→«Μου είναι δύσκολο να πιστέψω ότι για την οικονομική κατάσταση της Ελλάδας η μόνη διέξοδος ήταν τα μνημόνια»

 

→«Τέτοιες εποχές δεν αγοράζεις τον Τζιοβάνι. Τον δημιουργείς!»

 

Του Μ. Μορφονιού 

 

Ξεκινήσαμε την κουβέντα μας με σκόρπιες αναφορές.

 

Πρώτα ρωτήσαμε τον αντιπρόεδρο του Ολυμπιακού για το αύριο της ομάδας καθώς αυτό είναι που ενδιαφέρει. Και μετά περιπλανηθήκαμε στο χθες. Τι θα γίνει το καλοκαίρι; Θα φύγουν πολλοί παίκτες από του Ρέντη όπως είπε ο Μαρινάκης; Και πότε θα δουν ξανά «Τζιοβάνι» οι φίλοι του Ολυμπιακού;

 

Ρεαλιστική και ξεκάθαρη η απάντησή του:

 

«Στην εποχή που ζούμε τον “Τζιοβάνι” δεν είναι εύκολο να τον αγοράσεις. Είσαι υποχρεωμένος να τον δημιουργήσεις μόνος σου», μας είπε και αιτιολόγησε: «Τέτοιας εμβέλειας παίκτες δεν είναι πια τόσο απλό να έρθουν στην Ελλάδα. Αν το κάνουν, τότε θα ζητήσουν τον ουρανό με τα άστρα. Με τη φορολογία του 45% που υπάρχει σε μία μεταγραφή, αυτομάτως διπλασιάζεται το κόστος και την καθιστά αδύνατη. Γι' αυτό και ο Ολυμπιακός έχει προσανατολιστεί στην ανεύρεση των ταλέντων είτε από την Ελλάδα είτε από το εξωτερικό, ώστε να αναδείξει αυτός τους παίκτες και να μπορέσει παράλληλα να κατακτά τα πρωταθλήματα. Θα ήταν εύκολο για τον Μαρινάκη να φέρει έναν – δύο “ακριβούς” παίκτες, να τους “χρεώσει” στον Ολυμπιακό όπως έκαναν οι αντίπαλοί μας και στη συνέχεια να αντιμετωπίσει η ομάδα μας τα προβλήματα που έχουν τσακίσει τώρα τις άλλες ομάδες. Δεν το κάνει, γιατί ο πρωταρχικός του στόχος είναι να μην έχει ο Ολυμπιακός τέτοιου τύπου κινδύνους. Θέλει νοικοκυρεμένο τον σύλλογο γιατί ακριβώς αυτές είναι και οι επιταγές της εποχής μας. Αν δεν έχεις σωστή οικονομική πολιτική, τότε δεν χάνεις απλά ένα πρωτάθλημα, αλλά πας για διάλυση».

 

Πώς το είδε το «ξέσπασμα» του Μαρινάκη στα αποδυτήρια του Ρέντη; Και τι σηματοδοτεί;

 

«Ηταν κάτι που το περίμενα. Τον Μαρινάκη τον πείραξε πολύ ο τρόπος με τον οποίο αντιμετώπισαν οι παίκτες μας τα ματς με τον ΠΑΟΚ και τον Παναθηναϊκό. Ιδιαίτερα αυτό με τον Παναθηναϊκό. Πιστεύω ότι ακόμη κι αν μετρούσε το δεύτερο γκολ του Μήτρογλου και νικούσαμε, πάλι το ίδιο θα έκανε. Για τον Μαρινάκη και τους οπαδούς του Ολυμπιακού οι αγώνες αυτοί είναι διαφορετικοί και οι παίκτες δεν το κατάλαβαν, αν και θα έπρεπε. Το κρατούσε μέσα του ο πρόεδρος για αρκετές μέρες και κάποια στιγμή ήρθε στου Ρέντη και το έβγαλε. Πάει αυτό, τελείωσε. Τώρα κοιτάμε μπροστά και έχουμε το μυαλό μας στον τελικό του Κυπέλλου με τον Αστέρα Τρίπολης».

