ΦΟΥΛ ΕΠΙΘΕΣΗ

Του Ν. Ασημακόπουλου

Ολες οι μικρές ομάδες ζουν τα τελευταία χρόνια με το όνειρο… όταν μεγαλώσουν να γίνουν Μπάρτσα!

Κάπως έτσι ξεκίνησε τη χρονιά και η Μπάγερν Μονάχου. Μόνο που ειδικά αυτή, για να το καταφέρει, προχώρησε και σε… μεταμόσχευση προπονητή! Τι χρειαζόμαστε; Εναν Γουαρδιόλα. Γιατί όχι και τον ίδιο τον Γουαρδιόλα…

Μόνο που εδώ τα γεγονότα πρόλαβαν. Η ομάδα κατάφερε να φτάσει και να ξεπεράσει το πρωτότυπο πριν καθήσει τον πάγκο της ο… αναμορφωτής κόουτς. Το… κακό όμως είχε γίνει. Ο Πεπ ανακοινώθηκε πανηγυρικά πολύ πριν ο πρόεδρος Ούλι Χένες και οι σύμβουλοί του μπορέσουν να καταλάβουν ποια ακριβώς ομάδα είχαν καταφέρει να φτιάξουν. Προφανώς ο Γιουπ Χάινκες βρισκόταν αρκετά χαμηλά στην εκτίμησή τους. Ετσι τον έκαναν ουσιαστικά στην άκρη πριν τον τελειώσουν. Κι εκείνος πήρε αργά και μεθοδικά την εκδίκησή του.

Το προχθεσινό 3-0 κόντρα στην Μπαρτσελόνα δεν ήταν μια συνηθισμένη κατάσταση. Τόσο ολοκληρωμένη ποδοσφαιρική εικόνα -αποτέλεσμα δουλειάς και όχι μεγάλων, ακριβών ή εντυπωσιακών κινήσεων- δύσκολα συναντάει κανείς. Μόνο που ο δημιουργός αυτής της ομάδας θεωρήθηκε… ένας παλιός και ξεπερασμένος γεράκος που χρειάζεται απόσυρση.

Το αδιέξοδο για τους ανθρώπους της Μπάγερν Μονάχου είναι πλέον φανερό. Σπάνια παράγοντες ομάδας πέφτουν σε τόσο μεγάλη γκάφα, την οποία δεν γίνεται και να την παραδεχτούν.

Αναγκαστικά τώρα πια θα πειράξουν το καλοκαίρι ένα «τέλειο» και εκατό τοις εκατό δικό τους έργο, ρισκάροντας μια καινούργια αρχή που δεν μπορεί να τους πάει πουθενά παραπάνω.

Προφανώς αισθάνεται άβολα κι ο ίδιος ο Γουαρδιόλα. Δεν έχει πάει ποτέ να δει την ομάδα στο γήπεδο. Πάντα στα σημαντικά ματς φροντίζει να βρίσκεται στη Νέα Υόρκη ή σε κάπου στη Νότια Αμερική. Γενικά αποφεύγει τα πολλά πολλά πριν αναλάβει, αφού φανερά δεν θέλει να χαλάσει την όμορφη εικόνα που έχει δημιουργηθεί.

Γιατί ένα από τα χαρακτηριστικά της τωρινής Μπάγερν Μονάχου είναι πως παίζει μπάλα. Δεν στηρίζεται, δηλαδή, στη συνταγή της δύναμης των «πάντσερ» που παραδοσιακά προσφέρουν νίκες χωρίς ευχαρίστηση. Αν ήταν έτσι, θα μπορούσε κάποιος να σκεφτεί τον Γουαρδιόλα σαν προσφορά στον Γερμανό θεατή που σίγουρα λαχταράει μερικές λάτιν πινελιές στη συνολική εικόνα ενός κλαμπ που θέλει να λέγεται και… Hollywood F.C.

Εδώ όμως ο τρόπος παιχνιδιού έχει ξεπεράσει κάθε προσδοκία. Δεν είναι οι νίκες και οι κούπες που αναγκάζουν τον κόσμο να παρακαλάει για ένα εισιτήριο. Τη μεγαλύτερη σημασία έχει η συνολική κατάθεση στο γήπεδο. Να βλέπεις την ομάδα να νικάει με 3-0 εκτός έδρας παίζοντας… αμυντικά, με τον Ρόμπεν και τον Ριμπερί να μαρκάρουν πριν βγουν μπροστά για να βάλουν γκολ.

Τι θα μπορούσε να προσθέσει σ' αυτό η νέα πραγματικότητα;