον κοίταξα με έκπληξη.

-Σαν να βρισκόμασταν όχι στο ωραίο, πλουμιστό, νεοκλασικό τού Τσίλερ, αλλά στο μάλλον αδιάφορο μοντερνιστικό ντουβάρι παρά τον Τάμεση, που φιλοξενεί το Εθνικό Θέατρο της Αγγλίας. Θα μου πείτε, ο Γιάννης Χουβαρδάς δεν είναι του κόσμου ετούτου, του ελληνικού, γι' αυτό και δικαίως λέει σήμερα στην Εφη Μαρίνου ο Μηνάς Χατζησάββας, έστω και υπερβάλλοντας, ότι μακάρι να έμενε για πάντα στο Εθνικό.

-Αλλα για να δούμε τι γίνεται στην Αγγλία, όπου ομοίως αποχωρεί από το Εθνικό της Θέατρο ο διευθυντής του Νίκολας Χάιτνερ. Οχι σε ένα μήνα, όπως ο Χουβαρδάς, αλλά σε δυο χρόνια, τον Μάρτιο του 2015.

-Το ανακοίνωσε στις 9 Απριλίου. Η πρόσκληση ενδιαφέροντος θα δημοσιευτεί αυτή την εβδομάδα. Ο νέος διευθυντής θα ανακοινωθεί το φθινόπωρο. Και στις αρχές, άντε στα μέσα του 2014, θα εγκατασταθεί στη Σάουθμπανκ ως director designate (υπό ανάδειξη διευθυντής). Θα συνυπάρξει, δηλαδή, με τον Χάιτνερ περίπου ένα χρόνο!

-Ε, όλο και κάτι θα βρίσκει να περνά τον καιρό του. Θα ενημερώνεται, θα καταρτίζει το ρεπερτόριο από τον Απρίλιο του 2015 και μετά. Δεν θα πλήξει.

-Ετσι, πάνε μπροστά, κ. Τζαβάρα, τα εθνικά θέατρα και φεστιβάλ. Ούτε με τρικλοποδιές στους διευθυντές ούτε με ίντριγκες ούτε με εκλεκτούς. Γρήγορα, συντεταγμένα, σοβαρά, υπεύθυνα. Και με διαφάνεια.