ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

Χιλιάδες Νιγηριανές παραμένουν στο έλεος του οργανωμένου εγκλήματος σε ολόκληρη την Ιταλία

Της Χριστίνας Πάντζου

^[1]Την περασμένη εβδομάδα ιταλικό δικαστήριο καταδίκασε τέσσερις Νιγηριανούς και έναν Ιταλό ταξιτζή, μέλη κυκλώματος διακίνησης γυναικών, σε ποινές από 9 έως και 15 έτη επειδή εξανάγκασαν την 23χρονη Νιγηριανή Λίλιαν Σόλομον να δουλεύει στη Νάπολη ως πόρνη παρότι ήταν καρκινοπαθής σε τελικό στάδιο. Σύμφωνα με το δικαστήριο, το κύκλωμα δεν επέτρεψε στη γυναίκα να ακολουθήσει θεραπεία για να μη χάσει τα ποσοστά του από το μεροκάματο του τρόμου και θεωρήθηκε υπεύθυνο για τον θάνατό της. Τέσσερα χρόνια μετά, η καταδίκη είναι ένα μικρό βήμα στη δύσκολη μάχη για την τιμωρία των εγκληματικών κυκλωμάτων εμπορίας γυναικών.

Χιλιάδες Νιγηριανές παραμένουν στο έλεος του οργανωμένου εγκλήματος σε ολόκληρη την Ιταλία. Στη Νάπολη, τις συναντάς κατά μήκος 30 χιλιομέτρων στη Via Domitiana που σήμερα έχει μετατραπεί σε ένα υπαίθριο sex shop με περισσότερες από 600 Νιγηριανές πόρνες να πωλούν τις υπηρεσίες τους επί τόπου. Κάποιες είναι ακόμη και 13 ή 14 ετών. Οι περισσότερες γύρω στα 20-30. Πολλές έχουν παιδιά κι άλλες έναν σύζυγο πίσω στην πατρίδα τους. Κάθονται κατά μήκος του δρόμου σε πλαστικές καρέκλες ή παλιές πολυθρόνες κάτω από ομπρέλες που τις προστατεύουν τον χειμώνα από τη βροχή και το καλοκαίρι από τον ήλιο και πίσω τους, μέσα σε θάμνους, έχουν αυτοσχέδια κρεβάτια.

Οι περισσότερες από αυτές έχουν πουληθεί έναντι χιλιάδων δολαρίων από συζύγους ή γονείς στη Νιγηρία, συνήθως για να αποπληρώσουν χρέη τους. Φτάνοντας στην Ιταλία ανακαλύπτουν την κόλαση σε κυκλώματα που τις βιάζουν, τις ποτίζουν ναρκωτικά και τις υποβάλλουν σε επώδυνες τελετουργίες βουντού ώστε να εξασφαλίσουν με τη βία, τον τρόμο και τη δεισιδαιμονία την απόλυτη υποταγή τους και την υποχρέωση να δουλεύουν για να ξεχρεώσουν τα κυκλώματα.

Σε ένα εξαιρετικό ρεπορτάζ στην Daily Beast, η 26χρονη Φρίντα, που κατάφερε να ξεφύγει και σήμερα δουλεύει σε καταφύγιο κακοποιημένων γυναικών, περιέγραψε τις δραματικές συνθήκες ζωής αυτών των γυναικών: «Πολλές ζητούν από τους πελάτες τους να τις πάρουν από αυτόν τον δρόμο της φρίκης. Αλλά εκείνοι φοβούνται. Ακόμη και αστυνομικοί πληρώνουν για να κάνουν σεξ μαζί τους. Κανέναν δεν μπορείς να εμπιστευτείς. Αναγκάζεσαι να πληρώνεις 400 ευρώ τον μήνα για ένα τετραγωνικό μέτρο στον αυτοκινητόδρομο ώστε να ξεπληρώσεις το χρέος σου. Δεν μπορείς να χρεώσεις παραπάνω από 10 ευρώ κι ούτε να αρνηθείς πελάτη. Σε παρακολουθούν συνεχώς. Δεν μπορείς να ξεφύγεις». Και με τη σειρά τους τα νιγηριανά κυκλώματα πληρώνουν τις μαφίες των Καζαλέζι ή της Καμόρα που ελέγχουν το εμπόριο του σεξ στη Νάπολη.

