ΦΟΥΛ ΕΠΙΘΕΣΗ Του Ν. Ασημακόπουλου

Πολλά πράγματα θα ήταν διαφορετικά σήμερα στην ΑΕΚ αν οι άνθρωποί της είχαν ξεκαθαρίσει μέσα τους ότι ήθελαν πραγματικά να γλιτώσει η ομάδα τους. Από την ώρα, όμως, που άλλοι ζητούσαν να πέσει για να σβήσει τα χρέη κι άλλοι πίστευαν πως θα ήταν καλύτερο να εξακολουθήσει να παιδεύεται στην Α' Εθνική, έστω χωρίς γήπεδο, παίκτες και λεφτά, το παιχνίδι είχε χαθεί προτού σκοράρει στο 90′ και κάτι ο Ατρόμητος.

Αλλωστε εδώ και καιρό οι περισσότεροι συμπεριφέρονταν ανάλογα με τις κρυφές σκέψεις που έκανε ο καθένας μπροστά στην επόμενη μέρα.

* Ο Δημητρέλος, που ονειρεύεται να μείνει… μόνιμος πρόεδρος, συνεδρίαζε με το διοικητικό του συμβούλιο στο νοσοκομείο κι έβγαζε ανακοινώσεις με τις οποίες μπορούσε άνετα να γελάει επί ώρες ολόκληρες ο κάθε πικραμένος. Φανερό ότι έχει πέσει από την καρέκλα του και δεν το ξέρει.

* Ο Δέλλας πήρε πάνω του την κατάσταση στο κενό που δημιουργήθηκε, το έπαιξε πρόεδρος, κι άρχισε να εμφανίζεται παντού, έστω κι αν άκουγε συνέχεια πίσω του πως ο σκοπός του είναι ν' ανοίξει δρόμο στον Ντέμη, ο οποίος μάλλον ήθελε να κρατήσει την ομάδα στην κατηγορία επειδή ήξερε πως, αν πέσει, το χρέος του άρθρου 44 που μένει απλήρωτο θα πλακώσει πρώτα τον ίδιο.

* Ο Μελισσανίδης θεωρητικά περιμένει την τελική κατάρρευση από την ώρα που δηλώνει πρόθυμος ν' αρχίσει να γράφει στη νέα λευκή και χωρίς χρέη σελίδα.

* Και η μετά τον Χατζηχρήστο Original, μπερδεμένη, διχασμένη και με το όνειρο της… νέας ηγεσίας της που θα την… καθαρίσει από τις παλιές αμαρτίες, περιμένει το επόμενο πρωινό για να δράσει: «Ακόμα κι αν δεν καταφέρουμε να κερδίσουμε, θέλουμε να αποχωρήσουμε με αξιοπρέπεια από το πιο βρόμικο και σάπιο πρωτάθλημα του πλανήτη», έγραφε στην ανακοίνωσή της λίγες ώρες πριν τα παιδιά της οργάνωσης αρχίσουν να σπάνε και να καίνε στους δρόμους της Νέας Φιλαδέλφειας.

Στην πραγματικότητα, ο καθένας κάνει προσπάθειες να πάρει θέση στο κάδρο εξουσίας της επόμενης μέρας, διαλύοντας εδώ και καιρό τις όποιες πιθανότητες μπορούσαν να υπάρχουν για πραγματική σωτηρία.

Μέχρι χθες όλοι έψαχναν εχθρούς και τους στοχοποιούσαν για να δείξουν ότι… το παλεύουν με όσα μέσα μπορούν. Εφτασαν στο σημείο να ζητάνε από την ΕΠΟ… άρση απορρήτου των τηλεφωνικών συνομιλιών του Τριτσώνη για να μάθουν με ποιους μιλούσε μετά τη διακοπή της προπερασμένης Κυριακής και τι έλεγε! Την ίδια ώρα διέρρεαν άρες μάρες κουκουνάρες με στόχο να φουντώσουν το… κύμα αντίστασης ενάντια στον υποβιβασμό, όταν είναι γνωστό ότι πολλοί τον καλοβλέπουν.

Τώρα… Οι υπέρμαχοι της σωτηρίας μιλάνε για τα εκατομμύρια που θα χάσει το Δημόσιο, άρα θα επιβαρυνθεί ο Ελληνας φορολογούμενος έτσι και υποβιβαστεί η ομάδα. Για το καθήκον όλων να τη σώσουν επειδή το πρωτάθλημα θα είναι φτωχότερο (μάλλον δεν θα έχει νόημα και να γίνεται, θα πρόσθετα εγώ για να βοηθήσω τη σκέψη τους…) χωρίς αυτήν, χωρίς να ξεκαθαρίζουν τι είδους ΑΕΚ θα μπορούσε να υπάρχει του χρόνου. Κι οι άλλοι αφήνουν τα πράγματα να κυλήσουν όπως είναι, χωρίς να κουνάνε ούτε το μικρό τους δαχτυλάκι.

Tελικά, η μεγαλύτερη τραγωδία, πέρα από την πτώση είναι η απουσία ελπίδας για κάτι καινούργιο.