«Τους εξανάγκασαν να ζήσουν έναν φρικτό θάνατο» είπε συντετριμμένος στην κατάθεσή του ο άνδρας της εγκύου γυναίκας που έχασε τη ζωή της στο υποκατάστημα της Marfin στη Σταδίου

Της Μαρίας Δήμα

^[1]«Η μοναδική είσοδος – έξοδος του καταστήματος της Marfin ήταν κλειδωμένη και κανείς δεν βγήκε με ορθόδοξο τρόπο. Τους εξανάγκασαν να ζήσουν ένα φρικτό θάνατο. Εγώ δεν θα τους κρατούσα μέσα να πεθάνουν σαν τα ποντίκια».

Αυτό είπε συντετριμμένος ο Χρήστος Καραπαναγιώτης, καταθέτοντας ως μάρτυρας στο δικαστήριο για τον τραγικό χαμό της εγκύου γυναίκας του μέσα στο υποκατάστημα της Marfin στη Σταδίου, που τυλίχτηκε στις φλόγες την αποφράδα ημέρα της 5ης Μαΐου του 2010. Μαζί με τη μέλλουσα μαμά Αγγελική Παπαθανασοπούλου, χάθηκαν και η Παρασκευή Ζούλια και ο Νώντας Τσακάλης, όλοι υπάλληλοι της καρβουνιασμένης τράπεζας. Στο εδώλιο κάθονται τέσσερα στελέχη της Marfin, κατηγορούμενα για ανθρωποκτονίες από αμέλεια και εγκληματικές βλάβες.

«Θα πηγαίναμε στον γυναικολόγο»

Ο Χρήστος Καραπαναγιώτης αναφέρθηκε στα τελευταία λεπτά ζωής της γυναίκας του, την ημέρα μάλιστα που είχαν κλείσει ραντεβού με τον γιατρό της, αλλά τελικά την περίμενε ο θάνατος. «Τα σχέδια μας εκείνη την ημέρα ήταν, όταν φύγει η Αγγελική από το γραφείο, να επισκεφθούμε τον γυναικολόγο. Στις δύο παρά το μεσημέρι μού τηλεφώνησε και μου είπε με έντονο ύφος «μας έχουν βάλει φωτιά, θα σε πάρω σε λίγο». Μου το έκλεισε. Αμέσως μετά την πήρα πίσω και μου είπε «δεν μπορώ να μιλήσω τώρα. Πνίγομαι». Μου το έκλεισε πάλι. Την πήρα ξανά, αλλά δεν το σήκωσε. Με πήρε τη στιγμή που κατάλαβε ότι δεν μπορούσε να σωθεί. Αφού είχε κάνει ό,τι μπορούσε για να φύγει από τη φωτιά», είπε ο μάρτυρας.

«Ηταν σαν να ήμασταν στο εσωτερικό μιας καμινάδας», αφηγήθηκε καταθέτοντας στη συνέχεια ο Γιώργος Σταυρογιαννάκης, υπάλληλος της Marfin που στεγαζόταν στον τελευταίο όροφο του νεοκλασικού οικήματος της οδού Σταδίου. «Είχα την τύχη να βγω από την ταράτσα, αφού ένας συνάδελφος έσπασε την καταπακτή. Το κτίριο δεν είχε άλλη έξοδο από την κυρία είσοδο. Η τράπεζα δεν αναγνωρίζει την ευθύνη, ούτε μας έχει αποζημιώσει. Σε μία προσωπική συνάντηση που είχαμε λίγες μέρες αργότερα, με τα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου της Marfin, με παρόντα τον Ανδρέα Βγενόπουλο, μας είπαν ότι έπρεπε να παραβούμε τις εντολές που είχαμε και να φεύγαμε από την τράπεζα», σημείωσε καταλήγοντας.

«Θέλω να ακούσω μια συγνώμη»

«Ολοι ούρλιαζαν και ήταν χαμένοι. Ανέβαιναν στους πάνω ορόφους σαν τα ποντίκια. Δεν ήταν το πρόβλημα η μολότοφ. Ηταν ότι δεν ξέραμε τι να κάνουμε», είπε περιγράφοντας τον πανικό που επικράτησε στο εσωτερικό του υποκαταστήματος, όταν τυλίχτηκε στις φλόγες, ο επίσης υπάλληλος της Marfin, Σωτήρης Παπατζίκης. «Θέλαμε να ακούσουμε ένα «συγγνώμη» και ένα «γιατί». Εχουν περάσει τρία χρόνια, αλλά ακόμα δεν έχουμε ακούσει τίποτα από την τράπεζα. Αντ΄ αυτού στη συνάντηση με το Διοικητικό Συμβούλιο της τράπεζας, ο άνθρωπος για τον οποίο δουλεύαμε, μας είπε γιατί δεν πήραμε την πρωτοβουλία να φύγουμε νωρίς, παρά τις εντολές που είχαμε να μείνουμε. Ποιος θα τολμούσε εν μέσω κρίσης να κάνει του κεφαλιού του, αναρωτιέμαι…».

Η δίκη συνεχίζεται.