Θετική η πρόσφατη καταδίκη, αλλά ελάχιστες φαντάζουν οι ελπίδες να κερδηθεί ο πόλεμος κατά της εμπορίας γυναικών. Οι περισσότερες είναι παράτυπες μετανάστριες χωρίς έγγραφα, δεν υπάρχουν πουθενά καταγεγραμμένες και είναι «ανύπαρκτες» στα μάτια των αρχών, ενώ δεν υπάρχει καμία κυβερνητική υπηρεσία εξειδικευμένη στην καταπολέμηση του trafficking. «Είμαστε φαντάσματα», λέει η Φρίντα. «Καταδικασμένες να είμαστε απλώς σκιές στους αυτοκινητόδρομους».

…………………………………………………………..

Δημοσιογραφία γένους αρσενικού

Οι θεσμοί των βραβείων ευνοούν τις διακρίσεις κατά των γυναικών

^[2]Η ανακοίνωση των νικητών των διάσημων βραβείων Πούλιτζερ την προηγούμενη εβδομάδα δεν είχε εκπλήξεις, τουλάχιστον ως προς το φύλο των βραβευμένων, στη συντριπτική τους πλειονότητα άντρες. Αναμενόμενο, υποστηρίζει πρόσφατη έρευνα σχετικά με το σημαντικότερο αμερικανικό δημοσιογραφικό βραβείο, υποστηρίζοντας ότι στις ΗΠΑ «η δημοσιογραφία παραμένει ένα… αντρικό κλαμπ» και ότι οι θεσμοί των δημοσιογραφικών βραβείων λειτουργούν με τρόπο ώστε να ευνοούν τις διακρίσεις κατά των γυναικών.

«Το να είσαι γυναίκα δεν αποτελεί απλώς μειονέκτημα για την είσοδό σου στο επάγγελμα, αλλά και για να αναγνωριστεί η αξία της δουλειάς σου», λέει η έρευνα που δημοσιοποιήθηκε μαζί με τα βραβεία στην επιθεώρηση «Δημοσιογραφία και Μαζική Επικοινωνία». Ενώ κι άλλες αναλύσεις έχουν διασαφηνίσει ότι οι άντρες και περισσότεροι είναι στο επάγγελμα και καλύτερα αμειβόμενοι, η έρευνα της Σχολής Δημοσιογραφίας του Πανεπιστημίου του Μισούρι κατέδειξε ότι ο αριθμός των γυναικών που έχουν βραβευτεί είναι αναντίστοιχος με το ποσοστό της παρουσίας τους στη βιομηχανία των ΜΜΕ. Παρότι το χάσμα έχει κλείσει τα τελευταία 20 χρόνια, οι γυναίκες έχουν κερδίσει μόνο το 26,9% των Πούλιτζερ, ενώ αποτελούν το 33% των δημοσιογράφων. Από το 1917, όταν και καθιερώθηκε ο θεσμός, από τα 814 βραβεία που έχουν δοθεί μόνο 113 πήγαν σε γυναίκες. Σύμφωνα με την έρευνα, οι γυναίκες κερδίζουν συνήθως στους τομείς της αρθρογραφίας και του τοπικού ρεπορτάζ, ενώ σημαντική είναι η παρουσία τους τα τελευταία χρόνια στη φωτογραφία.Το πιο εντυπωσιακό, ωστόσο, εύρημα είναι ότι αυτό το χάσμα διατηρείται και σήμερα, εποχή κατά την οποία οι γυναίκες που έχουν βραβευτεί έχουν περισσότερα προσόντα από τους άντρες βραβευμένους: έχουν καλύτερες και περισσότερες σπουδές και εργάζονται για μεγαλύτερα έντυπα από τους άντρες ομολόγους τους. Είναι ενδεικτικό ότι το 35% των βραβευμένων γυναικών έχουν πανεπιστημιακές σπουδές έναντι του 18% των αντρών.