 

Θα κάνει ο Ολυμπιακός το νταμπλ; Πόση αξία δίνει σε ένα Κύπελλο, από τη στιγμή μάλιστα που δεν θα έχει αντίπαλο τον ΠΑΟΚ όπως αναμενόταν;

 

«Ο Ολυμπιακός, όταν παίζει ματς τίτλου, είναι πολύ διαφορετικός. Αυτό πιστεύω ότι θα γίνει και τώρα. Σε μια διοργάνωση όπως είναι το Κύπελλο μπορείς να την πατήσεις σε παιχνίδια που δεν δίνεις ιδιαίτερη προσοχή και να μείνεις έξω, όπως έχει συμβεί με την ομάδα μας με τον ΠΑΣ Γιάννινα και τον Πανσερραϊκό. Από τη στιγμή όμως που φτάσαμε στον τελικό, είμαστε υποχρεωμένοι να το αντιμετωπίσουμε με ιδιαίτερη σοβαρότητα. Πιστεύω ότι δεν θα έχουμε πρόβλημα. Ο Αστέρας Τρίπολης είναι εξαιρετικός αντίπαλος, με καλούς παίκτες, καλό προπονητή και καλή διοίκηση και όλα αυτά θα μας κάνουν να αντιμετωπίσουμε τον τελικό με τη δέουσα προσοχή».

 

Προσπαθήσαμε να του κάνουμε πιο δύσκολη την… επόμενη απόκρουση. Με σουτ εξ επαφής.

 

Τι είναι αυτό που κάνει τον Ολυμπιακό να ξεχωρίζει και να κατακτά το ένα πρωτάθλημα μετά το άλλο; Μήπως έχει και την εύνοια της διαιτησίας όπως υποστηρίζουν οι αντίπαλοί του;

 

«Δεν υπάρχει κάτι τέτοιο», απαντά με τα δικά του ανακλαστικά και περνά στην αντεπίθεση: «Να ξέρετε ότι όταν έχεις καλή ομάδα, θα φτάσεις και στην επιτυχία. Δεν μπορεί να σε σταματήσει καμία διαιτησία. Οποιος λέει το αντίθετο είτε έχει άγνοια από το ποδόσφαιρο είτε άλλους λόγους για να υποστηρίζει κάτι τέτοιο. Να σας πω το μυστικό; Το πρωτάθλημα για τον Ολυμπιακό είναι κρυμμένο κάθε χρόνο στα δικά του αποδυτήρια. Εκεί είναι όλο το θέμα και αυτό ισχύει για όλες τις ομάδες. Οταν έχεις αυτό που λέμε καλά αποδυτήρια, τότε δεν υπάρχει περίπτωση να μην πας καλά. Αν κάνετε τη σύγκριση του Ολυμπιακού με τους ανταγωνιστές του, τότε θα αντιληφθείτε αμέσως τη διαφορά. Ολα τα υπόλοιπα για τη διαιτησία είναι για λαϊκή κατανάλωση. Στην εποχή μου οι καλύτεροι διαιτητές ήταν όλοι τους παναθηναϊκοί, όπως ο Τζίτζης και ο Ασπρογέρακας, αλλά εμείς παίρναμε τα νταμπλ. Δεν πρόκειται να κοροϊδέψω λοιπόν ούτε τους δικούς μας οπαδούς ούτε και των άλλων ομάδων. Δεν είμαι βλέπετε… πολιτικός».

 

Μας άλλαξε το γήπεδο και δεν αφήσαμε την ευκαιρία να πάει χαμένη.

 

Πώς βλέπει όλα αυτά που περνάμε σήμερα στην Ελλάδα; Υπάρχει προοπτική;

 

«Η κατάσταση είναι δύσκολη. Οι πολιτικοί όμως θα πρέπει να λένε την αλήθεια και να μην παραμυθιάζουν άλλο τον κόσμο. Μόνον με την αλήθεια θα πάμε μπροστά. Προσωπικά, μου είναι δύσκολο να πιστέψω ότι για την οικονομική κατάσταση της Ελλάδας η μόνη διέξοδος ήταν τα μνημόνια. Δεν μπορεί να υπάρχει μόνον μία λύση για ένα πρόβλημα, θα μπορούσαν να βρεθούν και άλλες, φτάνει να υπήρχε θέληση».

 

Επιστρέφουμε στο Καραϊσκάκη. Οι οπαδοί του Ολυμπιακού θέλουν και θέαμα. Δεν τους αρκούν τα πρωταθλήματα.

 

Θα ικανοποιηθεί το αίτημά τους;

 

«Αυτό που έχω μάθει στη ζωή μου είναι ότι το αποτέλεσμα μετράει και αυτό ισχύει και στο ποδόσφαιρο. Ο Ολυμπιακός έχει φτάσει στα 40 πρωταθλήματα και αυτό θα έχουν να θυμούνται οι επόμενες γενιές. Κανείς δεν θα ρωτάει αν είχε παίξει και καλή μπάλα. Θυμάμαι πάντα τα λόγια του προπονητή μου, του Ούγγρου Κένεμι Τίμπορ, που μας έλεγε ότι αυτό που με νοιάζει εμένα είναι να μη φάμε γκολ γιατί θα βάλουμε ένα μπροστά και θα πάρουμε το πρωτάθλημα. Αυτό είναι που μας ενδιαφέρει».

 

Τότε γιατί απομακρύνθηκε ο Ζαρντίμ που είχε τα αποτελέσματα και ήταν πρώτος και αήττητος;

 

«Οπως θα θυμάστε, υπήρχαν κάποιοι που πίεζαν για να αλλάξουμε προπονητή επειδή η ομάδα δεν ήταν ιδιαίτερα θεαματική. Προσωπικά δεν ήμουν σύμφωνος, αλλά από ένα σημείο και μετά δεν μπορούσαμε να συνεχίσουμε με τον Ζαρντίμ. Τώρα προχωράμε με τον Μίτσελ. Αυτό είναι το ποδόσφαιρο».

 

Ασπάζεται ο αντιπρόεδρος του Ολυμπιακού την άποψη ότι το πρωτάθλημα χρειάζεται περισσότερες από μία ισχυρές ομάδες ώστε να υπάρχει ανταγωνισμός και να μην τελειώνει από τον… Σεπτέμβριο;

 

«Καμία αντίρρηση. Το ελληνικό ποδόσφαιρο χρειάζεται όχι απλά έναν Παναθηναϊκό και μία ΑΕΚ αλλά έναν πανίσχυρο Παναθηναϊκό και μία πανίσχυρη ΑΕΚ. Το ίδιο ισχύει και για τον ΠΑΟΚ και τον Αρη και μακάρι όλες οι ομάδες να είναι ισχυρές. Αυτό θα είναι μεγάλο κέρδος για το ποδόσφαιρό μας και θα ωφελήσει πρώτα από όλους και τον Ολυμπιακό. Η ΑΕΚ δεν έπρεπε να βιώσει αυτή την περιπέτεια αλλά είμαι σίγουρος ότι δεν θα χαθεί. Εχει κόσμο από πίσω της και εκφράζει το στοιχείο του ελληνισμού που ήρθε από τη Μικρά Ασία και ξέρει από δοκιμασίες. Θα πρέπει όμως να μην επαναληφθούν τα λάθη του παρελθόντος. Το ίδιο ισχύει και για τους άλλους. Τι πληρώνει για παράδειγμα ο Παναθηναϊκός; Την κακή διαχείριση της προηγούμενης διοίκησης με τις μεταγραφές του Σισέ και του Λέτο, που προκάλεσαν τεράστια οικονομική ζημιά στην ομάδα. Πρέπει να πούνε την αλήθεια στον κόσμο της ομάδας τους. Προσωπικά έχω ζήσει εποχές με παράγοντες του Παναθηναϊκού όπως ο Νικολαΐδης, ο Πανουργιάς, ο Μοάτσος, που είχαν μεγάλη προσφορά. Και ο Σαββίδης, που μπήκε τώρα στον ΠΑΟΚ, θα πρέπει να είναι πιο προσεχτικός σε αυτά που λέει. Ας μην ακούει μόνο τους… τριγύρω του. Ας ψάξει να καταλάβει μόνος του τι συμβαίνει στο ποδόσφαιρο για να μπορέσει να βοηθήσει την ομάδα του».

 

……………………………………………………..

 

Το άλμπουμ των αναμνήσεων…

 

Να ψάξουμε τώρα λίγο περισσότερο το άλμπουμ των αναμνήσεών του; Οταν έχουμε απέναντί μας έναν άνθρωπο σαν τον Σάββα Θεοδωρίδη δεν είναι δυνατόν να μην αξιοποιήσουμε τις χιλιάδες παραστάσεις που έχει στο μυαλό του. Του ζητήσαμε να μας βάλει στο κλίμα της δικής του εποχής για να θυμηθούν οι παλαιότεροι και να μάθουν οι νεότεροι. Απολαύστε τον:

 

«Εμείς είχαμε τότε άλλη νοοτροπία. Παίζαμε για τον Ολυμπιακό, για το κέφι μας, για την αγάπη μας, για το ποδόσφαιρο, για τον δικό μας τον εγωισμό. Ξεκίνησα σε ένα φιλικό ματς με τη Φενέρμπαχτσε, που είχε τότε στη δύναμή της όλη την Εθνική Τουρκίας. Με Λευτέρη μέσα και άλλους παικταράδες. Ο Βαγγέλης ο Χέλμης με έβαλε στο δεύτερο ημίχρονο. Κάποια στιγμή μου έκανε ένα δυνατό σουτ ο Φικρέτ. Πετάχτηκα, απέκρουσα, η μπάλα πήγε μπροστά σε έναν άλλον αντίπαλο, δέχθηκα νέο σουτ, το έπιασα κι αυτό. Με χειροκρότησε όλο το Μιτάτ Πασά, αλλά ο Μουράτης είχε άλλη γνώμη. Με πλησίασε και με πολύ αυστηρό ύφος μου είπε. “Μικρέ, μην το ξανακάνεις ποτέ αυτό! Θα βάζεις τα χέρια σου έτσι ώστε να διώχνεις την μπάλα κόρνερ ή να την πετάς στα πλάγια. Ποτέ μπροστά. Είναι σαν να δίνεις έτοιμο γκολ στον αντίπαλο”. Αυτή ήταν η πρώτη συμβουλή που δέχθηκα και την τήρησα σε όλα τα χρόνια που αγωνίστηκα».

