Του Θ. Ασημακόπουλου

Εχει περάσει κάτι παραπάνω από ένας χρόνος από τη μέρα που έγινε γνωστή η ασθένεια του Στίλιαν Πετρόφ. Ηταν 30 Μαρτίου του 2012. Στον αρχηγό της Αστον Βίλα οι γιατροί διέγνωσαν λευχαιμία κι ο παίκτης αναγκάστηκε σε μια νύχτα να αφήσει το ποδόσφαιρο και να παλέψει για τη ζωή του.

Χθες, έκανε ουσιαστικά τις πρώτες επίσημες δηλώσεις του από τότε. Στο site της τελευταίας ομάδας του, της Αστον Βίλα, που δεν τον έχει λησμονήσει. Τα λόγια του συγκλονιστικά. Και μιλάμε για έναν άνθρωπο που ήταν πάντοτε υγιής. Που στην καριέρα του (σε Σκοτία με Σέλτικ και Αγγλία) τραυματίστηκε μόλις μία φορά και έλειψε για 15 μέρες.

«Στην αρχή είχα μια αδιαθεσία, αλλά νόμιζα πως δεν είχα κάτι σοβαρό. Βασικά, πίστεψα πως ήμουν κρυωμένος. Μόλις έμαθα από τι ακριβώς έπασχα, σοκαρίστηκα λίγο στην αρχή, αλλά αμέσως συγκεντρώθηκα. Αποδέχτηκα την κατάσταση και ζήτησα να ξεκινήσω άμεσα θεραπείες», είπε ο Βούλγαρος μέσος, που το καλοκαίρι θα κλείσει τα 34 χρόνια του.

Αμέσως άρχισε χημειοθεραπείες και τώρα πια δείχνει να έχει ξεπεράσει τον κίνδυνο.

«Μόλις ολοκλήρωσα την εντατική θεραπεία, που διήρκεσε δώδεκα μήνες. Ηταν για μένα μια πολύ δύσκολη περίοδος, η οποία μου φάνηκε αιώνας. Ομως τώρα πια, μπορώ να γυρίσω στην κανονική ζωή. Το μόνο που έχω να κάνω, είναι να παίρνω κάποια χάπια για τα επόμενα δύο χρόνια».

Τόσο ο σύλλογος του Μπέρμιγχαμ όσο και οι οπαδοί τον στήριξαν από την πρώτη στιγμή. Ο Πετρόφ δεν θεωρεί αμελητέα τη βοήθεια. «Ηταν απίστευτη η συμπαράσταση του κόσμου, της διοίκησης και φυσικά των συμπαικτών μου» τόνισε ο Πετρόφ, που σε κάθε παιχνίδι της Βίλα ακούει συνθήματα με το όνομά του, ακριβώς στο 19ο λεπτό, που συμβολίζει το νούμερο της φανέλας του, και ο ίδιος λέει: «Είναι πραγματικά απίστευτο συναίσθημα. Δεν ξέρω πώς μπορώ να ευχαριστήσω τους φιλάθλους γι' αυτό που κάνουν».

Οπως γίνεται κατανοητό, ο Στίλιαν Πετρόφ δεν θα ξαναπαίξει μπάλα, αλλά έχει τα δικά του πλάνα για το μέλλον: «Κατ' αρχάς θα περάσω αρκετό χρόνο με την οικογένειά μου. Ειδικά τα παιδιά μου μού έχουν λείψει πολύ. Από 'κεί και πέρα, ελπίζω να ανοίξω ένα δικό μου ίδρυμα, όπου θα μαζεύω χρήματα για να βοηθώ ανθρώπους που πάσχουν από λευχαιμία».

Ολοι εμείς που ασχολούμαστε με την μπάλα, που τσακωνόμαστε με το παραμικρό, ας ακούσουμε καλύτερα τα λόγια του Πετρόφ: «Είμαι τυχερός που ζω, γιατί πολλοί άνθρωποι με αυτή την ασθένεια πεθαίνουν σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα».