Του Τάσου Παππά

Σήκωσε το γάντι ο Γ. Παπανδρέου και με μια οργισμένη ανακοίνωση επιτέθηκε σ' όσους διακινούν πληροφορίες και φήμες περί μαύρης τρύπας στα οικονομικά του ΠΑΣΟΚ την εποχή που αυτός ήταν πρόεδρος. Με δεδομένη την απόφαση του Ευ. Βενιζέλου να πάει την υπόθεση της οικονομικής διαχείρισης μέχρι το τέλος -μ' άλλα λόγια στα αρμόδια καταστατικά όργανα του κόμματος και αφεύκτως στον εισαγγελέα- όλα δείχνουν ότι ο από καιρό ακήρυχτος πόλεμος ανάμεσα στους παπανδρεϊκούς και τους βενιζελικούς παίρνει τη μορφή των ανοιχτών εχθροπραξιών.

Ο πρώην πρωθυπουργός δεν υπερασπίζεται μόνο τα πεπραγμένα του στα οικονομικά του κόμματος, παραπέμποντας στην επιτροπή της Βουλής, λέει επίσης στους συντρόφους του -αποδέκτρια φυσικά είναι η σημερινή ηγετική ομάδα- ότι αυτός ανασυγκρότησε την παράταξη μετά την ήττα της στις εκλογές του 2004, αυτός την οδήγησε στη νίκη το 2009 και αυτός έσωσε τη χώρα από τη χρεοκοπία, βάζονάς τη στα Μνημόνια, για να συμπληρώσει με νόημα πως την πολιτική του συνεχίζει η τρικομματική κυβέρνηση.

Δικαίωμά του, θα πει κάποιος, να αφηγείται όπως αυτός νομίζει την πρόσφατη ιστορία του κόμματός του και της χώρας. Ακόμη κι αν η πραγματικότητα βοά για το αντίθετο, ουδείς μπορεί να του απαγορεύσει να διατυπώνει τη γνώμη του. Βεβαίως ο κ. Παπανδρέου έχει δίκιο, τουλάχιστον στο ένα από τα τρία «επιτεύγματα» που επικαλείται… Πράγματι, τη δική του πολιτική εφαρμόζει η κυβέρνηση, αυτή δηλαδή που είχαν αποκηρύξει μετά βδελυγμίας στο παρελθόν και ο Α. Σαμαράς και ο Φ. Κουβέλης.

Η τακτική Παπανδρέου είναι κλασική. Αμύνεται επιτιθέμενος και προσπαθεί ν' αλλάξει το γήπεδο της αντιπαράθεσης. Από τα οικονομικά του κόμματος όπου αισθάνεται ευάλωτος, στα πολιτικά και παραταξιακά ζητήματα όπου η άποψή του μπορεί να βρει ακόμη ακροατήριο. Ο λόγος είναι προφανής.

Αν από το πόρισμα των ορκωτών λογιστών προκύψουν σκαστές παρατυπίες ή παρανομίες, τότε ο κ. Παπανδρέου κινδυνεύει να χάσει αυτό που μέχρι τώρα προστάτευε με νύχια και με δόντια: την προσωπική ηθική ακεραιότητά του.

Είχε μείνει εκτός

Μπορεί διάφοροι (πολιτικοί αντίπαλοί του και μέσα ενημέρωσης) να είχαν αφήσει υπαινιγμούς για δραστηριότητες μελών της οικογένειάς του, ο ίδιος όμως είχε μείνει έξω από τον κύκλο των καταγγελιών. Υποπτος εκ συγγενείας δεν νοείται.

Από την πλευρά του, ο σημερινός πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ θέλει να μηδενίσει το κοντέρ. Κουβαλά ένα βάρος (Μνημόνια) στη δημιουργία του οποίου είχε συμμετοχή, όχι όμως την καθοριστική, είχε εκφράσει τις αντιρρήσεις του για ορισμένες επιλογές του Γ. Παπανδρέου στη φάση της ψήφισης των Μνημονίων χωρίς να εισακουστεί, κληρονόμησε ένα κόμμα ερείπιο και αναγκαστικά συνέδεσε τ' όνομά του με την εκλογική συντριβή του ΠΑΣΟΚ.

Γνωρίζει ότι υπάρχουν στην κοινοβουλευτική ομάδα, στα κομματικά όργανα, αλλά και στη βάση του ΠΑΣΟΚ «φωλιές παπανδρεϊκών» που δεν εννοούν να συμφιλιωθούν με την ιδέα ότι ο εκλεκτός τους έχει τεθεί εκτός μάχης. Οταν οι παπανδρεϊκοί ακούνε από συντρόφους τους ότι ο Γ. Παπανδρέου ήταν κακός πρόεδρος και μοιραίος πρωθυπουργός, εξοργίζονται. Εκτιμούν ότι έχει δικαιωθεί και φαντασιώνονται (κάποιοι δεν το κρύβουν) την επιστροφή του. Απαιτούν από το κόμμα να υπερασπίζεται χωρίς αστερίσκους την περίοδο Παπανδρέου.

Κάτι τέτοιο φυσικά δεν είναι διατεθειμένος να κάνει ο Ευ. Βενιζέλος και φρόντισε να το καταστήσει σαφές στον προκάτοχό του στη συνάντηση που είχαν προχθές στη Βουλή. Δεν είναι τυχαίο ότι του ανέφερε πως ορισμένα στελέχη που ήταν στα πράγματα τη διετία 2009-2011 με τη συμπεριφορά τους έβλαψαν την παράταξη. Εννοούσε τους Γ. Παπακωνσταντίνου και Ι. Διώτη και την εμπλοκή τους στην υπόθεση της λίστας Λαγκάρντ.

Το ερώτημα τώρα είναι αν η κόντρα που είναι σε εξέλιξη και η οποία, όπως όλα δείχνουν, θα κλιμακωθεί, πόσο μεγάλη ζημιά θα προκαλέσει στο ΠΑΣΟΚ. Προστιθέμενη αυτή η ιστορία στην υπόθεση Τσοχατζόπουλου έχουμε ένα «πόρισμα» καθόλου τιμητικό για το κόμμα. Οι βενιζελικοί επιμένουν ότι προϋπόθεση για την αναγέννηση του κόμματος είναι η διαφάνεια και ο κριτικός αναστοχασμός. Οι παπανδρεϊκοί πιστεύουν ότι το ΠΑΣΟΚ με επιλογή της ηγεσίας οδηγείται στην αυτοκτονία. Να δούμε αν θα δικαιωθεί ο αείμνηστος Γ. Κατσιφάρας που έλεγε ότι «το ΠΑΣΟΚ ήταν, είναι και θα παραμείνει ένα παπανδρεϊκό κόμμα».