 

Αλλη ιστορία;

 

«Μετά το ματς με τη Μίλαν στο Μιλάνο δεν μπορούσα να περπατήσω από τις αποκρούσεις που είχα κάνει στον αγώνα. Ολο το ματς ήμουν στον αέρα αφού η Μίλαν είχε τότε φοβερή ομάδα. Ματσόλα και άλλους παικταράδες. Το βράδυ ψάχναμε να φάμε και ο Υφαντής με τον Πολυχρονίου με είχαν ανάμεσά τους για να μπορώ να σταθώ όρθιος. Την επομένη που θα γυρίζαμε στην Ελλάδα πηδήξαμε έξω από την… ντακότα μαζί με τον Υφαντή γιατί είχαμε μάθει ότι είχε κακοκαιρία. Μείναμε εκεί και μας γύρισαν την άλλη μέρα γιατί την Κυριακή παίζαμε με την ΑΕΚ την οποία νικήσαμε με 1-0».

 

Συνέχισε να ξετυλίγει τις αναμνήσεις του ο «κόκκινος Σάββας».

 

«Δεν ήταν τότε επαγγελματικό το ποδόσφαιρο και το μόνο πριμ ήταν μία θέση στη ΔΕΗ. Δεν πήγα ποτέ μου, γιατί δεν είχα τέτοιο θέμα. Πριν βγούμε όμως από τα αποδυτήρια στο γήπεδο, τραγουδούσαμε όλοι μαζί τον ύμνο του Ολυμπιακού. Σαν αστραπή, σαν κεραυνός, μπαίνει ο Ολυμπιακός. Αυτή την ομάδα τη βάζω πάνω από όλες γιατί είχε τεράστιους ποδοσφαιριστές. Και τότε παίζαμε με τρεις στην άμυνα, τρεις στο κέντρο και τέσσερις στην επίθεση. Κι όταν μας πήγαιναν το ματς στη δύναμη, τότε νικούσαμε στα σίγουρα. Αυτό ήταν και το σήμα κατατεθέν του Ολυμπιακού. Η δύναμή του. Οταν μας άρχιζαν στην κλοτσιά, τότε δεν χάναμε με τίποτα. Αλλες εποχές, αλλά με αυτόν τον τρόπο ο Ολυμπιακός έγινε θρύλος. Γι' αυτό και έλεγα ότι στη Θεσσαλονίκη πάω με Ανατολάκη και Αβραάμ. Από τότε έχουν περάσει πολλοί παικταράδες που φόρεσαν τη φανέλα του Ολυμπιακού και ίσως για αυτόν τον λόγο είναι δύσκολο να ξεχωρίσεις έναν από αυτούς. Ο Ολυμπιακός είναι ο ίδιος του ο κόσμος, είναι η λαϊκή ομάδα που περιλαμβάνει όλα τα στρώματα, από τον απλό εργάτη μέχρι τον επιστήμονα και τον επιχειρηματία. Ολοι από κάπου ξεκινάνε άλλωστε, αλλά όποιος δεθεί με την ομάδα τότε θα την κουβαλάει πάντα μέσα του».

 

Επίλογος; Πώς και γνώρισε αυτή την καταξίωση από τον κόσμο της ομάδας και τι θα συμβούλευε τους νέους παίκτες;

 

Απάντηση: «Πάντα ήμουν κοντά στον κόσμο και μοιραζόμουν τις ανησυχίες του. Από τότε που έπαιζα μπάλα μέχρι τώρα, με σταματούσαν και με σταματάνε ακόμη στον δρόμο και μου λένε τις αγωνίες τους. Μιλάμε με τις ώρες και αυτό θα έλεγα να κάνουν και οι σημερινοί παίκτες. Να είναι κοντά στον κόσμο της ομάδας, γιατί μόνον έτσι θα γίνουν ένα μαζί του. Να το μάθουν ότι αυτός είναι ο Ολυμπιακός»!