Το νέο ντοκιμαντέρ του «Εξάντα» με τίτλο «Ζωή Copyright», που μεταδίδεται απόψε (ΝΕΤ, 22.00), εστιάζει στην Ινδία και τη διαμάχη εταιρειών και κράτους για τα γενόσημα φάρμακα

Του Σωτήρη Μανιάτη

Η Ινδία είναι γνωστή ως το παγκόσμιο εργοστάσιο παραγωγής φαρμάκων. Διαθέτει μια ακμάζουσα φαρμακοβιομηχανία, που παράγει ποιοτικά φάρμακα σε προσιτές τιμές. Πρόκειται για τα λεγόμενα γενόσημα, αντίγραφα των πρωτότυπων φαρμάκων που παράγουν μεγάλες φαρμακευτικές εταιρείες της Δύσης. Εξίσου αποτελεσματικά, αλλά σε ασύγκριτα χαμηλότερη τιμή από τα πρωτότυπα. Γι’ αυτό και είναι ανεκτίμητης αξίας για τους φτωχούς ανθρώπους που ζουν στην Ινδία, αλλά και σε ολόκληρο τον λεγόμενο αναπτυσσόμενο κόσμο.

Σε αυτό εστιάζει το νέο επεισόδιο της ντοκιμαντερίστικης σειράς «Εξάντας» του Γιώργου Αυγερόπουλου με τίτλο «Ζωή Copyright», που μεταδίδει απόψε (22.00) η ΝΕΤ. Καταγράφει τη διαμάχη με τις μεγάλες φαρμακευτικές εταιρείες, που επιχειρούν με κάθε τρόπο να πλήξουν τη βιομηχανία γενόσημων της Ινδίας και να εδραιώσουν παγκοσμίως το μονοπώλιό τους. Ενας πόλεμος συμφερόντων, όπου τα κέρδη των εταιρειών, ίσως πιο κυριολεκτικά από ποτέ, αντιπαρατίθενται με τις ανθρώπινες ζωές. Το ντοκιμαντέρ παρακολουθεί την υπόθεση της ελβετικής Novartis, που μήνυσε το ινδικό κράτος ξεκινώντας μια δικαστική μάχη-ορόσημο.

Ενα πρωτότυπο φάρμακο της Novartis διατίθεται στην ινδική αγορά με μηνιαίο κόστος για τον ασθενή 2.400 δολάρια το μήνα, ενώ το συγκεκριμένο αντίγραφο, που παρασκευάζεται από τη Natco, μεγάλη ντόπια φαρμακευτική εταιρεία, κοστίζει 200 δολάρια. Παγκοσμίως έχει διαπιστωθεί ότι τα γενόσημα φάρμακα είναι συνήθως φτηνότερα από τα πρωτότυπα, κατά 20 έως 80%.

Στον «Εξάντα» καταγράφονται μια σειρά από μαρτυρίες, όπως αυτή του Noor Islam Sikh, που ζει με την οικογένειά του σε μια παράγκα πέντε τετραγωνικών και μέσα σε όλες τις οικονομικές δυσκολίες η καθημερινότητά τους έγινε ακόμα πιο δύσκολη όταν τρία χρόνια πριν ο ίδιος διαγνώστηκε με λευχαιμία.

«Δουλεύω -λέει ο ίδιος- σ' ένα μαγαζί όπου γυαλίζω χρυσό. Η γυναίκα μου δουλεύει κι αυτή στο σπίτι, ράβει ρούχα. Το μηνιάτικό μας φτάνει τις 6.000 ρουπίες». Με το οικογενειακό του εισόδημα να μεταφράζεται μετά βίας σε 150 δολάρια τον μήνα, αδυνατεί να αγοράσει ακόμα και το αντίγραφο φάρμακο, το οποίο εξασφαλίζει τελικά χάρη σε μια μη κυβερνητική οργάνωση, τον Σύλλογο Βοήθειας Καρκινοπαθών. Η δρ Dhananjaya Saranath, η υπεύθυνη γιατρός της οργάνωσης, μιλώντας στον «Εξάντα» τονίζει με οργή: «Η αποτελεσματικότητα των δύο φαρμάκων είναι ακριβώς ίδια. Οπότε δεν νομίζω πως υπάρχει δικαιολογία για καμία εταιρεία να δίνει το φάρμακο σε δεκαπλάσια τιμή, επειδή είναι το αυθεντικό»…

Η σκηνοθεσία είναι του Γιώργου Αυγερόπουλου, που συνυπογράφει το σενάριο με τη Γεωργία Ανάγνου, η οποία έκανε και την επιτόπια έρευνα. Η διεύθυνση φωτογραφίας είναι του Γιάννη Αυγερόπουλου, η διεύθυνση παραγωγής της Αναστασία Σκουμπρή, το μοντάζ έκαναν οι Βασίλης Μάγκος και Αννα Πρόκου, τη μουσική υπογράφει ο Γιάννης Παξεβάνης και πρόκειται για παραγωγή της Small Planet για την ΕΡΤ (2013).

[email protected]