Η Νινή Ζαχά δεν υπάρχει πια, πέθανε στα 82 της χρόνια

Επτά χρονών ήταν φίρμα. Επέζησε, όμως, καλλιτεχνικά της «Μάντρας» που την ανέδειξε. Τραγουδίστρια, συνθέτρια και στιχουργός. Χάρισε μεγάλες επιτυχίες στην Αλέκα Κανελλίδου, αλλά και το «Μα εγώ αγαπώ μία» στον Τόλη Βοσκόπουλο

^[1]Γεννήθηκε το 1931 στη Θεσσαλονίκη. Αλλά το 1938 ήταν ήδη γνωστή. Ηταν η Νινή, το παιδί-θαύμα από τη «Μάντρα» του Αττίκ. Ετσι ξεκίνησε την καριέρα της η συνθέτρια, στιχουργός και ερμηνεύτρια της ελαφράς μουσικής Νινή Ζαχά, η οποία πέθανε χθες σε ηλικία 82 ετών.

Επτά ετών παιδάκι ήταν φίρμα. Και μέχρι χθες που έφυγε από τη ζωή έγραψε κι ερμήνευσε δεκάδες τραγούδια. Από τις μεγάλες προσωπικότητες της ελληνικής ελαφράς μουσικής, η Νινή Ζαχά ήταν κόρη του Κώστα Ζαχαρόπουλου. Στον μπαμπά της οφείλει την ενασχόληση με τη μουσική, καθώς εκείνος, πριν τη «Μάντρα», την είχε πάει από το 1936 σε επίδειξη μουσικών προσόντων! Στην πολύχρονη και πολύκροτη καριέρα της ερμήνευσε πολλά τραγούδια (δικά της και ξένα) κρατώντας πάντα το δικό της προσωπικό στιλ.

Η περίφημη «Μάντρα του Αττίκ» δεν ήταν κάποιος περίφρακτος χώρος, όπως αφήνεται να εννοηθεί από την ονομασία της, αλλά ένα «περισπούδαστο» και προχωρημένο για την εποχή του καλλιτεχνικό συγκρότημα τραγουδιστών και άλλων αυτοσχέδιων παρουσιαστών, μίμων κ.λπ. Ολοι μαζί πραγματοποιούσαν διάφορες δημόσιες εμφανίσεις και εκδηλώσεις στην Αθήνα. Την καλλιτεχνική διεύθυνση (δηλαδή ο «κομπέρ» της ιστορίας) είχε ο Κλέων Τριανταφύλλου, γνωστότερος ως Αττίκ.

^[2]Τα καλοκαίρια οι καλλιτέχνες της «Μάντρας» εμφανίζονταν στην Αθήνα και τον χειμώνα περιόδευαν στις επαρχιακές πόλεις. Το 1938 εγκαταστάθηκε μόνιμα σε μια αθηναϊκή ταβέρνα, τη «Μονμάρτρη», στη διασταύρωση των οδών Αχαρνών και Ηπείρου, όπου και εξακολουθούσε να λειτουργεί ώς την κήρυξη του ελληνο-ιταλικού πολέμου. Η «Μάντρα» διαλύθηκε μετά τον θάνατο του Αττίκ το 1944. Πολλά από τα μέλη της τότε προσπάθησαν να ακολουθήσουν σόλο καριέρα, αλλά λίγοι τα κατάφεραν.

Η Νινή Ζαχά, ωστόσο, ήταν από τις εξαιρέσεις. Πρωταγωνίστησε επί σειρά ετών στο ελαφρό τραγούδι και τόλμησε και μερικά βήματα στο εξωτερικό. Το 1963 έλαβε μέρος στο 5ο Διεθνές Φεστιβάλ Τραγουδιού της Βαρκελώνης με το τραγούδι της «Μαρία-Μαρία» (σε στίχους Δανάης) και κατετάγη στην πέμπτη θέση. Ενα χρόνο μετά, το κομμάτι της «Στην Πάλμα», τραγουδισμένο από την ίδια και τον Τζίμη Μακούλη πήρε το 3ο βραβείο στο Φεστιβάλ Τραγουδιού της Πάλμας.

Τα τραγούδια της έχουν κατά καιρούς ερμηνεύσει μερικοί από τους πιο δημοφιλείς τραγουδιστές μας. Ανάμεσά τους τα «Θέλω να ζήσω», «Αν δεν τα ζούσαμε», «Πρώτη μου φορά», «Σ' αγαπώ», που τραγούδησε η Μαρινέλλα, τα «Ηρθες μα δεν ήσουν όπως τότε», «Εγινε η αγάπη μίσος», «Πόσο σ' αγαπούσα», που έδωσε στην Τζένη Βάνου, το «Αλίμονό μας» (Λίτσα Διαμάντη), τα «Τώρα τι να σου πω», (Γιάννης Πουλόπουλος), «Αύριο» (Γιάννης Πάριος) αλλά και η επιτυχία του Τόλη Βοσκόπουλου «Μα εγώ αγαπώ μία».

Ωστόσο, η Αλέκα Κανελλίδου ήταν εκείνη που σημάδεψε με τις ερμηνείες της τις δημιουργίες της Νινής Ζαχά. Μεταξύ αυτών, τα τραγούδια «Μη μ' αγγίζεις μη», «Δεν είν' έτσι η αγάπη», «Κοντά στο τζάκι πάλι θα' μαστε αλήθεια», «Εξομολόγηση», «Κάτσε λίγο πλάι μου», «Η αγάπη μας», «Το 'χω παράπονο».

Οι δίσκοι βινιλίου, στους οποίους περιλαμβάνονται τραγούδια της, είναι πολλοί: «Ελα στο σήμερα» (1977), «Αν ξαναγεννιόμουνα» (1981), «Πόσο δύσκολο είναι να είσαι γυναίκα» (1982), «Αν θα σ' αγαπήσω» (1983), «Φταίμε» (1991) κ.λπ. Αρκετά, όμως, είναι και τα άλμπουμ στα οποία η ίδια εμφανίζεται ως ερμηνεύτρια σε δημιουργίες άλλων στιχουργών και συνθετών. Ανάμεσά τους τα «Ξαναζώντας στη Μάντρα» (1965), «Η Αθήνα τραγουδά Χατζιδάκι» (1968), «Η Νινή Ζαχά στα ωραιότερα τραγούδια του Αττίκ» (1969), «Μίμης Πλέσσας: Τι να πρωτοθυμηθώ» (1985) κ.ά.

Η κηδεία της Νινής Ζαχά θα γίνει αύριο από το Νεκροταφείο του Παλαιού Φαλήρου στις 5.30 μ.μ.

Μ.Κ.