Κάπως έτσι νομίζω πως την έχουμε πατήσει κι εμείς: «Χωρίς περίσκεψιν, χωρίς λύπην, χωρίς αιδώ/ μεγάλα κ’ υψηλά τριγύρω μου έκτισαν τείχη./ Και κάθομαι και απελπίζομαι τώρα εδώ./ Αλλο δεν σκέπτομαι: τον νουν μου τρώγει αυτή η τύχη·/ διότι πράγματα πολλά έξω να κάμω είχον./ A όταν έκτιζαν τα τείχη πώς να μην προσέξω./ Aλλά δεν άκουσα ποτέ κρότον κτιστών ή ήχον./ Aνεπαισθήτως μ’ έκλεισαν από τον κόσμον έξω».

Ανεπαισθήτως λοιπόν φθάσαμε στο χείλος της αβύσσου, παρασυρμένοι από «ευφράδειες και δημηγορίες»· απ' τις Σειρήνες της εύκολης και τρυφηλής ζωής. «Οθεν φρονώ πως είμαι στα γεμάτα/ ενδεδειγμένος για να υπηρετήσω αυτήν την χώρα,/ την προσφιλή πατρίδα μου Συρία…/ Θ’ απευθυνθώ προς τον Ζαβίνα πρώτα,/ κι αν ο μωρός αυτός δεν μ’ εκτιμήσει,/ θα πάγω στον αντίπαλό του, τον Γρυπό./ Κι αν ο ηλίθιος κι αυτός δεν με προσλάβει,/ πηγαίνω παρευθύς στον Υρκανό./ Θα με θελήσει πάντως ένας απ’ τους τρεις./ Κ’ είν’ η συνείδησίς μου ήσυχη/ για το αψήφιστο της εκλογής./ Βλάπτουν κ’ οι τρεις τους την Συρία το ίδιο».

Βάλτε ονόματα τρανών οικογενειών του νεότερου βίου στη θέση του Υρκανού, του Γρυπού και του Ζαβίνα και θα καταλάβετε γιατί την πάθαμε σα ζαβοί. Σαν ιδιοτελείς ιδιώτες. Ακολουθούμε πιστά σκυλιά, υπήκοοι και απλανείς τους λαοπλάνους, με πλαστικά σημαιάκια ανά χείρας, σύμβολο της πλαστικής και επίπλαστης ζωής που μας τάζουν. Γνωρίζοντας ότι θα μας αφήσουν στο τέλος μετέωρους στον γκρεμό.

Αφήνω τον Καβάφη να διεκτραγωδήσει τις σκοτεινές μας μέρες όχι μόνο επειδή φέτος είναι η χρονιά του ούτε και γιατί γεννήθηκε σαν σήμερα στα 1863 και πέθανε πάλι σαν σήμερα ανήμερα των εβδομηκοστών του γενεθλίων. Εχοντας διεισδύσει στα μυστικά της ελληνιστικής εποχής ξέρει καλά από παρακμή· μας αναγνωρίζει σαν την κάλπικη δεκάρα.

Φρονώ πως επιλέγοντας ήρωες βγαλμένους από περιόδους κατάπτωσης των αξιών ή έντονων κοινωνικών ανακατατάξεων, ο μέγιστος Αλεξανδρινός οικοδομεί τις αλληγορίες του στο λυκόφως του παρελθόντος, τις εδραιώνει στο ιστορικό γίγνεσθαι του καιρού του και τις προβάλλει στο μέλλον σίγουρος για τη διαρκή επικαιρότητά τους. Στην τραγικότητα των ημερών μας οι στίχοι του είναι «μια κάποια λύσις».

Η σημερινή μέρα θα κυλήσει με ηλιοφάνεια, υψηλές θερμοκρασίες και λίγη συννεφιά στα δυτικά και βόρεια ηπειρωτικά το μεσημέρι και το απόγευμα. Αύριο με λιακάδα και αραιές νεφώσεις στα δυτικά. Τραμουντάνες 3 έως 6 Μποφόρ θα κυματίζουν τα ανατολικά πελάγη.

Συνοδοιπόρος και ξεναγός ο ποιητής σ' όσους οραματίζονται ταξίδια: «Πάντα στην πόλι αυτή θα φθάνεις. Για τα αλλού — μη ελπίζεις—/ δεν έχει πλοίο για σε, δεν έχει οδό./ Ετσι που τη ζωή σου ρήμαξες εδώ/ στην κώχη τούτη την μικρή, σ’ όλην την γη την χάλασες».

Μετέωρος [email protected]