Χρονογράφημα

Του Πέτρου Μανταίου

Ούτε αυτή. Ούτε η φρίκη της Βοστόνης από το αίμα στον Μαραθώνιο λύγισε την πλειοψηφία των Αμερικανών γερουσιαστών. Η φιλόδοξη πρόταση του προέδρου Μπαράκ Ομπάμα για περιορισμούς στην ανεξέλεγκτη οπλοκατοχή καταψηφίστηκε. Στον απόηχο της φρίκης στη Βοστόνη. Στη σκιά του γελαστού μικρούλη, του οκτάχρονου Μάρτιν, που περίμενε στον τερματισμό τον δρομέα του Μαραθωνίου πατέρα του, κι εκεί, σε στιγμή χαράς, έκοψε το νήμα της ζωής του η βία του χάους (είτε προήλθε από τους δύο Τσετσένους αδελφούς είτε από οπουδήποτε αλλού). Πάνω στους τάφους των 20 παιδιών, μαθητών στο δημοτικό του Νιουτάουν στο Κονέκτικατ, που πυροβολήθηκαν από χέρι εφήβου, τον περασμένο Δεκέμβριο.

Η πλειοψηφία στο Καπιτώλιο τα αγνόησε αυτά και ενέδωσε στις, προφανείς και εμφανείς, πιέσεις του πανίσχυρου αμερικανικού λόμπι των όπλων (είναι κάτι το ασύλληπτο οι αριθμοί και τα ποσά που «παίζουν»!) και στις εκδηλωμένες προθέσεις των… μυριάδων ένοπλων ψηφοφόρων. «Δεν περισσεύει το θάρρος στο Καπιτώλιο» σχολίασε η «Ουάσινγκτον Ποστ», την ίδια στιγμή που έρευνα των «Τάιμς Νέας Υόρκης» αποκάλυπτε –συμπληρώνοντας το… παζλ της χαοτικής βίας– ότι, μέσω Διαδικτύου, γίνονται, ανωνύμως, αγοραπωλησίες όπλων από οιονδήποτε, που δεν μπορούν να γίνουν από επίσημα καταστήματα!

«Ημέρα ντροπής η σημερινή για την Ουάσινγκτον» είπε οργισμένος ο Ομπάμα, που κατήγγειλε το λόμπι των όπλων για «συνειδητά ψεύδη» και «τακτικές εκφοβισμού», ενώ εμέμφθη, εμμέσως, τους πολιτικούς για υποκρισία. Oμως δεν υπέστειλε τη σημαία: «Hταν μόνο ο πρώτος γύρος» είπε. «Αργά ή γρήγορα θα πετύχουμε τον στόχο». Είναι ο φόβος, πιστεύω. Eγραφα και παλαιότερα, επί Μπους υιού, για τον φόβο που, τεχνηέντως νομίζω, έχει διαβρώσει τον μέσο Αμερικανό, και πως είναι –ήταν τότε!– υποχρέωση ημών των Ευρωπαίων αυτόν το φόβο να τον διαλύσουμε. Τώρα που μπήκαμε και οι Ευρωπαίοι στα «πελατολόγια» των «καταναλωτών» φόβου, το τοπίο έγινε μελαγχολικότερο!