Yποσημειώσες

Του Γιώργου Σταματόπουλου

Χάρηκα ιδιαίτερα (συγκινήθηκα) διαβάζοντας το ρεπορτάζ του συναδέλφου Δ. Φαναριώτη χθες στην «Εφ.Συν.» σχετικό με τη μικρή πόλη Σόμερβιλ της Μασαχουσέτης των Ηνωμένων Πολιτειών.

Βρέθηκα φιλοξενούμενος εκεί πριν από πάνω από 35 χρόνια (!). Ηταν ένας άλλος κόσμος. Πράσινο παντού, ποδηλατόδρομοι, εύκολη συγκοινωνία, δημόσιοι αθλητικοί χώροι, παιδικές χαρές, άφθονα μικρά καφέ, μουσεία, βιβλιοθήκες, συναυλίες σε ανοιχτούς αλλά και κλειστούς χώρους κάθε τρεις μέρες.

Ξύπναγες και περπατούσες διασχίζοντας τον χώρο του Χάρβαρντ, με τους φοιτητές να παίζουν και να διαβάζουν στην απέραντη χλόη. Πιο κει, δέσποζε το άλλο περίφημο πανεπιστήμιο του ΜΙΤ, ανηφορίζοντας έφθανες στο Λόουελ, την πόλη που γεννήθηκε ο Κέρουακ (κυκλοφορούσα με το «Στον δρόμο» υπό μάλης…). Αλλα χωριά στα οποία φιλοξενήθηκα (Sudbury, Watertown…) πνιγμένα στο δάσος. Και φυσικά κάπου στην κορυφή η λίμνη Walden, εκεί που έστησε το τσαρδί του ο μέγιστος Αμερικανός ιντιβιντουαλιστής Χένρι Ντέιβιντ Θόρο και αρνιόταν από τότε (1817-1862) να πληρώνει τους φόρους στο άδικο αμερικανικό φορολογικό σύστημα, κηρύσσοντας την πολιτική ανυπακοή και εμπνέοντας τον Γκάντι στον αγώνα του κατά των Αγγλων αποικιοκρατών. Μια αξέχαστη εμπειρία, σημαδιακή για τα επόμενα βήματα στον χώρο της πνευματικής αναζήτησης.

Διαβάζω τώρα ότι ο νυν δήμαρχος του Σόμερβιλ ζητάει τη βοήθεια του Χάρβαρντ για να κάνει καλύτερη τη ζωή των κατοίκων, με καθαριότητα και ασφάλεια. Τι θέλει; Καλή λειτουργία των μέσων μαζικής μεταφοράς, θέσεις παρκαρίσματος, εύρυθμη λειτουργία των σχολείων, ανάσχεση της εγκληματικότητας, ύπαρξη ποδηλατοδρόμων, δέντρα, πάρκα, άλση, παιδικές χαρές, αθλητικούς χώρους. Ο,τι δηλαδή πρέπει να χαρακτηρίζει μια πόλη που σέβεται τους πολίτες της και, άρα, τη σέβονται οι πολίτες της, μεριμνώντας για την απρόσκοπτη λειτουργία της κίνησης, της επικοινωνίας. Τι σημαίνει αυτό; Οτι οι τοπικές αρχές μπορούν να συνεισφέρουν ουσιαστικά στην ποιότητα ζωής μιας περιοχής.

Δυστυχώς δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο στη χώρα μας. Ενας από τους λόγους είναι ότι ουδέποτε εθιστήκαμε στην ομορφιά, ίσως γιατί δεν τη συναντήσαμε, ίσως γιατί δεν μας μύησαν στη συγκίνησή της. Οι τοπικές αρχές φρόντιζαν να αποκομίσουν σκέτο κέρδος και ας ρημαζόταν η περιοχή τους, ας γελούσαν οι επισκέπτες-τουρίστες με την ακαλαισθησία και τον αρχοντοχωριατισμό που επικρατούσαν (και εξακολουθούν…).

Θάρρος οφείλουν να αποκτήσουν οι τοπικοί άρχοντες` θάρρος και σθένος να συγκρουστούν με μικροσυμφεροντολόγους και κομματικούς κόλακες. Η κόντρα τους με αυτούς είναι βέβαιο ότι θα προκαλέσει την αγάπη της κοινωνίας και θα τους επιβραβεύσει με την ψήφο της. Ετσι απλά.

[email protected]