Είναι πλέον ή βέβαιο ότι η μέθοδος της κυβέρνησης και του ίδιου του πρωθυπουργού να «επιλύουν» τα προβλήματα της κοινωνίας με την επιστράτευση των εργαζομένων που απεργούν (εν προκειμένω που θέλουν να απεργήσουν) οδηγεί μαθηματικά στη σύγκρουση με την κοινωνία, αποδεικνύει το αδιέξοδό της και τον αυταρχικό χαρακτήρα της. Μια τέτοια κυβέρνηση δεν έχει μέλλον, την ώρα μάλιστα που οι καθηγητές Συνταγματικού Δικαίου αποφαίνονται ότι η πράξη της επίταξης είναι αντισυνταγματική. Επιπροσθέτως στον κλάδο των καθηγητών παρατηρείται για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια συντριπτική πλειοψηφία στα συνδικαλιστικά τους όργανα.

Πλέον ο κοινωνικός αυτοματισμός χάνει την ισχύ του και τη λυσιτέλειά του. Η έκβαση του αγώνα των εκπαιδευτικών έχει τεράστια σημασία, κρίσιμη θα λέγαμε, για τη ζωή όλων των Ελλήνων. Η εκ μέρους της κυβέρνησης παγίωση της πολιτικής τής επιστράτευσης θωρακίζει όλους τους κλάδους διότι κατανοούν ότι μια τέτοια πολιτική μόνο ως απολυταρχική μπορεί να ασκηθεί, ο φόβος δηλαδή να διολισθήσει η χώρα σε καθεστώς βίας συνασπίζει τους εργαζομένους τόσο στην εκπαίδευση όσο και σε άλλους κοινωνικούς κλάδους. Η ελληνική κοινωνία δεν είναι δυνατόν να εθιστεί σε τέτοιο καθεστώς, παρά την ώς τώρα χρήση βίας και αυθαιρεσίας εκ μέρους των κρατικών μηχανισμών καταστολής. Παρά, επίσης, το γεγονός ότι η κήρυξη της τωρινής επίταξης είναι η τέταρτη μέσα σε λίγους μήνες!

Εχουν δίκιο οι καθηγητές που, σχολιάζοντας την κυβερνητική απόφαση για επιστράτευση, τονίζουν ότι «αν τους αφήσουμε, θα μας απαγορεύουν και να σκεφτόμαστε». Διότι, αλήθεια, σε ποια αντιμετώπιση έκτακτης ανάγκης υπάγεται όχι η απεργία, αλλά η πιθανότητα απεργίας; Η κυβέρνηση, και ιδίως το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας, τελεί εν συγχύσει και εν απογνώσει και δεν κρατάει πλέον ούτε τα προσχήματα. Αυτό δείχνει η σπουδή τους να απειλούν με διαγραφές κομματικά στελέχη τους που δραστηριοποιούνται στο διοικητικό συμβούλιο του συνδικαλιστικού οργάνου των εκπαιδευτικών.

Είναι τρομοκρατημένη η κυβέρνηση από τη συνοχή που δείχνει ο εκπαιδευτικός κλάδος και επιστρατεύει ό,τι μπορεί προκειμένου να δείξει ευθιξία απέναντι στη μαθητιώσα νεολαία, στην ψυχολογία των υποψηφίων, μεταφέροντας την ευθύνη στην απόφαση των εκπαιδευτικών για απεργία μέσα στο διάστημα των πανελληνίων εξετάσεων, ότι δηλαδή αυτή η απόφαση θα διαταράξει απρόβλεπτα την επίδοσή τους.

Ας φροντίσει για ένα δίκαιο και κοινωνικό εκπαιδευτικό σύστημα και ας αφήσει κατά μέρος το υποκριτικό της ενδιαφέρον για την ψυχολογία και το μέλλον των μαθητών. Αυτά είναι παρωχημένη πολιτική και ως εκ τούτου απορριπτέα.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ:

Απέραντο στρατόπεδο η Παιδεία ^[1]

Προληπτική πολιτική επιστράτευση ^[2]

6 σημεία για την επίταξη ^[3]

Συστράτευση με τα συνδικάτα ^[4]

Δεύτερη φύση της κυβέρνησης η παραβίαση του Συντάγματος ^[5]

Πυροσβέστης-εμπρηστής ^[6]

Δίκαιο κατεχόμενης χώρας ^[7]

Σταθείτε δίπλα σ’ όποιον αντισταθεί ^[8]

Δεν ωφελούν τα δάκρυα για τους μαθητές ^[9]