Με άλλα λόγια, καταλήγει η έρευνα, «οι γυναίκες χρειάστηκε να αποδείξουν, περισσότερο από τους άντρες συναδέλφους τους, την αξία της δουλειάς τους και αναδείχθηκαν όχι μόνο με το σπαθί τους αλλά και με πολύ μόχθο». Αλλωσε, οι ΗΠΑ δεν αποτελούν εξαίρεση. Σύμφωνα με έκθεση που δημοσιοποίησε τον προηγούμενο μήνα το Διεθνές Ιδρυμα Γυναίκες και Μίντια (IWMF), οι γυναίκες κατέχουν μόνο το 27% των ανώτατων διοικητικών θέσεων σε 500 μεγάλες επιχειρήσεις ΜΜΕ 60 χωρών, παρότι αποτελούν το 41% των εργαζομένων στα δημοσιογραφικά γραφεία.

………………………………………………………

Νοσηροί κυνηγοί μοντέλων

^[3]Σε μια εποχή που γίνεται πολύς λόγος για «αλλαγή» στον κόσμο της μόδας, για καμπάνιες κατά της θλιβερής εικόνας των σκελετωμένων κορμιών των μοντέλων και για «κώδικες ήθους» στην πασαρέλα, κάνουν την εμφάνισή τους αήθεις πρακτικές που θέτουν σε κίνδυνο τη ζωή πολλών νέων γυναικών. Τέτοιες πρακτικές, που μόνο ως διαστροφή θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν, έχουν υιοθετήσει σουηδικά πρακτορεία μοντέλων, των οποίων ο τελευταίος συρμός είναι να πολιορκούν κλινικές όπου νοσηλεύονται κοπέλες που πάσχουν από νευρογενή ανορεξία, προκειμένου να βρουν «νέα ταλέντα της πασαρέλας».

Η διοίκηση του Κέντρου Διατροφικών Διαταραχών της Στοκχόλμης, της μεγαλύτερης κλινικής στο είδος της στη Σουηδία, κατάγγειλε πρόσφατα ότι κυνηγοί μοντέλων έχουν προσεγγίσει δεκάδες ασθενείς του προκειμένου να τις πείσουν «να γυρίσουν σελίδα ξεκινώντας μια νέα και πολλά υποσχόμενη καριέρα». Για απαράδεκτη και επικίνδυνη πρακτική έκανε λόγο η αρχίατρος του Κέντρου, Αννα Μαρία αφ Σάντενμπεργκ, καταγγέλλοντας ότι στελέχη των πρακτορείων μοντέλων πολιορκούν την κλινική, περιμένοντας έξω από τις πύλες της να «ψαρέψουν» με δελεαστικές προτάσεις λιπόσαρκες κοπέλες που καταφεύγουν στις υπηρεσίες του Κέντρου.

«Είναι αδιανόητο και επιπλέον στέλνει και λάθος μήνυμα σε κοπέλες που το μόνο που πραγματικά χρειάζονται είναι θεραπεία». Η πολιορκία ήταν τόσο έντονη, ιδίως τις ώρες που τα κορίτσια ήταν ελεύθερα για να κάνουν βόλτα στην περιοχή, ώστε η κλινική υποχρεώθηκε να αλλάξει τα ωράρια δραστηριοτήτων των ασθενών, γεγονός που φαίνεται ότι προσωρινά έλυσε το πρόβλημα. «Είναι τέτοια η διαστροφή που δεν δίστασαν να κάνουν πρόταση σε μια κοπέλα που ήταν τόσο αδύνατη που δεν μπορούσε να περπατήσει και ήταν σε καροτσάκι, ενώ προτάσεις δέχθηκαν ακόμη και 14χρονα βαριά άρρωστα κορίτσια», δήλωσε η Σάντενμπεργκ. «Η ακραία αδυναμία τους δεν είναι ομορφιά, είναι αρρώστια. Η συνθήκη τους δεν είναι για επιβράβευση, αντίθετα αποτελεί παράδειγμα προς αποφυγή».