ΕΠΙ ΠΛΕΟΝ

^[1]Και να πεις ότι είναι ο Ομηρος, χαλάλι του. Να αναρωτιόμαστε «υπήρξε, δεν υπήρξε, ήταν ένας ή πολλοί;». Αλλά ο Σέξπιρ είναι σύγχρονός μας, που λέει και ο Κοτ. Οχι μόνο ουσιαστικά, αλλά και τυπικά. Το κοντινό μας 1564 γεννήθηκε και είχε χθες, 23 Απριλίου, τα γενέθλιά του. Τι μανία, λοιπόν, πια κι αυτή των συμπατριωτών του να σβήνουν ήδη από τα μέσα του 19ου αιώνα τον έναν και μοναδικό τους βάρδο υποστηρίζοντας ότι άλλος ή άλλοι έγραψαν τα έργα του. Γυρίστηκε κι αυτή η σούπερ ανόητη ταινία του Ρόναλντ Εμεριχ, η «Anonymous», που και να 'θελες να πιστέψεις ότι ο «Βασιλιάς Λιρ» είναι έργο του Εντουαρντ ντε Βερ, κόμη της Οξφόρδης, σε πιάνανε τα γέλια…

Οι Βρετανοί, πάντως, δεν λένε να το αφήσουν το θέμα του Σέξπιρ, να πιάσουν κάνα άλλο για να διχαστούν. Και μετά σού λέει ότι μόνο εμείς ρέπουμε ως λαός στις θεωρίες συνωμοσίας. Πρόσφατα δύο σπουδαίοι καθηγητές, ο Στάνλεϊ Γουέλς και ο Πολ Εντμοντσον, αποφάσισαν να κλείσουν μια διά παντός τα στόματα των anti-Stratfordians (έτσι έχει καθιερωθεί να λέγονται οι αρνητές του Σέξπιρ) εκδίδοντας από κοινού το βιβλίο «Βeyond Doubt» (Πέραν πάσης αμφιβολίας).

H καλύτερη, όμως, και πιο αποστομωτική απάντηση ήρθε από τό χέρι του Πίτερ Μπρουκ. Ο σπουδαίος αυτός θεατράνθρωπος, που έφτασε τα 88 του χρόνια, μόλις εξέδωσε τον μικρό τόμο «The Quality of Mercy» με σκέψεις πάνω στον Σέξπιρ, που είχε γράψει κατά καιρούς τα τελευταία είκοσι χρόνια. «Το θέμα Σέξπιρ είναι ξεπερασμένο», γράφει. «Οποια ταμπέλα κι αν βάλεις στα έργα του, αυτό που σήμερα μας αφορά είναι η ποιότητα της ζωντανής εμπειρίας που προσφέρουν. Γι' αυτόν τον λόγο, φτάνει και περισσεύει να αναγνωρίζουμε αυτά τα εκατομμύρια των μορφών που ξεχύθηκαν από ένα μπαούλο θησαυρών, με το όνομα Σέξπιρ».

Βένα Γεωργακοπούλου